1En het is geschied, als Jezus al deze woorden geeindigd had, dat Hij tot Zijn discipelen zeide:
1Mi gfukk Sidna Ɛisa imeslayen-agi, yenna i inelmaden-is : --
2Gij weet, dat na twee dagen het pascha is, en de Zoon des mensen zal overgeleverd worden, om gekruisigd te worden.
2Mazal sin wussan i lɛid n Tuffɣa, Mmi-s n bunadem ad ițțuzenz iwakken ad ițuṣemmer ɣef wumidag.
3Toen vergaderden de overpriesters en de Schriftgeleerden, en de ouderlingen des volks, in de zaal des hogepriesters, die genaamd was Kajafas;
3Dɣa lmuqedmin imeqqranen akk-d imeqqranen n wegdud nnejmaɛen deg ufrag n Kayef, i gellan d lmuqeddem ameqqran.
4En zij beraadslaagden te zamen, dat zij Jezus met listigheid vangen en doden zouden.
4Msefhamen ad ṭṭfen Sidna Ɛisa s tḥila iwakken a t-nɣen.
5Doch zij zeiden: Niet in het feest, opdat er geen oproer worde onder het volk.
5Meɛna nnan : « mačči deg ussan-agi n lɛid n Tuffɣa ara t-neḥbes, neɣ m'ulac ad yekker ccwal ger lɣaci .»
6Als nu Jezus te Bethanie was, ten huize van Simon, de melaatse,
6Mi gella Sidna Ɛisa di taddart n Bitanya, deg wexxam n Semɛun abeṛsi,
7Kwam tot Hem een vrouw, hebbende een albasten fles met zeer kostelijke zalf, en goot ze uit op Zijn hoofd, daar Hij aan tafel zat.
7ațaya yiwet n tmeṭṭut tewwi-d tabuqalt yețwaxedmen s wedɣaɣ amellal, teččuṛ d leɛṭeṛ ɣlayen. Mi geqqim Sidna Ɛisa ɣer ṭṭabla, tameṭṭut-nni tusa-d tesmar leɛṭeṛ-nni ɣef wuqeṛṛuy-is.
8En Zijn discipelen, dat ziende, namen het zeer kwalijk, zeggende: Waartoe dit verlies?
8Mi walan ayagi, inelmaden iɣaḍ-iten lḥal, nnan : Iwumi lexsaṛa-yagi ?
9Want deze zalf had kunnen duur verkocht, en de penningen den armen gegeven worden.
9Lemmer nezzenz leɛṭeṛ-nni, tili yewwi-d ssuma tameqqrant ara nefṛeq i igellilen !
10Maar Jezus, zulks verstaande, zeide tot hen: Waarom doet gij deze vrouw moeite aan? want zij heeft een goed werk aan Mij gewrocht.
10Sidna Ɛisa yeẓran wayen nnan wway-gar-asen, yenna-yasen : Acuɣeṛ i tesḥeznem tameṭṭut agi ? D ayen yelhan i yi-texdem !
11Want de armen hebt gij altijd met u, maar Mij hebt gij niet altijd.
11Axaṭer aț-țesɛum daymen igellilen yid-wen, meɛna nekk ur țțiliɣ ara daymen yid-wen.
12Want als zij deze zalf op Mijn lichaam gegoten heeft, zo heeft zij het gedaan tot een voorbereiding van Mijn begrafenis.
12Mi d-tesmar leɛṭeṛ-agi fell-i, d lǧețța-w i thegga i temḍelt-iw.
13Voorwaar zeg Ik u: Alwaar dit Evangelie gepredikt zal worden in de gehele wereld, daar zal ook tot haar gedachtenis gesproken worden van hetgeen zij gedaan heeft.
13A wen-iniɣ tideț : di yal amkan n ddunit i deg ara ițțubecceṛ lexbaṛ n lxiṛ, a d țmektayen tameṭṭut-agi d wayen texdem.
14Toen ging een van de twaalven, genaamd Judas Iskariot, tot de overpriesters,
14Imiren Yudas n Qeṛyut, yiwen si tnac-nni inelmaden n Sidna Ɛisa, iṛuḥ ɣer lmuqedmin imeqqranen,
15En zeide: Wat wilt gij mij geven, en ik zal Hem u overleveren? En zij hebben hem toegelegd dertig zilveren penningen.
