¹En het geschiedde in het veertiende jaar van den koning Hizkia, dat Sanherib, de koning van Assyrie, optoog tegen alle vaste steden van Juda, en nam ze in.

¹Huan, kumpipa Hezekia kum sawm leh kum lina kumin hichi ahi a, Assuria gam kumpipa Sennakerib tuh Juda gama khua kulhpi nei tengteng sim dingin a vahohtou-a a lata hi.

²En de koning van Assyrie zond Rabsake van Lachis naar Jeruzalem tot den koning Hizkia, met een zwaar heir; en hij stond aan den watergang des oppersten vijvers, aan den hogen weg van het veld des vollers.

²Huan, Assuria kumpipan Rabsakeh sepaihhon tampi piin Lakish khua akipanin Jerusalem khuaa kumpipa Hezekia kiangah a sawla. Huan, dil saknung tuilakna kianga puansawpmi pawn lamlianah a dinga,

³Toen ging tot hem uit Eljakim, de zoon van Hilkia, de hofmeester, en Sebna, de schrijver, en Joah, de zoon van Asaf, de kanselier.

³Huchiin kumpipa inkuanpihte tunga heutu-a om Hilkia tapa Eliakim te, laigelhmi Shebnate, tanchin gelhmi Asaph tapa Joa te kiangah a hong suk uhi.

⁴En Rabsake zeide tot hen: Zegt nu tot Hizkia: Zo zegt de grote koning, de koning van Assyrie: Wat vertrouwen is dit, waarmede gij vertrouwt;

⁴Huan Rabsakehin a kiang uah, Hezekia kiangah hichiin gen un, Kumpipa thupitak Assuria kumpipain hichiin a chi, Na muanna kiangakna bang ahi maia?

⁵Ik mocht zeggen (doch het is een woord der lippen): Er is raad en macht tot den oorlog; op wien vertrouwt gij nu, dat gij tegen mij rebelleert?

⁵Kidouna dinga na lemtheihna leh na hatna jaw thu lel ahi, ka chi; Kua muanga, ka tunga hel na hi maia?

⁶Zie, gij vertrouwt op dien gebrokenen rietstaf, op Egypte; op denwelken zo iemand leunt, zo zal hij in zijn hand gaan en die doorboren; alzo is Farao, de koning van Egypte, al dengenen, die op hem vertrouwen.

⁶Ngaiin, hiai sialluang chiang, kitan Aiguptate, muang neive; huaimin a muan aleh, a khutah a sun ding hi; Aigupta kumpipa Pharo jaw amah muang tengteng tungah hichibang ahi nakanak hi.

⁷Maar zo gij tot mij zegt: Wij vertrouwen op den HEERE, onzen God; is Hij Die niet, Wiens hoogten en Wiens altaren Hizkia weggenomen heeft, en Die tot Juda en tot Jeruzalem gezegd heeft: Voor dit altaar zult gij u nederbuigen?

⁷Ahihkeileh, ka kiangah, TOUPA i Pathian uh ahi ka muan uh, na chihleh, amah pen Hezekiain Judate kiangah leh Jerusalemte kiangah, Hiai maitam maah kia na biak ding uh ahi, chi-a, a mun sangte leh a maitamte lak mang sakpa hi lou hia?

⁸Nu dan, wed toch met mijn heer, den koning van Assyrie; en ik zal u twee duizend paarden geven, zo gij voor u de ruiters daarop zult kunnen geven.

⁸Huchiin, hehpihtakin, ka pu Assuria kumpipa kiangah thu chiamin, huchiin ken sakol sang nih ke honpe ding, nang a tung ua tuangdingte na muh theihpeuh ding leh.

⁹Hoe zoudt gij dan het aangezicht van een enigen vorst, van de geringste knechten mijns heren, afkeren? Maar gij vertrouwt op Egypte, om de wagenen en om de ruiteren.

⁹Bangchin, kangtalaite leh sakol tungtuang mite thu-ah Aiguptate tunga na muanna ngaa, ka pu sikha neupente laka heutu khat leng na nan zoh ding?

¹⁰En nu ben ik zonder den HEERE opgetogen tegen dit land, om dat te verderven. De HEERE heeft tot mij gezegd: Trek op tegen dat land, en verderf het.

¹⁰Huan, hiai hihse dinga sim dingin TOUPA panglou-a hong pai tou ka hi-a hia? TOUPAN, ka kiangah, Huai gam sim dingin hoh tou inla, hihsia in, a honchi, chiin, a chi a.

¹¹Toen zeide Eljakim, en Sebna, en Joah tot Rabsake: Spreek toch tot uw knechten in het Syrisch, want wij verstaan het wel; en spreek niet met ons in het Joods, voor de oren des volks, dat op den muur is.

¹¹Huan, Eliakim leh Shebna leh Joa ten, Rabsakeh kiangah, Hehpihtakin na sikhate Suria pauin honhoupihtain; huailah ka theithei ngal ua; kulh bang tunga mite jakin Juda pauin honhoupih nawn ken, a chi ua.

