¹Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.

¹Jaz sem tisti mož, ki okuša bridkost po šibi togote njegove.

²Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.

²Mene vodi in goni po temi, ne pa po svetlobi.

³Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.

³Samo meni nasprotujoč, obrača proti meni roko svojo ves dan.

⁴Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.

⁴Storil je, da se je postaralo meso moje in koža moja, kosti moje je potrl.

⁵Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.

⁵Zidal je zoper mene in me obdal s strupeno grenkobo in nadlogo.

⁶Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.

⁶Velel mi je bivati v temnih krajih, kakor tisti, ki so mrtvi za vselej.

⁷Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.

⁷Ogradil me je, da ne morem uiti, dejal me je v težko železje.

⁸Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.

⁸Ko tudi kličem in vpijem, ne pusti k sebi prošnje moje.

⁹Gimel. Hij heeft mij wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.

⁹Pota moja je zagradil z rezanim kamenjem, steze mi je izprevrgel.

¹⁰Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.

¹⁰Kakor prežeč medved mi je, kakor lev v zasedi.

¹¹Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.

¹¹Pota moja je napravil tavajoča in me je raztrgal, me opustošil.

¹²Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.

¹²Napel je lok svoj in me je postavil pšici svoji za cilj.

¹³He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.

¹³V ledice moje je izpustil tula svojega strelice.

¹⁴He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.

¹⁴V smeh sem vsemu ljudstvu svojemu, njih pesmica ves dan.

¹⁵He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.

¹⁵Nasitil me je z najhujšo bridkostjo, upijanil me je s pelinom.

¹⁶Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.

¹⁶In s kamenjem mi je zdrobil zobe, povalil me je v pepel.

¹⁷Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.

¹⁷In vržena je daleč od miru duša moja, pozabil sem, kar je sreča.

¹⁸Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.

¹⁸In rekel sem: Izginila je moč moja in moje upanje v GOSPODA.

¹⁹Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.

¹⁹Spomni se edinščine moje in tavanja mojega, pelina in grenkega strupa!

²⁰Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.

²⁰Spominja se tega vedno duša moja in je potrta v meni.

²¹Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;

²¹To si hočem vtisniti v srce, zato bom upal:

²²Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;

²²Prevelika dobrotljivost GOSPODOVA je, da nismo docela pokončani, ker nima konca usmiljenje njegovo,

²³Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.

²³novo je vsako jutro; preobila je zvestoba tvoja.

²⁴Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.

²⁴Delež moj je GOSPOD, govori duša moja, zato bom upal vanj.

²⁵Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.

²⁵Dober je GOSPOD njim, ki ga čakajo, duši, ki ga išče.

²⁶Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.

²⁶Dobro je možu, da upa in tiho čaka rešitve GOSPODOVE.

²⁷Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.

²⁷Dobro je možu, da je nosil jarem v mladosti svoji.

²⁸Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.

²⁸Samoten naj sedi in molči, ker mu ga je naložil Gospod.

²⁹Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.

²⁹V prah naj položi usta: morda je še upanje.

³⁰Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.

³⁰Njemu, ki ga bije, naj pomoli lice svoje; nasiti se naj s sramoto.

³¹Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.

³¹Kajti Gospod ne zameta vekomaj;

³²Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.

³²marveč, ko je užalostil, se tudi usmili po obilosti dobrot svojih.

³³Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensenkinderen niet van harte.

³³Nikakor ne muči iz srca, ne žali otrok človeških.

³⁴Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;

³⁴Če kdo gazi vse zvezane na zemlji,

³⁵Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;

³⁵če zavija pravico možu pred obličjem Najvišjega,

³⁶Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?

³⁶če prekanja človeka v pravdi njegovi: ne bo li Gospod pazil na to?

³⁷Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?

³⁷Kdo je, ki je velel, in se je zgodilo, če ni tega zapovedal Gospod?

³⁸Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?

³⁸Ali ne prihaja iz ust Najvišjega hudo in dobro?

³⁹Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.

³⁹Kaj bi tožil človek, dokler živi? Vsakdo naj toži zaradi svojih grehov!

⁴⁰Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.

⁴⁰Preiskujmo ter izsledujmo pota svoja in vrnimo se do GOSPODA!

⁴¹Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:

⁴¹Povzdignimo dušo svojo z rokami vred k Bogu mogočnemu v nebesih!

⁴²Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.

⁴²Mi, mi smo se pregrešili in se uprli; ti nisi odpustil.

⁴³Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood, Gij hebt niet verschoond.

⁴³Ogrnil si se z jezo in preganjal nas, moril si brez milosti.

⁴⁴Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.

⁴⁴Z oblakom si se ogrnil, da ne predere molitev.

⁴⁵Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.

⁴⁵Za nesnago in izmeček si nas postavil sredi ljudstev.

⁴⁶Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.

⁴⁶Vsi sovražniki naši so usta svoja razširili zoper nas.

⁴⁷Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.

⁴⁷Groza in jama sta blizu nas, razdejanje in poguba.

⁴⁸Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.

⁴⁸Potoke vodá toči oko moje zavoljo pogube hčere mojega ljudstva.

⁴⁹Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;

⁴⁹Oko moje se solzi in ne neha, ni nobenega prestanka,

⁵⁰Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.

⁵⁰dokler se GOSPOD iz nebes ne ozre in ne vidi.

⁵¹Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.

⁵¹Oko moje mi žali srce zavoljo vseh hčer mesta mojega.

⁵²Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.

⁵²Lovili so me hudo kakor ptičico, kateri me sovražijo brez vzroka.

⁵³Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.

⁵³V jamo so pehnili življenje moje, da me uničijo, in kamenje so lučali v me.

⁵⁴Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!

⁵⁴Vode so mi kipele čez glavo, dejal sem: Pokončan sem!

⁵⁵Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.

⁵⁵Klical sem ime tvoje, o GOSPOD, iz jame pregloboke.

⁵⁶Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.

⁵⁶Glas moj si čul; ne skrivaj ušesa svojega zdihovanju mojemu, vpitju mojemu.

⁵⁷Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!

⁵⁷Približal si se tisti dan, ko sem klical; rekel si: Ne boj se!

⁵⁸Resch. Heere! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.

⁵⁸Sodil si, Gospod, pravdo duše moje, odrešil si življenje moje.

⁵⁹Resch. Heere! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.

⁵⁹Videl si, o GOSPOD, krivico, ki se mi godi; razsodi pravdo mojo!

⁶⁰Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.

⁶⁰Videl si vse njih maščevanje in vse njih naklepe zoper mene.

⁶¹Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;

⁶¹Slišal si njih zasramovanje, o GOSPOD, in vse njih namere zoper mene,

⁶²Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.

⁶²govorjenje tistih, ki so vstali nadme, in njih izmišljevanje zoper mene ves dan.

⁶³Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.

⁶³Glej jih, ko sede in ko vstajajo, da jim sem za pesmico!

⁶⁴Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.

⁶⁴Plačaj jim povračilo, GOSPOD, po njih rok delu.

⁶⁵Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!

⁶⁵Daj jim zaslepljenost srca, prokletje tvoje pridi nadnje!Preganjaj jih v jezi in zatri jih izpod nebes GOSPODOVIH!

⁶⁶Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.

⁶⁶Preganjaj jih v jezi in zatri jih izpod nebes GOSPODOVIH!