¹Ik heb een verbond gemaakt met mijn ogen; hoe zou ik dan acht gegeven hebben op een maagd?

¹Zavezo sem sklenil s svojimi očmi, in kako bi se bil smel ozirati po devici?

²Want wat is het deel Gods van boven, of de erve des Almachtigen uit de hoogten?

²A kaj mi je delež Božji odzgoraj in dediščina Vsemogočnega iz visokosti?

³Is niet het verderf voor den verkeerde, ja, wat vreemds voor de werkers der ongerechtigheid?

³Ni li poguba nepravičniku in nesreča njim, ki delajo krivico?

⁴Ziet Hij niet mijn wegen, en telt Hij niet al mijn treden?

⁴Ne vidi li On potov mojih in ne šteje li vseh korakov mojih?

⁵Zo ik met ijdelheid omgegaan heb, en mijn voet gesneld heeft tot bedriegerij;

⁵Ako sem se pečal z ničemurnostjo in je noga moja hitela v prevaro

⁶Hij wege mij op, in een rechte weegschaal, en God zal mijn oprechtigheid weten.

⁶(naj me pretehta na tehtnici pravičnosti, in spozna Bog brezmadežnost mojo!),

⁷Zo mijn gang uit den weg geweken is, en mijn hart mijn ogen nagevolgd is, en aan mijn handen iets aankleeft;

⁷ako je krenil korak moj s prave poti in mi je srce hodilo za očmi mojimi in se je madež prijel mojih rok:

⁸Zo moet ik zaaien, maar een ander eten, en mijn spruiten moeten uitgeworteld worden!

⁸sejem naj, a drug uživaj, in kar sem zasadil, naj se s korenino izdere!

⁹Zo mijn hart verlokt is geweest tot een vrouw, of ik aan mijns naasten deur geloerd heb;

⁹Ako mi je znorelo srce za katero ženo in sem prežal pri vratih bližnjega svojega:

¹⁰Zo moet mijn huisvrouw met een ander malen, en anderen zich over haar krommen!

¹⁰naj žena moja melje drugemu in drugi naj se nadnjo sklanjajo!

¹¹Want dat is een schandelijke daad, en het is een misdaad bij de rechters.

¹¹Kajti to je ostudnost, to je pregreha, ki jo morajo kaznovati sodniki.

¹²Want dat is een vuur, hetwelk tot de verderving toe verteert, en al mijn inkomen uitgeworteld zou hebben.

¹²Kajti to je ogenj, ki požira do pogubljenja in ki bi s korenom izdrl vse, kar sem pridelal.

¹³Zo ik versmaad heb het recht mijns knechts, of mijner dienstmaagd, als zij geschil hadden met mij;

¹³Ako nisem spoštoval pravice hlapca svojega in dekle svoje, ko sta se prepirala z menoj:

¹⁴(Want wat zou ik doen, als God opstond? En als Hij bezoeking deed, wat zou ik Hem antwoorden?

¹⁴kaj si počnem, če vstane Bog mogočni, in ko bo preiskoval, kaj mu odgovorim?

¹⁵Heeft Hij niet, Die mij in den buik maakte, hem ook gemaakt en Een ons in de baarmoeder bereid?)

¹⁵Ni li tudi njega Stvarnik moj naredil v materinem telesu, in ni li eden naju pripravil v materini otrobi?

¹⁶Zo ik den armen hun begeerte onthouden heb, of de ogen der weduwe laten versmachten;

¹⁶Ako sem ubožcem odrekel, kar so želeli, in povzročil, da so vdovine oči medlele,

¹⁷En mijn bete alleen gegeten heb, zodat de wees daarvan niet gegeten heeft;

¹⁷ali če sem jedel grižljaj svoj sam in ni tudi jedla od njega sirota

¹⁸(Want van mijn jonkheid af is hij bij mij opgetogen, als bij een vader, en van mijner moeders buik af heb ik haar geleid;)

¹⁸(pač od mladosti moje je rasla pri meni kakor pri očetu in od materinega telesa sem bil vdovi vodnik);

¹⁹Zo ik iemand heb zien omkomen, omdat hij zonder kleding was, en dat de nooddruftige geen deksel had;

¹⁹ako sem koga videl blizu pogina, ker ni imel oblačila, in potrebnega brez odeje,

²⁰Zo zijn lenden mij niet gezegend hebben, toen hij van de vellen mijner lammeren verwarmd werd;

²⁰in če me ni blagoslavljalo ledje njegovo in če se z volno mojih ovac ni ogreval,

²¹Zo ik mijn hand tegen den wees bewogen heb, omdat ik in de poort mijn hulp zag;

²¹ako sem vihtel roko proti siroti, ker sem videl, da mi je pomoč med vrati:

²²Mijn schouder valle van het schouderbeen, en mijn arm breke van zijn pijp af!