¹²Maar Rabsake zeide: Heeft mijn heer mij tot uw heer en tot u gezonden, om deze woorden te spreken? Is het niet tot de mannen, die op den muur zitten, dat zij met ulieden hun drek eten, en hun water drinken zullen?

¹²Himahleh Rabsakehin, Ka puin na pu kiang kiaah leh nang kiangah hiai thu gen dingin honsawl ahia? Kulh bang tunga tute, noute toh amau ek ne ding leh amau zun dawn dingte kiangah, a honsawl a hizo kei maw? a chi a.

¹³Alzo stond Rabsake, en riep met luider stem in het Joods, en zeide: Hoort de woorden des groten konings, des konings van Assyrie!

¹³Huan, Rabsakeh a dinga, Juda pauin ngaihtakin a kikou-a, kumpipa thupi Assuria kumpipa thute ngaikhia un.

¹⁴Alzo zegt de koning: Dat Hizkia u niet bedriege, want hij zal u niet kunnen redden.

¹⁴Kumpipan hichiin a chi, Hezekia khemin om nuam dah un; aman lah a honhumbit thei sin ngal keia;

¹⁵Daartoe, dat Hizkia u niet doe vertrouwen op den HEERE, zeggende: De HEERE zal ons zekerlijk redden; deze stad zal niet in de hand des konings van Assyrie gegeven worden.

¹⁵Hezekiain, TOUPAN pellouin honhumbit ding; hiai khopi jaw Assuria kumpipa khuta piakin a om kei ding, chiin, thu gen mahleh, TOUPA tuh Hezekia gen jiakin muang nuam tuan dah un.

¹⁶Hoort naar Hizkia niet; want alzo zegt de koning van Assyrie: Handelt met mij door een geschenk, en komt tot mij uit, en eet, een ieder van zijn wijnstok, en een ieder van zijn vijgeboom, en drinkt een ieder het water zijns bornputs;

¹⁶Hezekia thu ngaikhe kei un; Assuria kumpipan lah hichiin a chi ngala, Thilpiakin hon kituahpih unla, ka kiangah hongpai khia un; mi chihin a grep guia pat leh mi chihin a theipi kunga pat ne chiat unla, mi chihin a tuikhuka pat tui dawn chiat un.

¹⁷Totdat ik kom en u haal in een land, als ulieder land is, een land van koren en van most, een land van brood en van wijngaarden.

¹⁷Ka hongpaia, noumau gam banga buh leh uain omna gam, tanghou leh grep huante omna gama ka honpaipih ma tan.

¹⁸Dat Hizkia ulieden niet verleide, zeggende: De HEERE zal ons redden; hebben de goden der volken, een ieder zijn land, gered uit de hand des konings van Assyrie?

¹⁸TOUPAN honhumbit ding, chi-a, Hezekiain a honkhem khak leh pilvang un. Nam chih pathian laka mi himhimin a gam uh Assuria kumpipa kiangah a humbitta ua hia?

¹⁹Waar zijn de goden van Hamath en Arpad? Waar zijn de goden van Sefarvaim? Hebben zij ook Samaria van mijn hand gered?

¹⁹Hamath leh Arpahte pathiante koia om ahi ta ua? Sepharvaimte pathiante koia om a hita ua? Huai Samari khua kei akipanin a humbit ta ua hia?

²⁰Welke zijn ze onder al de goden dezer landen, die hun land uit mijn hand gered hebben, dat de HEERE Jeruzalem uit mijn hand zou redden?

²⁰Huai gam pathian tengteng loaka kuaten ahi a gam uh keia kipana a humbit uh? TOUPAN Jerusalem khua kei akipanin a humbit vial mahmah ding maw? chiin, a chi a.

²¹Doch zij zwegen stil, en antwoordden hem niet een woord; want het gebod des konings was, zeggende: Gij zult hem niet antwoorden.

²¹Amau bel a dai dide ua, thu khat lelin leng a dawng kei uh; kumpipa thupiak, Amau dawng kei un, chih ahi ngala.Huchiin kumpipa inkuanpihte tunga heutu-a om Hilkia tapa Eliakim te, laigelhmi Shebna te, tanchin gelhmi Asaph tapa Joa te puansilh bohkek silhin Hezekia kiangah a hongpai ua, Rabsakeh thugente a hilh uhi.

²²Toen kwam Eljakim, de zoon van Hilkia, de hofmeester, en Sebna, de schrijver, en Joah, de zoon van Asaf, de kanselier, tot Hizkia met gescheurde klederen; en zij gaven hem de woorden van Rabsake te kennen.

²²Huchiin kumpipa inkuanpihte tunga heutu-a om Hilkia tapa Eliakim te, laigelhmi Shebna te, tanchin gelhmi Asaph tapa Joa te puansilh bohkek silhin Hezekia kiangah a hongpai ua, Rabsakeh thugente a hilh uhi.