¹Toen antwoordde Bildad, de Suhiet, en zeide:

¹¶ Ano ra ko Pirirara Huhi; i mea ia,

²Hoe lang is het, dat gijlieden een einde van woorden zult maken? Merkt op, en daarna zullen wij spreken.

²Kia pehea te roa o ta koutou whakatakoto mahanga mo nga kupu? Kia whai mahara mai, muri iho ka korero matou.

³Waarom worden wij geacht als beesten, en zijn onrein in ulieder ogen?

³He aha matou i kiia ai he kararehe, i waiho ai hei mea poke ki ta koutou titiro mai?

⁴O gij, die zijn ziel verscheurt door zijn toorn! Zal om uwentwil de aarde verlaten worden, en zal een rots versteld worden uit haar plaats?

⁴Haea iho koe e koe ano, i a koe e riri ana. Mau koia ka mahue ai te whenua, ka nekehia ai te toka i tona wahi?

⁵Ja, het licht der goddelozen zal uitgeblust worden, en de vonk zijns vuurs zal niet glinsteren.

⁵¶ E pirau ano hoki te rama a te hunga kino, a e kore te mura o tana ahi e marama.

⁶Het licht zal verduisteren in zijn tent, en zijn lamp zal over hem uitgeblust worden.

⁶Ka pouri te marama i roto i tona teneti, ka pirau ano hoki tana rama i runga i a ia.

⁷De treden zijner macht zullen benauwd worden, en zijn raad zal hem nederwerpen.

⁷Ka whakakikitia nga takahanga o tona kaha, ka kokiritia iho ano ia ki raro e tona whakaaro ake.

⁸Want met zijn voeten zal hij in het net geworpen worden, en zal in het wargaren wandelen.

⁸No te mea ka maka ia e ona waewae ake ki te kupenga, ka haere hoki ia i runga i te reti.

⁹De strik zal hem bij de verzenen vatten; de struikrover zal hem overweldigen.

⁹Ka mau tona rekereke i te tawhiti, a ka hopukia ia e te mahanga.

¹⁰Zijn touw is in de aarde verborgen, en zijn val op het pad.

¹⁰Kei te huna ki te whenua te aho mona, te rore hoki mona ki te huarahi.

¹¹De beroeringen zullen hem rondom verschrikken, en hem verstrooien op zijn voeten.

¹¹¶ He whakamataku i nga taha katoa hei mea i a ia kia wehi, hei aruaru hoki i a ia i ona hikitanga rekereke.

¹²Zijn macht zal hongerig wezen, en het verderf is bereid aan zijn zijde.

¹²Ko tona kaha ka hemo i te kai, a kei te whanga tonu te aitua ki tona tatunga.

¹³De eerstgeborene des doods zal de grendelen zijner huid verteren, zijn grendelen zal hij verteren.

¹³Ka pau i tera nga wahi o tona tinana, ae, ka pau ona wahi i te matamua o te mate.

¹⁴Zijn vertrouwen zal uit zijn tent uitgerukt worden; zulks zal hem doen treden tot den koning der verschrikkingen.

¹⁴Ka hutia atu ia i roto i tona teneti, i whakamanawa ai ia, a ka kawea atu ia ki te kingi o nga whakamataku.

¹⁵Zij zal wonen in zijn tent, waar zij de zijne niet is; zijn woning zal met zwavel overstrooid worden.

¹⁵Na ka noho ki tona teneti te mea ehara nei i a ia: a ka ruia iho te whanariki ki runga ki tona kainga.

¹⁶Van onder zullen zijn wortelen verdorren, en van boven zal zijn tak afgesneden worden.

¹⁶Ka maroke ake ona pakiaka i raro, a i runga ka tapahia atu tona manga.

¹⁷Zijn gedachtenis zal vergaan van de aarde, en hij zal geen naam hebben op de straten.

¹⁷Ka ngaro atu te maharatanga ki a ia i runga i te whenua; e kore ano ia e whai ingoa i te huanui.

¹⁸Men zal hem stoten van het licht in de duisternis, en men zal hem van de wereld verjagen.

¹⁸Ka peia atu ano ia i roto i te marama ki te pouri, ka atiatia atu hoki i te ao.

¹⁹Hij zal geen zoon, noch neef hebben onder zijn volk; en niemand zal in zijn woningen overig zijn.

¹⁹E kore ia e whai tama, e whai tama ranei a te tama, i roto i tona iwi, he morehu ranei i te wahi i noho ai ia.

²⁰Over zijn dag zullen de nakomelingen verbaasd zijn, en de ouden met schrik bevangen worden.

²⁰Miharo ana ki tona ra te hunga i muri i a ia, pera i te hunga i haere ra i mua, mau ana to ratou wehi.

²¹Gewisselijk, zodanige zijn de woningen des verkeerden, en dit is de plaats desgenen die God niet kent.

²¹He pono ko nga nohoanga enei o te tangata kino, ko te wahi hoki tenei o te tangata kahore e mohio ki te Atua.