1Toen Hij nu van den berg afgeklommen was, zijn Hem vele scharen gevolgd.
1Mi d-yuder Sidna Ɛisa seg udrar, aṭas n lɣaci i t-id-itebɛen.
2En ziet, een melaatse kwam, en aanbad Hem, zeggende: Heere! indien Gij wilt, Gij kunt mij reinigen.
2Ataya yiwen wemdan ihelken lbeṛs yusa-d ɣuṛ-es, iseǧǧed zdat-es, yenna-yas : A Sidi, ma yella tebɣiḍ, tzemreḍ a yi-tseḥluḍ.
3En Jezus, de hand uitstrekkende, heeft hem aangeraakt, zeggende: Ik wil, word gereinigd! En terstond werd hij van zijn melaatsheid gereinigd.
3Sidna Ɛisa yessers afus-is fell-as, yenna-yas : Bɣiɣ ! Ili-k teḥliḍ ! IImiren kan iḥla wergaz-nni si lbeṛs-ines, yeṣfa weglim-is.
4En Jezus zeide tot hem: Zie, dat gij dit niemand zegt; maar ga heen, toon uzelven den priester, en offer de gave, die Mozes geboden heeft, hun tot een getuigenis.
4Dɣa Sidna Ɛisa yenna-yas : Ḥader aț-țeḥkuḍ ula i yiwen ɣef wayagi, meɛna ṛuḥ ɣer yiwen si lmuqedmin a k-iẓer, ad iwali belli teṣfiḍ, tefkeḍ lweɛda-nni n tezdeg s wayes i wen-d-yumeṛ nnbi Musa, iwakken ayagi a sen-yili d țbut.
5Als nu Jezus te Kapernaum ingegaan was, kwam tot Hem een hoofdman over honderd, biddende Hem,
5Akken i gekcem Sidna Ɛisa ɣer temdint n Kafernaḥum, ataya yiwen umeqqran n lɛeskeṛ n Ṛuman iqeṛṛeb ed ɣuṛ-es, iḥellel-it, yenna yas :
6En zeggende: Heere! mijn knecht ligt te huis geraakt, en lijdt zware pijnen.
6A Sidi, aqeddac-iw yenṭer, atan iḍleq deg wexxam, yekref !
7En Jezus zeide tot hem: Ik zal komen en hem genezen.
7Sidna Ɛisa yenna-yas : Ad ṛuḥeɣ a t-sseḥluɣ.
8En de hoofdman over honderd, antwoordende, zeide: Heere! ik ben niet waardig, dat Gij onder mijn dak zoudt inkomen; maar spreek alleenlijk een woord, en mijn knecht zal genezen worden.
8Ameqqran n lɛeskeṛ yerra-yas : A Sidi, ur uklaleɣ ara aț-țkecmeḍ ɣer wexxam-iw, meɛna ini-d kan yiwen n wawal, aqeddac-iw ad iḥlu.
9Want ik ben ook een mens onder de macht van anderen, hebbende onder mij krijgsknechten; en ik zeg tot dezen: Ga! en hij gaat; en tot den anderen: Kom! en hij komt; en tot mijn dienstknecht: Doe dat! en hij doet het.
9Axaṭer nekk s yiman-iw akken sɛiɣ wid iḥekmen fell-i, i sɛiɣ wid yellan seddaw n lḥekma-w. Ad iniɣ i yiwen ṛuḥ ad iṛuḥ, ad iniɣ i wayeḍ aṛwaḥ a d-yas, ad iniɣ daɣen i uqeddac-iw : xdem aya, a t-ixdem.
10Jezus nu, dit horende, heeft Zich verwonderd, en zeide tot dengenen, die Hem volgden: Voorwaar zeg Ik u, Ik heb zelfs in Israel zo groot een geloof niet gevonden.
10Mi gesla Sidna Ɛisa imeslayen-agi itɛeǧǧeb, yenna i wid yellan dinna : A wen-iniɣ tideț, ger wat Isṛail meṛṛa ur ufiɣ ara liman am wagi.