15yenna yasen : Ma wwiɣ-kkun ɣuṛ-es a t-id teṭṭfem, d acu ara yi-tefkem ? FFkan-as tlatin iṣurdiyen n lfeṭṭa.
16En van toen af zocht hij gelegenheid, opdat hij Hem overleveren mocht.
16Seg imiren, Yudas yețɛassa tagniț i deg ara yizmir ad izzenz Sidna Ɛisa.
17En op den eerste dag der ongehevelde broden kwamen de discipelen tot Jezus, zeggende tot Hem: Waar wilt Gij, dat wij U bereiden het pascha te eten?
17Ass amezwaru n lɛid n weɣṛum mbla iɣes n temtunt , inelmaden usan-d ɣer Sidna Ɛisa nnan-as : A Sidi, anda tebɣiḍ a k-nheggi imensi n lɛid n Izimer n leslak ?
18En Hij zeide: Gaat heen in de stad, tot zulk een, en zegt hem: De Meester zegt: Mijn tijd is nabij, Ik zal bij u het pascha houden met Mijn discipelen.
18Yerra-yasen : Ṛuḥet ɣer temdint, ɣer leflani, init-as : yenna-yak Ssid-nneɣ, lweqt-iw yewweḍ-ed, deg uxxam-ik ara sɛeddiɣ lɛid n Izimer n leslak nekk d inelmaden-iw.
19En de discipelen deden, gelijk Jezus hun bevolen had, en bereidden het pascha.
19Inelmaden-nni xedmen ayen i sen-yenna Sidna Ɛisa, heggan imensi n lɛid n Izimer n leslak.
20En als het avond geworden was, zat Hij aan met de twaalven.
20Mi d-teɣli tmeddit, Sidna Ɛisa yeqqim ad yečč nețța d inelmaden-is.
21En toen zij aten, zeide Hij: Voorwaar, Ik zeg u, dat een van u Mij zal verraden.
21Mi llan tețțen yenna-yasen : A wen-iniɣ tideț : yiwen seg-wen ad iyi-izzenz.
22En zij, zeer bedroefd geworden zijnde, begon een iegelijk van hen tot Hem te zeggen: Ben ik het, Heere?
22Mi d-yenna ayagi, ikcem-iten akk leḥzen d ameqqran, bdan qqaṛen as yiwen yiwen : Neɣ mačči d nekk a Sidi ?
23En Hij, antwoordende, zeide: Die de hand met Mij in den schotel indoopt, die zal Mij verraden.
23Yerra-yasen : Win igren afus-is yid-i deg uḍebsi, d nețța ara yi-izzenzen.
24De Zoon des mensen gaat wel heen, gelijk van Hem geschreven is; maar wee dien mens, door welken de Zoon des mensen verraden wordt; het ware hem goed, zo die mens niet geboren was geweest.
24Ad yedṛu d Mmi-s n bunadem akken yura fell-as ; mmeɛna a nnger n win ara t-izzenzen, lemmer ur d-ilul ara axiṛ-is.
25En Judas, die Hem verried, antwoordde en zeide: Ben ik het, Rabbi? Hij zeide tot hem: Gij hebt het gezegd.
25Yudas ara t-ixedɛen yenṭeq yenna-yas : Eɛni d nekk a Sidi ? SSidna Ɛisa yerra-yas : Atan tenniḍ-t-id !
26En als zij aten, nam Jezus het brood, en gezegend hebbende, brak Hij het, en gaf het den discipelen, en zeide: Neemt, eet, dat is Mijn lichaam.
26Mi llan tețțen, Sidna Ɛisa yeddem-d aɣṛum, iḥmed Ṛebbi, icekkeṛ-it, dɣa yebḍa-t, ifṛeq-it i inelmaden-is, yenna-yasen : Eččet aɣṛum-agi : d lǧețța-w.
27En Hij nam den drinkbeker, en gedankt hebbende, gaf hun dien, zeggende: Drinkt allen daaruit;
27Iddem-ed daɣen taqbuct, iḥmed Ṛebbi, icekkeṛ-it, yefka-yasen-ț, yenna-yasen : Swet akk si teqbuct-agi,
28Want dat is Mijn bloed, het bloed des Nieuwen Testaments, hetwelk voor velen vergoten wordt, tot vergeving der zonden.