²²odpadi mi pleče od lopatice svoje in rama moja se odlomi od njene cevi!

²³Want het verderf Gods was bij mij een schrik, en ik vermocht niet vanwege Zijn hoogheid.

²³Zakaj pogubljenje od Boga mogočnega mi je bilo v strah in vpričo Njegove vzvišenosti nisem mogel ničesar.

²⁴Zo ik het goud tot mijn hoop gezet heb, of tot het fijn goud gezegd heb: Gij zijt mijn vertrouwen;

²⁴Ako sem postavil zlato za nado svojo in čistemu zlatu rekel: Upanje moje!

²⁵Zo ik blijde ben geweest, omdat mijn vermogen groot was, en omdat mijn hand geweldig veel verkregen had;

²⁵ako sem se veselil, da mi je bilo imetja veliko ter da je moja roka mnogo pridobila;

²⁶Zo ik het licht aangezien heb, wanneer het scheen, of de maan heerlijk voortgaande;

²⁶ako sem gledal solnce, kako je sijalo, in v diki plavajoči mesec,

²⁷En mijn hart verlokt is geweest in het verborgen, dat mijn hand mijn mond gekust heeft;

²⁷in srce mi je bilo skrivaj omamljeno, da sem njima v čast poljubljal roko svojo:

²⁸Dat ware ook een misdaad bij den rechter; want ik zou den God van boven verzaakt hebben.

²⁸tudi to bi bila pregreha, kazni vredna pred sodniki, ker bi bil zatajil Boga mogočnega, ki je gori!

²⁹Zo ik verblijd ben geweest in de verdrukking mijns haters, en mij opgewekt heb, als het kwaad hem vond;

²⁹Ako sem se veselil nesreče sovražilca svojega in se vzradoval, ko ga je zadelo zlo

³⁰(Ook heb ik mijn gehemelte niet toegelaten te zondigen, mits door een vloek zijn ziel te begeren).

³⁰(a nikoli nisem dopustil grlu svojemu grešiti, da bi bil s kletvijo zahteval smrt njegovo!),

³¹Zo de lieden mijner tent niet hebben gezegd: Och, of wij van zijn vlees hadden, wij zouden niet verzadigd worden;

³¹ako niso rekali šatora mojega ljudje: Kdo bi se ne bil nasitil mesa njegove živine?

³²De vreemdeling overnachtte niet op de straat; mijn deuren opende ik naar den weg;

³²na ulicah ni bilo treba prenočevati tujcu, duri svoje sem odprl popotniku –

³³Zo ik, gelijk Adam, mijn overtredingen bedekt heb, door eigenliefde mijn misdaad verbergende!

³³ako sem, kakor Adam, prikrival prestopke svoje, skrivaje v nedrijih krivdo svojo,

³⁴Zeker, ik kon wel een grote menigte geweldiglijk onderdrukt hebben; maar de verachtste der huisgezinnen zou mij afgeschrikt hebben; zodat ik gewezen zou hebben, en ter deure niet uitgegaan zijn.

³⁴ker sem se bal velike množice in me je strašilo zaničevanje rodovin, tako da sem molčal in nisem stopil ven iz duri...

³⁵Och, of ik een hadde, die mij hoorde! Zie, mijn oogmerk is, dat de Almachtige mij antwoorde, en dat mijn tegenpartij een boek schrijve.

³⁵O da bi imel koga, ki bi me poslušal! (tu je moj podpis, Vsemogočni naj mi odgovori!) in da bi imel tožbenico, ki jo je pisal nasprotnik moj!

³⁶Zou ik het niet op mijn schouder dragen? Ik zou het op mij binden als een kroon.

³⁶Res, na rami svoji bi jo nosil in si jo navezal kakor venec!

³⁷Het getal mijner treden zou ik hem aanwijzen; als een vorst zou ik tot hem naderen.

³⁷Korakov svojih število bi mu naznanil, pristopil bi k njemu kakor knez.

³⁸Zo mijn land tegen mij roept, en zijn voren te zamen wenen;

³⁸Ako vpije nad menoj njiva moja in brazde njene vse vkup jokajo;

³⁹Zo ik zijn vermogen gegeten heb zonder geld, en de ziel zijner akkerlieden heb doen hijgen;

³⁹ako sem užival njen pridelek, ne da bi bil plačal, in sem provzročil, da je njen posestnik izdahnil:tedaj mi rasti osatje namesto pšenice in namesto ječmena grd plevel! Konec je besedam Jobovim.

⁴⁰Dat voor tarwe distelen voortkomen, en voor gerst stinkkruid! De woorden van Job hebben een einde.

⁴⁰tedaj mi rasti osatje namesto pšenice in namesto ječmena grd plevel! Konec je besedam Jobovim.