11Doch Ik zeg u, dat velen zullen komen van oosten en westen en zullen met Abraham, en Izak, en Jakob, aanzitten in het Koninkrijk der hemelen;
11A wen-iniɣ daɣen : aṭas ara d-yasen si cceṛq d lɣeṛb, ad ṭṭfen imukan ɣer tama n Ibṛahim, n Isḥaq akk-d Yeɛqub di tgelda n igenwan.
12En de kinderen des Koninkrijks zullen uitgeworpen worden in de buitenste duisternis; aldaar zal wening zijn, en knersing der tanden.
12Meɛna aṭas seg wid i gɣilen ad weṛten tagelda ara yețwaḍeggṛen ɣer beṛṛa, ɣer ṭṭlam anda ara ilin imeṭṭawen, nndama tameqqrant akk-d weqṛac n tuɣmas.
13En Jezus zeide tot den hoofdman over honderd: Ga heen, en u geschiede, gelijk gij geloofd hebt. En zijn knecht is gezond geworden te diezelver ure.
13Sidna Ɛisa yenna i umeqqran-nni n lɛeskeṛ : Ṛuḥ, imi tumneḍ atan wayen i tḍelbeḍ a k-id-yaweḍ ! DDi teswiɛt-nni, yeḥla uqeddac-is.
14En Jezus gekomen zijnde in het huis van Petrus, zag zijn vrouws moeder te bed liggen, hebbende de koorts.
14Sidna Ɛisa iṛuḥ ɣer wexxam n Buṭrus, yufa taḍeggalt n Buṭrus deg usu tuɣ-iț tawla.
15En Hij raakte haar hand aan, en de koorts verliet haar; en zij stond op, en diende henlieden.
15Innul afus-is, dɣa teffeɣ-iț tawla-nni. Imiren kan tekker-ed, tebda tqeddec-asen.
16En als het laat geworden was, hebben zij velen, van den duivel bezeten, tot Hem gebracht, en Hij wierp de boze geesten uit met den woorde, en Hij genas allen, die kwalijk gesteld waren;
16Mi geɣli yiṭij, wwin-d i Sidna Ɛisa aṭas n yemdanen ițwamelken. S wawal-is, issufeɣ seg-sen leǧnun yerna yesseḥla imuḍan meṛṛa.
17Opdat vervuld zou worden, dat gesproken was door Jesaja, den profeet, zeggende: Hij heeft onze krankheden op Zich genomen, en onze ziekten gedragen.
17Ixdem ayagi iwakken ad ițwakemmel wawal i d-yenna nnbi Iceɛya : Yewwi leɛyub-nneɣ , iɛebba lehlakat-nneɣ .
18En Jezus, vele scharen ziende rondom Zich, beval aan de andere zijde over te varen.
18Sidna Ɛisa mi gwala annect-nni n lɣaci yezzi-yas-d, yumeṛ i inelmaden-is ad zegren ɣer ugemmaḍ n lebḥeṛ.
19En er kwam een zeker Schriftgeleerde tot Hem, en zeide tot Hem: Meester! ik zal U volgen, waar Gij ook henengaat.
19Yiwen lɛalem n ccariɛa iqeṛṛeb ɣer Sidna Ɛisa, yenna-yas : A Sidi, anda teddiḍ ad dduɣ.
20En Jezus zeide tot hem: De vossen hebben holen, en de vogelen des hemels nesten; maar de Zoon des mensen heeft niet, waar Hij het hoofd nederlegge.
20Sidna Ɛisa yerra-yas : Uccanen sɛan lɣiṛan, ifṛax n igenni sɛan leɛcuc, ma d Mmi-s n bunadem ur yesɛi ara anda ara yessers aqeṛṛuy-is.
21En een ander uit Zijn discipelen zeide tot Hem: Heere! laat mij toe, dat ik eerst heenga, en mijn vader begrave.
21Yiwen seg inelmaden-is, yenna-yas : A Sidi, semmeḥ-iyi ad ṛuḥeɣ ad meḍleɣ baba.
22Doch Jezus zeide tot hem: Volg Mij, en laat de doden hun doden begraven.
22Sidna Ɛisa yerra-yas : Ddu yid-i eǧǧ wid yemmuten ad meḍlen lmegtin-nsen.
23En als Hij in het schip gegaan was, zijn Hem Zijn discipelen gevolgd.
23Sidna Ɛisa yuli ɣer teflukt, ddan yid-es inelmaden-is.