28axaṭer ayagi d idammen-iw, d idammen n lemɛahda ara yazzlen ɣef yizumal n lɣaci ɣef ddemma n leɛfu n ddnubat-nsen.
29En Ik zeg u, dat Ik van nu aan niet zal drinken van de vrucht des wijnstoks, tot op dien dag, wanneer Ik met u dezelve nieuw zal drinken in het Koninkrijk Mijns Vaders.
29A wen-d-iniɣ : ur țțuɣaleɣ ara ad sweɣ seg waman-agi n tẓurin alamma d ass i deg ara ten-sweɣ d ijdiden yid-wen, di tgelda n Baba Ṛebbi.
30En als zij den lofzang gezongen hadden, gingen zij uit naar den Olijfberg.
30Mi ḥemden Sidi Ṛebbi s ccnawi d isefra, ṛuḥen ulin ɣer yiɣil n uzemmur,
31Toen zeide Jezus tot hen: Gij zult allen aan Mij geergerd worden in deze nacht; want er is geschreven: Ik zal den Herder slaan, en de schapen der kudde zullen verstrooid worden.
31dinna Sidna Ɛisa yenna-yasen : Iḍ-agi ad a wen-iliɣ akk d sebba n tuccḍa, axaṭer yura di tira iqedsen ad wwteɣ ameksa, ulli n tqeḍɛit-is ad rewlent ɣer yal tama .
32Maar nadat Ik zal opgestaan zijn, zal Ik u voorgaan naar Galilea.
32Meɛna m'ara d-ḥyuɣ si ger lmegtin, ad iyi-tafem zwareɣ ɣer tmurt n Jlili.
33Doch Petrus, antwoordende, zeide tot Hem: Al werden zij ook allen aan U geergerd, ik zal nimmermeer geergerd worden.
33Buṭrus yenṭeq, yenna : Ɣas a sen-tiliḍ d sebba n tuccḍa i wiyaḍ akk, nekk d lmuḥal ad ccḍeɣ.
34Jezus zeide tot hem: Voorwaar, Ik zeg u, dat gij in dezen zelfden nacht, eer de haan gekraaid zal hebben, Mij driemaal zult verloochenen.
34Sidna Ɛisa yenna-yas : A k-iniɣ tideț : deg iḍ-agi uqbel ad iskkuɛ uyaziḍ, ad iyi-tnekṛeḍ tlata iberdan.
35Petrus zeide tot Hem: Al moest ik ook met U sterven, zo zal ik U geenszins verloochenen! Desgelijks zeiden ook al de discipelen.
35Buṭrus yerra-yas : Ɣas lukan d lmut ara mmteɣ yid-ek, d lmuḥal a k-nekkṛeɣ ! UUla d inelmaden nniḍen, nnan-as am nețța.
36Toen ging Jezus met hen in een plaats genaamd Gethsemane, en zeide tot de discipelen: Zit hier neder, totdat Ik heenga, en aldaar zal gebeden hebben.
36Imiren Sidna Ɛisa iṛuḥ yid-sen ɣer yiwen wemkan ițțusemman Jitsimani, yenna i inelmaden-is : Qqimet dagi, nekk ad ṛuḥeɣ ad dɛuɣ ɣer Sidi Ṛebbi.
37En met Zich nemende Petrus, en de twee zonen van Zebedeus, begon Hij droevig en zeer beangst te worden.
37Yewwi yid-es Buṭrus akk-d sin warraw-nni n Zabadi ; yebda ikcem-it leḥzen d leɣben d ameqqran.
38Toen zeide Hij tot hen: Mijn ziel is geheel bedroefd tot den dood toe; blijft hier en waakt met Mij.
38Dɣa yenna-yasen : Ḥusseɣ s leḥzen n lmut, qqimet dagi, ɛiwzet yid-i !
39En een weinig voortgegaan zijnde, viel Hij op Zijn aangezicht, biddende en zeggende: Mijn Vader, indien het mogelijk is, laat dezen drinkbeker van Mij voorbijgaan? doch niet, gelijk Ik wil, maar gelijk Gij wilt.
39Iṛuḥ yeɣli ɣef wudem, ibda yețẓalla yeqqaṛ : A Baba Ṛebbi, ma yella wamek , ssebɛed fell-i leɛtab-agi ! Meɛna akken tebɣiḍ keččini, mačči akken bɣiɣ nekkini.
