¹Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.

¹ خداوندا، به یادآور که چه بلایی بر سر ما آمده است: ببین که چگونه خوار و رسوا شده‌ایم!

²Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.

² سرزمین موروثی ما به دست بیگانگان افتاده است و در خانه‌های ما مردم بیگانه زندگی می‌کنند.

³Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.

³ ما یتیم شده‌ایم. پدران ما به دست دشمن کشته شده و مادران ما بیوه شده‌اند.

⁴Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.

⁴ آبی را که می‌خوریم و هیزمی را که برای آتش به کار می‌بریم، باید بخریم.

⁵Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.

⁵ باری سخت و دشوار بر دوش خود می‌کشیم. خسته و ناتوان شده‌ایم و راحتی نداریم.

⁶Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.

⁶ پیش مردم مصر و آشور دست دراز کردیم تا لقمه نانی به ما بدهند و زنده بمانیم.

⁷Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.

⁷ نیاکان ما گناه کردند امّا آنها از بین رفتند و اینک ما تاوان گناه آنها را پس می‌دهیم.

⁸Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.

⁸ غلامان بر ما حکومت می‌کنند و کسی نیست که ما را از قدرت آنها نجات بدهد.

⁹Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.

⁹ یک لقمه نان را در بیابان با خطر جان به دست می‌آوریم.

¹⁰Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.

¹⁰ از شدّت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدن ما همچون تنورِ داغ است.

¹¹Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.

¹¹ همسران ما در کوه صهیون مورد تجاوز قرار گرفتند و دختران ما در تمام روستاهای یهودیه مجبور شدند خود را تسلیم کنند.

¹²De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.

¹² رهبران ما را به دار آویخته‌اند و به ریش‌سفیدان ما بی‌احترامی شده است.

¹³Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.

¹³ از جوانان ما در آسیاب کار می‌کشند و اطفال ما در زیر بارِ گران هیزم، از پا می‌افتند.

¹⁴De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.

¹⁴ پیر مردان ما دیگر در کنار دروازهٔ شهر دیده نمی‌شوند و جوانان ما دیگر آواز نمی‌خوانند.

¹⁵De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.

¹⁵ خوشی و سرور از دلهای ما رخت بربسته و رقص و پایکوبی ما به ماتم تبدیل شده است.

¹⁶De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!

¹⁶ وای بر ما که گناه کردیم و تاج جلال و افتخار را از دست دادیم.

¹⁷Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.

¹⁷ دلهای ما بی‌تاب و چشمان ما تار گشته‌اند،

¹⁸Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.

¹⁸ زیرا کوه صهیون، ویران و محل گشت و گذار شغالان شده است.

¹⁹Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.

¹⁹ خداوندا، تو فرمانروای ابدی جهان هستی و تاج و تخت تو بی‌زوال است.

²⁰Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?

²⁰ چرا ما را برای همیشه از یاد بردی؟ چرا ما را برای مدّتی طولانی ترک کردی؟

²¹HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.

²¹ ای خداوند، ما را دوباره به سوی خود بازگردان و جلال پیشین ما را بازگردان. آیا ما را بکلّی ترک کرده و از ما بی‌نهایت خشمگین هستی؟

²²Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?

²² آیا ما را بکلّی ترک کرده و از ما بی‌نهایت خشمگین هستی؟