1Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?
1¶ E taea ranei a Rewiatana te kukume mai e koe ki te matau? te pehi ranei i tona arero ki te aho?
2Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.
2E whakanohoia ranei e koe he aho ki tona ihu? E pokaia ranei e koe tona kauae ki te matau?
3Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.
3E maha ranei ana inoi ki a koe? E korero ngawari ranei ia ki a koe?
4Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?
4E whakarite kawenata ranei ia ki a koe? e riro ai ia i a koe hei pononga oti tonu mai?
5Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.
5Ka rite ranei ia ki te manu hei mea takaro mau? E herea ranei ia e koe hei mea ma au kotiro?
6Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.
6E waiho ranei ia hei taonga hokohoko ma nga ropu tangata hi ika? E wehewehea atu ranei ma nga kaihokohoko?
7Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.
7E kapi ranei tona kiri i o tao? tona pane i nga wero ika?
8Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.
8Kia pa tou ringa ki a ia; maharatia te whawhai, a kei pena a mua.
9Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.
9Nana, he hori kau te manako ki a ia: e kore ranei tetahi e hinga noa ki te kite kau atu i a ia?
10Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.
10Kahore he tangata e maia rawa hei whakaoho i a ia: na ko wai e tu ki toku aroaro?
11Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedende pot en ruimen ketel.
11¶ Ko wai te tangata nana te mea kua takoto wawe ki ahau, e whakautu ai ahau ki a ia? Ahakoa he aha te mea i raro i nga rangi, puta noa, naku katoa.
12Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.
12E kore e huna e ahau te korero mo ona wahi, mo tona kaha, mo te ataahua hoki o tona hanganga.
13In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.
13Ma wai e tihore a waho o tona kakahu? Ko wai e tae ki tana paraire rererua?
14De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.
14Ma wai e whakatuwhera nga tatau o tona mata? He wehi kei ona niho a taka noa.
15Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.
15Ko tana e whakamanamana ai ko ona unahi pakari; tutaki rawa pera i te hiri piri tonu.
16Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.
16Na, i te tata tonu o tetahi ki tetahi, e kore te hau e puta i waenga.
17Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.
17Piri tonu ratou ki a ratou ano; mau tonu, e kore ano e taea te wehe.
18Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.
18Ka tihe ia, ka kowha mai te marama; a ko te rite i ona kanohi kei nga kamo o te ata.
19De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.
19E puta ana mai i tona mangai he rama mura, mokowhiti ana nga koraahi.
20De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.
20Puta ana te paowa i ona pongaponga, me te mea no te kohua e koropupu ana, no te otaota e kaia ana.
21Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.
21Ngiha ana nga waro i tona ha, rere atu ana te mura i tona mangai.
22Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.
22Kei tona kaki te kaha e noho ana, e tuapa ana te pawera i tona aroaro.
23Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.
23Ko ona kikokiko tawerewere piri tonu: maro tonu ki runga ki a ia; e kore e taea te whakakorikori.
24Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.
24Pakari tonu tona ngakau ano he kamaka; ae ra, maro tonu ano ko to raro kohatu huri..
25Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.
25Ka whakarewa ia i a ia ki runga, ka wehi nga tangata nunui: na te pororaru ka porangi noa iho ratou.
26
26Ki te whai tetahi i a ia ki te hoari, e kore e taea; ahakoa e te tao, e te pere, e te koikoi ranei.
27
27Ki tona whakaaro he kakau witi te rino, he rakau popopopo te parahi.
28
28E kore ia e tahuti i te pere: ki a ia ka meinga noatia nga kohatu o te kotaha hei papapa.
29
29Kiia ake e ia nga patu hei papapa: e kataina ana e ia te huhu o te tao.
30
30Ko raro ona e rite ana ki te kohatu koikoi: e wharikitia ana e ia a runga o te paru ano he patunga witi.
31
31E meinga ana e ia te rire kia koropupu ano he kohua, me te moana kia rite ki te hinu.
32
32E hangaia ana e ia he huarahi kia marama i muri i a ia; tera e maharatia he hina te moana.
33
33I te whenua nei kahore he mea hei rite mona, he mea i hanga nei kahore ona wehi.
34
34E titiro ana ia ki nga mea tiketike katoa: he kingi ia mo nga tama katoa a te whakapehapeha.