40En Hij kwam tot de discipelen en vond hen slapende, en zeide tot Petrus: Kunt gij dan niet een uur met Mij waken?
40Yuɣal-ed ɣer inelmaden-is, yufa-ten-id ṭṭsen, yenna i Buṭrus : Ur tezmirem ara aț-țɛiwzem yid-i ula d yiwet n ssaɛa ?
41Waakt en bidt, opdat gij niet in verzoeking komt; de geest is wel gewillig, maar het vlees is zwak.
41Ɛiwzet, ẓallet, iwakken ur tɣellim ara deg ujeṛṛeb ! Axaṭer ṛṛuḥ n wemdan yeǧhed ma d lǧețța ur tezmir ara !
42Wederom ten tweeden male heengaande, bad Hij, zeggende: Mijn Vader! Indien deze drinkbeker van Mij niet voorbij kan gaan, tenzij dat Ik hem drinke, Uw wil geschiede!
42Ibɛed akkin tikkelt tis snat iwakken ad iẓẓal, yenna : A Baba, ma yella ulamek ara tesbeɛdeḍ fell-i leɛtab-agi , ma ilaq ad iyi-d-yaweḍ ! Ad yedṛu lebɣi-k !
43En komende bij hen, vond Hij hen wederom slapende; want hun ogen waren bezwaard.
43Mi d-yuɣal, yufa-ten-id daɣen ṭṭsen, iɣleb-iten nuddam.
44En hen latende, ging Hij wederom heen, en bad ten derden male, zeggende dezelfde woorden.
44Yeǧǧa-ten, issebɛed iman-is daɣen fell-asen, yedɛa tikkelt tis tlata am tikkelt-nni tamezwarut.
45Toen kwam Hij tot Zijn discipelen, en zeide tot hen: Slaapt nu voort, en rust; ziet, de ure is nabij gekomen, en de Zoon des mensen wordt overgeleverd in de handen der zondaren.
45Mi d-yuɣal ɣer inelmaden-is, yufa-ten-id mazal-iten ṭṭsen ; yenna yasen : Lweqt i deg ara yețwasellem Mmi-s n bunadem ɣer ifassen n yemcumen iwweḍ-ed, kunwi mazal ikkun teṭṭsem ?
46Staat op, laat ons gaan; ziet, hij is nabij, die Mij verraadt.
46Dɣa yenna-yasen : Ekkret fell-awen, ataya iteddu-d win i yi-izzenzen !
47En als Hij nog sprak, ziet, Judas, een van de twaalven, kwam, en met hem een grote schare, met zwaarden en stokken, gezonden van de overpriesters en ouderlingen des volks.
47Mazal-it ițmeslay mi d-iwweḍ Yudas yellan d yiwen si tnac-nni inelmaden. Ddan-d yid-es aṭas n lɣaci s iɛekkzan d ijenwiyen, ceggɛen ten-id imeqqranen n lmuqedmin akk-d imeqqranen n wegdud.
48En die Hem verried, had hun een teken gegeven, zeggende: Dien ik zal kussen, Dezelve is het, grijpt Hem.
48Win akken i t-izzenzen, imsefham yid-sen, yenna-yasen : Win i ɣef ara selmeɣ, d win ara teṭṭfem !
49En terstond komende tot Jezus, zeide hij: Wees gegroet, Rabbi! en hij kuste Hem.
49Imiren, iqeṛṛeb ɣer Sidna Ɛisa yenna-yas : Sslam fell-ak a Sidi ! DDɣa isellem fell-as.
50Maar Jezus zeide tot hem: Vriend! waartoe zijt gij hier! Toen kwamen zij toe, en sloegen de handen aan Jezus en grepen Hem.
50Sidna Ɛisa yenna-yas : Ay amdakkel , ayen ɣef i d-tusiḍ a t-txedmeḍ, xdem-it ! DDɣa lɣaci-nni qeṛṛben ɣer Sidna Ɛisa ṭṭfen-t.
51En ziet, een van degenen, die met Jezus waren, de hand uitstekende, trok zijn zwaard uit, en slaande den dienstknecht des hogepriesters, hieuw zijn oor af.
51Yiwen seg wid yeddan d Sidna Ɛisa ijbed-ed ajenwi-ines, yewwet aqeddac n lmuqeddem ameqqran, igzem-as-d ameẓẓuɣ-is.