24En ziet, er ontstond een grote onstuimigheid in de zee, alzo dat het schip van de golven bedekt werd; doch Hij sliep.
24Deg yiwet n teswiɛt, tekker-ed tbuciḍant di lebḥeṛ armi tɣumm teflukt-nni s lemwaji. Sidna Ɛisa yella iṭṭes.
25En Zijn discipelen, bij Hem komende, hebben Hem opgewekt, zeggende: Heere, behoed ons, wij vergaan!
25Qeṛṛben-d ɣuṛ-es inelmaden-is, ssakin-t-id, nnan-as : A Sidi, sellek-aɣ m'ulac a nemmet !
26En Hij zeide tot hen: Wat zijt gij vreesachtig, gij kleingelovigen? Toen stond Hij op, en bestrafte de winden en de zee; en er werd grote stilte.
26Yenna-yasen : Acimi tuggadem, a wid iwumi ixuṣṣ liman ! IImiren ikker, yumeṛ i waḍu d lebḥeṛ ad rsen dɣa ters-ed talwit ț-țameqqrant.
27En de mensen verwonderden zich, zeggende: Hoedanig een is Deze, dat ook de winden en de zee Hem gehoorzaam zijn!
27Wid iḥedṛen, tɛeǧǧben qqaṛen : Anwa-t wagi ? Ula d aḍu d lebḥeṛ țțaɣen-as awal !
28En als Hij over aan de andere zijde was gekomen in het land der Gergesenen, zijn Hem twee, van den duivel bezeten, ontmoet, komende uit de graven, die zeer wreed waren, alzo dat niemand door dien weg kon voorbij gaan.
28Mi gewweḍ Sidna Ɛisa agemmaḍ i lebḥeṛ, ɣer tmurt n at Gadaṛa, a ten-aya sin yergazen yețwazedɣen, ffɣen-d si tmeqbeṛt, mmugren-t-id. Yiwen ur izmir ad iɛeddi seg webrid-nni axaṭer weɛṛen aṭas.
29En ziet, zij riepen, zeggende: Jezus, Gij Zone Gods! wat hebben wij met U te doen? Zijt Gij hier gekomen om ons te pijnigen voor den tijd?
29Bdan țɛeggiḍen : D acu i tebɣiḍ ɣuṛ-nneɣ a Mmi-s n Ṛebbi ? Tusiḍ-ed iwakken a ɣ-tɛețbeḍ uqbel lweqt ?
30En verre van hen was een kudde veler zwijnen, weidende.
30Di leǧwahi-nni, tella yiwet n tqeḍɛit tameqqrant n yilfan i gkessen dinna.
31En de duivelen baden Hem, zeggende: Indien Gij ons uitwerpt, laat ons toe, dat wij in die kudde zwijnen varen.
31Leǧnun-nni țḥellilen Sidna Ɛisa, qqaṛen-as : Ma tessufɣeḍ-aɣ, ceggeɛ-aɣ ɣer tqeḍɛit-ihina n yilfan.
32En Hij zeide tot hen: Gaat heen. En zij uitgaande, voeren heen in de kudde zwijnen; en ziet, de gehele kudde zwijnen stortte van de steilte af in de zee, en zij stierven in het water.
32Sidna Ɛisa yenna-yasen : Ṛuḥet ! FFfɣen-d si sin-nni n yemdanen, kecmen deg yilfan-nni. IImiren kan, grarben ɣer daxel n lebḥeṛ, ɣeṛqen, mmuten akk.
33En die ze weidden, zijn gevlucht; en als zij in de stad gekomen waren, boodschapten zij al deze dingen, en wat den bezetenen geschied was.
33Imeksawen-nni rewlen, ṛuḥen ɣer temdint ad ḥkun ayen akk yedṛan d yergazen-nni yețwamelken.
34En ziet, de gehele stad ging uit, Jezus tegemoet; en als zij Hem zagen, baden zij, dat Hij uit hun landpalen wilde vertrekken.
34Imezdaɣ akk n temdint ffɣen-d ɣer Sidna Ɛisa ; mi d-wwḍen ɣuṛ-es, ḥellelen-t ad iffeɣ si tmurt-nsen.