1Een psalm van Asaf. Immers is God Israel goed, dengenen, die rein van harte zijn.
1¶ He himene na Ahapa. He pono, he pai te Atua ki a Iharaira; ki te hunga ngakau ma.
2Maar mij aangaande, mijn voeten waren bijna uitgeweken; mijn treden waren bijkans uitgeschoten.
2Ko ahau ia, wahi iti kua tapepa oku waewae: me i kotahi kua paheke oku takahanga.
3Want ik was nijdig op de dwazen, ziende der goddelozen vrede.
3I hae hoki ahau ki te hunga whakahi, i toku kitenga i te tangata hara e kake ana.
4Want er zijn geen banden tot hun dood toe, en hun kracht is fris.
4Kahore hoki he whakawiringa a te mate i a ratou: he maro ano o ratou uaua.
5Zij zijn niet in de moeite als andere mensen, en worden met andere mensen niet geplaagd.
5Kahore nga mea whakapouri tangata e pa ki a ratou; kahore ano ratou e whiua tahitia me te mano tangata.
6Daarom omringt hen de hovaardij als een keten; het geweld bedekt hen als een gewaad.
6Na reira, ano he hei te whakakake e awhi nei i a ratou, ano he kakahu te tutu e hipokina nei ratou.
7Hun ogen puilen uit van vet; zij gaan de inbeeldingen des harten te boven.
7Pupuhi ana o ratou kanohi i te ngako: nui ake nga mea i a ratou i a o ratou ngakau i hiahia ai.
8Zij mergelen de lieden uit, en spreken boselijk van verdrukking; zij spreken uit de hoogte.
8E whakahi ana ratou, e korero kino ana mo te whakatoi: kei runga noa ake a ratou korero.
9Zij zetten hun mond tegen den hemel, en hun tong wandelt op de aarde.
9Tutuki tonu to ratou mangai ki nga rangi: e kopikopiko ana hoki to ratou arero i runga i te whenua.
10Daarom keert zich Zijn volk hiertoe, als hun wateren eens vollen bekers worden uitgedrukt,
10Koia tona iwi i hoki mai ai ki konei: a e whakawiria ana he wai mo ratou, ki tonu te kapu.
11Dat zij zeggen: Hoe zou het God weten, en zou er wetenschap zijn bij den Allerhoogste?
11E mea ana ratou, Ma te aha e matau ai te Atua? He matauranga koia to te Runga Rawa?
12Ziet, dezen zijn goddeloos; nochtans hebben zij rust in de wereld; zij vermenigvuldigen het vermogen.
12Nana, ko te hunga kino tenei, kei runga tonu i te whenua rangatira, e hua ana o ratou taonga.
13Immers heb ik tevergeefs mijn hart gezuiverd, en mijn handen in onschuld gewassen.
13He pono he maumau taku mea i toku ngakau kia ma, taku horoi hoki i oku ringa ki te harakore.
14Dewijl ik den gansen dag geplaagd ben, en mijn straffing is er alle morgens.
14E whiua ana hoki ahau i te roa o te ra, e pakia ana i nga ata katoa.
15Indien ik zou zeggen: Ik zal ook alzo spreken; ziet, zo zou ik trouweloos zijn aan het geslacht Uwer kinderen.
15¶ Me i ki ahau, Ka penei taku korero; na e tinihanga ana ahau ki te whakatupuranga o au tamariki.
16Nochtans heb ik gedacht om dit te mogen verstaan; maar het was moeite in mijn ogen;
16I taku meatanga kia matauria tenei, ka kite ahau he mahi whakauaua rawa;
17Totdat ik in Gods heiligdommen inging, en op hun einde merkte.
17Tae noa ahau ki te wahi tapu o te Atua, katahi ahau ka mohio ki to ratou mutunga.
18Immers zet Gij hen op gladde plaatsen; Gij doet hen vallen in verwoestingen.
18He pono i whakaturia ratou e koe ki nga wahi pahekeheke; a whakataka ana e koe ki te ngaromanga.
19Hoe worden zij als in een ogenblik tot verwoesting, nemen een einde, worden te niet van verschrikkingen!
19Ano te panga whakareretanga o to ratou hunanga! kua pau rawa i nga wehi.
20Als een droom na het ontwaken! Als Gij opwaakt, o Heere, dan zult Gij hun beeld verachten.
20Ka rite ki te rekanga kanohi, ina ara ake te tangata, tau whakahawea ki to ratou ahua, e te Ariki, ina ara ake koe.
21Als mijn hart opgezwollen was, en ik in mijn nieren geprikkeld werd,
21¶ Na mamae noa iho toku ngakau, a hukihuki ana oku whatumanawa.
22Toen was ik onvernuftig, en wist niets; ik was een groot beest bij U.
22He whakaarokore hoki ahau, he kuware: me te mea he kirehe ahau i tou aroaro.
23Ik zal dan geduriglijk bij U zijn; Gij hebt mijn rechterhand gevat;
23Ahakoa ra kei a koe tonu ahau; e puritia ana e koe toku ringa matau.
24Gij zult mij leiden door Uw raad; en daarna zult Gij mij in heerlijkheid opnemen.
24Ma tou whakaaro ahau e arahi; muri iho ka riro ahau i a koe ki te kororia.
25Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!
25Ko wai hoki toku i te rangi ko koe anake? Kahore atu hoki oku i te whenua e hiahia ai, ko koe anake.
26Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
26Hemo iho oku kikokiko me toku ngakau: ko te Atua ia te kaha o toku ngakau, toku wahi ake ake.
27Want ziet, die verre van U zijn, zullen vergaan; Gij roeit uit, al wie van U afhoereert.
27Na, ko te hunga e mamao atu ana i a koe ka mate: ka ngaro i a koe te hunga puremu katoa e whakarere nei i a koe.
28Maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te wezen; ik zet mijn betrouwen op den Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen.
28Ko ahau ia, he pai ki ahau te whakatata ki te Atua: kua waiho e ahau te Ariki, a Ihowa, hei whakawhirinakitanga moku, kia whakapuakina ai e ahau au mahi katoa.