52Toen zeide Jezus tot hem: Keer uw zwaard weder in zijn plaats; want allen, die het zwaard nemen, zullen door het zwaard vergaan.
52Sidna Ɛisa yenṭeq yenna-yas : Err ajenwi-inek ɣer wemkan-is, axaṭer kra win ara irefden ajenwi, ad immet s ujenwi !
53Of meent gij, dat Ik Mijn Vader nu niet kan bidden, en Hij zal Mij meer dan twaalf legioenen engelen bijzetten?
53Eɛni tɣileḍ ur zmireɣ ara ad ssutreɣ i Baba ad iyi-d-iceggeɛ luluf n lmalayekkat ?
54Hoe zouden dan de Schriften vervuld worden, die zeggen, dat het alzo geschieden moet?
54Amek ihi ara țwakemlent tira iqedsen i d-ixebbṛen belli ilaq a d-yedṛu wayagi meṛṛa ?
55Ter zelfder ure sprak Jezus tot de scharen: Gij zijt uitgegaan als tegen een moordenaar, met zwaarden en stokken, om Mij te vangen; dagelijks zat Ik bij u, lerende in den tempel, en gij hebt Mij niet gegrepen;
55Imiren Sidna Ɛisa yenna i lɣaci : Kull ass țțiliɣ yid-wen di lǧameɛ sselmadeɣ, ur iyi-teṭṭifem ara, ass-agi tusam-d ɣuṛ-i s iɛekkzan d ijenwiyen am akken d bu tmegṛaḍ i lliɣ !
56Doch dit alles is geschied, opdat de Schriften der profeten zouden vervuld worden. Toen vluchtten al de discipelen, Hem verlatende.
56Meɛna annect-agi meṛṛa yedṛa-d iwakken ad țwakemlent tira n lenbiya. IImiren, inelmaden meṛṛa ǧǧan-t, yal yiwen ɣer wanda yerwel.
57Die nu Jezus gevangen hadden, leidden Hem heen tot Kajafas, den hogepriester, alwaar de Schriftgeleerden en ouderlingen vergaderd waren.
57Wid yeṭṭfen Sidna Ɛisa wwin-t ɣer Kayef, ameqqran n lmuqedmin, anda i nnejmaɛen lɛulama n ccariɛa d imeqqranen n wegdud.
58En Petrus volgde Hem van verre tot aan de zaal des hogepriesters, en binnengegaan zijnde, zat hij bij de dienaren, om het einde te zien.
58Buṭrus iḍfeṛ-it, ikcem ɣer wefrag n lmuqeddem ameqqran, yeqqim akk-d iɛessasen n lǧameɛ iwakken ad iẓer amek ara tefru temsalt.
59En de overpriesters, en de ouderlingen, en de gehele grote raad zochten valse getuigenis tegen Jezus, opdat zij Hem doden mochten; en vonden niet.
59Imiren lmuqedmin imeqqranen akk-d usqamu n imeqqranen n ccariɛa, țnadin inigan ara icehden fell-as s ẓẓuṛ, iwakken ad ḥekmen fell-as s lmut,
60En hoewel er vele valse getuigen toegekomen waren, zo vonden zij toch niet.
60meɛna ur s-d-ufin ara sebba, ɣas akken aṭas i d-icehden fell-as.
61Maar ten laatste kwamen twee valse getuigen, en zeiden: Deze heeft gezegd: Ik kan den tempel Gods afbreken, en in drie dagen denzelven opbouwen.
61A ten-aya sin yergazen qeṛṛben d nnan : D wagi i d-yennan : « zemreɣ ad huddeɣ lǧameɛ iqedsen n Sidi Ṛebbi, a s-ɛiwdeɣ lebni di tlata wussan.»
62En de hogepriester, opstaande, zeide tot Hem: Antwoordt Gij niets? Wat getuigen dezen tegen U?
62Ameqqran n lmuqedmin ikker, yenna-yas : Ulac ayen ara d-terreḍ ɣef wayen akka i d-ccetkan fell-ak ?
63Doch Jezus zweeg stil. En de hogepriester, antwoordende, zeide tot Hem: Ik bezweer U bij den levenden God, dat Gij ons zegt, of Gij zijt de Christus, de Zoon van God?
