1Toen antwoordde Bildad, de Suhiet, en zeide:
1¶ Na ka whakautu a Pirirara Huhi, ka mea,
2Hoe lang zult gij deze dingen spreken, en de redenen uws monds een geweldige wind zijn?
2Kia pehea ake te roa o tau korero i enei mea? Kia pehea ake te roa o nga kupu a tou mangai e rite ai ki te hau kaha?
3Zou dan God het recht verkeren, en zou de Almachtige de gerechtigheid verkeren?
3E whakaparori ke ranei te Atua i te whakawa? E whakaparori ke ranei te Kaha Rawa i te tika?
4Indien uw kinderen gezondigd hebben tegen Hem, Hij heeft hen ook in de hand hunner overtreding geworpen.
4Ki te mea i hara au tamariki ki a ia, a kua maka atu ratou e ia hei utu mo to ratou he;
5Maar indien gij naar God vroeg zoekt, en tot den Almachtige om genade bidt;
5Ki te rapu wawe koe i to Atua, a ka inoi ki te Kaha Rawa;
6Zo gij zuiver en recht zijt, gewisselijk zal Hij nu opwaken, om uwentwil, en Hij zal de woning uwer gerechtigheid volmaken.
6Ki te mea he ma koe, he tika, ina, ka ara ake ia ki a koe aianei, ka manaakitia ano e ia te nohoanga o tou tika.
7Uw beginsel zal wel gering zijn; maar uw laatste zal zeer vermeerderd worden.
7Ahakoa i iti tou timatanga, e nui noa atu tou whakamutunga.
8Want vraag toch naar het vorige geslacht, en bereid u tot de onderzoeking hunner vaderen.
8¶ Tena ra, ui atu ki to mua whakatupuranga; anga atu hoki ki te mea kua rapua e o ratou matua.
9Want wij zijn van gisteren en weten niet; dewijl onze dagen op de aarde een schaduw zijn.
9Nonanahi nei hoki tatou, kahore hoki e mohio; he atarangi nei hoki o tatou ra i runga i te whenua;
10Zullen die u niet leren, tot u spreken, en uit hun hart redenen voortbrengen?
10E kore ranei ratou e whakaako i a koe, e korero ki a koe, e puaki mai ranei he kupu i o ratou ngakau?
11Verheft zich de bieze zonder slijk? Groeit het rietgras zonder water?
11E tupu ranei te wiwi i te mea kahore he repo? E nui ranei te raupo ki te kahore he wai?
12Als het nog in zijn groenigheid is, hoewel het niet afgesneden wordt, nochtans verdort het voor alle gras.
12I te mea he kaiota tonu, a kihai i tapahia, kua maroke i mua ake i nga otaota katoa.
13Alzo zijn de paden van allen, die God vergeten; en de verwachting des huichelaars zal vergaan.
13Ka pera ano nga ara o te hunga katoa e wareware ana ki te Atua, a ka riro ki te kore ta te tangata whakaponokore i tumanako ai.
14Van denwelke zijn hoop walgen zal; en zijn vertrouwen zal zijn een huis der spinnekop.
14Ka motuhia atu tana i whakamanawa atu ai, ko te whare hoki o te pungawerewere hei tumanakohanga mona.
15Hij zal op zijn huis leunen, maar het zal niet bestaan; hij zal zich daaraan vasthouden, maar het zal niet staande blijven.
15Ka okioki atu ia ki tona whare; heoi e kore e tu: u tonu tana pupuri atu, otiia e kore e mau.
16Hij is sappig voor de zon, en zijn scheuten gaan over zijn hof uit.
16E matomato ana i te mea kahore nei te ra, a e wana ana ona peka i tana kari.
17Zijn wortelen worden bij de springader ingevlochten; hij ziet een stenige plaats.
17Kapi tonu te puranga i ona pakiaka, e kitea ana e ia te wahi kamaka.
18Maar als God hem verslindt uit zijn plaats, zo zal zij hem loochenen, zeggende: Ik heb u niet gezien.
18Ki te whakamotitia iho ia i tona wahi, ka whakakahore taua wahi ki a ia, ka mea, Kahore ahau i kite i a koe.
19Zie, dat is vreugde zijns wegs; en uit het stof zullen anderen voortspruiten.
19Nana, ko te hari tenei o tona ara, a ka tupu ake etahi atu i roto i te puehu.
20Zie, God zal den oprechte niet verwerpen; Hij vat ook de boosdoeners niet bij de hand;
20¶ Nana, e kore te Atua e whakakahore ki te tangata tika, e kore ano e puritia e ia te ringa o nga tangata kino.
21Totdat Hij uw mond met gelach vervulle, en uw lippen met gejuich.
21Tera ano tou mangaika whakakiia e ia ki te kata, ou ngutu ki te hamama.
22Uw haters zullen met schaamte bekleed worden; en de tent der goddelozen zal niet meer zijn.
22He whakama te kakahu mo te hunga e kino ana ki a koe, a ka kahore noa iho te tapenakara o te hunga kino.