63Sidna Ɛisa yessusem. Dɣa ameqqran n lmuqedmin yenna-yas : Wekkleɣ-ak Sidi Ṛebbi yeddren, m'ur aɣ-d-tenniḍ ma d kečč i d Lmasiḥ, Mmi-s n Sidi Ṛebbi !
64Jezus zeide tot hem: Gij hebt het gezegd. Doch Ik zeg ulieden: Van nu aan zult gij zien den Zoon des mensen, zittende ter rechter hand der kracht Gods, en komende op de wolken des hemels.
64Sidna Ɛisa yerra-yas : Tenniḍ-t-id ! Yerna a wen-iniɣ, ssya d asawen : Mmi-s n bunadem aa d iḥkem ɣɣ er uyeffus n Bab n tezmert, a t-twalim iteddu-d ɣef wusigna seg yigenni.
65Toen verscheurde de hogepriester zijn klederen, zeggende: Hij heeft God gelasterd, wat hebben wij nog getuigen van node? Ziet, nu hebt gij Zijn gods lastering gehoord.
65Imiren ameqqran n lmuqedmin icerreg aqenduṛ-is yenna : Ikfeṛ ! Iwumi neḥwaǧ inigan tura ? Teslam akk d acu i d-yenna ! D acu tennam ?
66Wat dunkt ulieden? En zij, antwoordende, zeiden: Hij is des doods schuldig.
66Rran-as-d : Yuklal lmut !
67Toen spogen zij in Zijn aangezicht, en sloegen Hem met vuisten.
67Dɣa bdan ssusufen-t, țțaken-as tiyitiwin d ibeqqayen,
68En anderen gaven Hem kinnebakslagen, zeggende: Profeteer ons, Christus, wie is het, die U geslagen heeft?
68qqaṛen-as : Eɛqel a Lmasiḥ, ini-yaɣ-d anwa i k-iwwten !
69En Petrus zat buiten in de zaal; en een dienstmaagd kwam tot hem, zeggende: Gij waart ook met Jezus, den Galileer.
69Buṭrus yella yeqqim deg ufrag, tqeṛṛeb-ed ɣuṛ-es yiwet n tqeddact tenna-yas : Ula d kečč telliḍ d Ɛisa ajlili !
70Maar hij loochende het voor allen, zeggende: Ik weet niet, wat gij zegt.
70Meɛna yenkeṛ zdat-sen meṛṛa yenna-yas : Ur ẓriɣ ara d acu tebɣiḍ a d tiniḍ !
71En als hij naar de voorpoort uitging, zag hem een andere dienstmaagd, en zeide tot degenen, die aldaar waren: Deze was ook met Jezus den Nazarener.
71Akken ițeddu ɣer tewwurt, twala-t tqeddact nniḍen, tenna i wid akk yellan dinna : Wagi yella akk-d Ɛisa anaṣari !
72En hij loochende het wederom met een eed, zeggende: Ik ken den Mens niet.
72Inkeṛ daɣen s limin : Qqaṛeɣ-awen ur ssineɣ ara argaz-agi !
73En een weinig daarna, die er stonden, bijkomende, zeiden tot Petrus: Waarlijk, gij zijt ook van die, want ook uw spraak maakt u openbaar.
73Taswiɛt kan, wid yellan dinna qeṛṛben daɣen ɣer Buṭrus nnan-as : Mbla ccekk, kečč telliḍ seg-sen, tameslayt-ik tbeggen-ed belli d ajlili i telliḍ !
74Toen begon hij zich te vervloeken, en te zweren: Ik ken den Mens niet.
74Ibda yețgalla irennu : Di leɛmeṛ ur ssineɣ argaz-agi ! IImiren kan yeskkuɛ uyaziḍ.
75En terstond kraaide de haan; en Petrus werd indachtig het woord van Jezus, Die tot hem gezegd had: Eer de haan gekraaid zal hebben, zult gij Mij driemaal verloochenen. En naar buiten gaande, weende hij bitterlijk.
75Dɣa Buṭrus immekta-d imeslayen-nni i s-d-yenna Sidna Ɛisa : uqbel ad iskkuɛ uyaziḍ, ad iyi-tnekṛeḍ tlata n tikkal . Yeffeɣ ɣer beṛṛa s nndama tameqqrant, iṭṭerḍeq d imeṭṭawen.