¹Een lied Hammaaloth. O HEERE! gedenk aan David, aan al zijn lijden;

¹{Pesem stopinj.} Spominjaj se, o GOSPOD, Davidu vsega truda njegovega!

²Dat hij den HEERE gezworen heeft, den Machtige Jakobs gelofte gedaan heeft, zeggende:

²Kako je prisegel GOSPODU, obljubil Mogočnemu Jakobovemu:

³Zo ik in de tent mijns huizes inga, zo ik op de koets van mijn bed klimme!

³Ne pojdem v hiše svoje šator, ne stopim na posteljo ležišča svojega,

⁴Zo ik mijn ogen slaap geve, mijn oogleden sluimering;

⁴spanja ne dam očem svojim, dremanja trepalnicam svojim,

⁵Totdat ik voor den HEERE een plaats gevonden zal hebben, woningen voor den Machtige Jakobs!

⁵dokler ne najdem mesta za GOSPODA, bivališča za Mogočnega Jakobovega!

⁶Ziet, wij hebben van haar gehoord in Efratha; wij hebben haar gevonden in de velden van Jaar.

⁶Glej, skrinja zaveze je bila, kakor smo slišali, v Efrati, našli smo jo na poljanah Jaarskih.

⁷Wij zullen in Zijn woningen ingaan, wij zullen ons nederbuigen voor de voetbank Zijner voeten.

⁷Pojdimo v šatore njegove, priklanjajmo se pred nog njegovih podnožjem!

⁸Sta op, HEERE! tot Uw rust, Gij en de ark Uwer sterkte!

⁸Vstani, GOSPOD, stopi v počivališče svoje, ti in skrinja moči tvoje!

⁹Dat Uw priesters bekleed worden met gerechtigheid, en dat Uw gunstgenoten juichen.

⁹Duhovniki tvoji naj se oblečejo s pravičnostjo in sveti tvoji naj pojó veselo.

¹⁰Weer het aangezicht Uws Gezalfden niet af, om Davids, Uws knechts wil.

¹⁰Zavoljo Davida, hlapca svojega, ne zavrni maziljenca svojega obličja!

¹¹De HEERE heeft David de waarheid gezworen, waarvan Hij niet wijken zal, zeggende: Van de vrucht uws buiks zal Ik op uw troon zetten.

¹¹Prisegel je GOSPOD Davidu resnico, od katere ne bo odstopil: „Od sadú telesa tvojega posadim na prestol tvoj.

¹²Indien uw zonen Mijn verbond zullen houden, en Mijn getuigenissen, die Ik hun leren zal; zo zullen ook hun zonen tot in eeuwigheid op uw troon zitten.

¹²Ako se bodo držali zaveze moje sinovi tvoji in pričevanj mojih, katerih jih bom učil, bodo tudi njih sinovi vekomaj sedeli na prestolu mojem.“

¹³Want de HEERE heeft Sion verkoren, Hij heeft het begeerd tot Zijn woonplaats, zeggende:

¹³Zakaj GOSPOD je izvolil Sion, želel si ga je za prebivališče svoje:

¹⁴Dit is Mijn rust tot in eeuwigheid, hier zal Ik wonen, want Ik heb ze begeerd.

¹⁴To je počivališče moje vekomaj, tu bom prebival, ker njega sem si želel.

¹⁵Ik zal haar kost rijkelijk zegenen, haar nooddruftigen zal Ik met brood verzadigen.

¹⁵Hrano njegovo bom bogato blagoslovil, potrebne njegove nasitim s kruhom;

¹⁶En haar priesters zal Ik met heil bekleden, en haar gunstgenoten zullen zeer juichen.

¹⁶in duhovnike njegove oblečem z zveličanjem, in sveti njegovi bodo veselo peli.

¹⁷Daar zal Ik David een hoorn doen uitspruiten; Ik heb voor Mijn Gezalfde een lamp toegericht.

¹⁷Storim, da tam požene rog Davidu, kjer sem pripravil svetilo maziljencu svojemu.Sovražnike njegove ogrnem s sramoto, nad njim pa bo cvetel venec njegov.

¹⁸Ik zal zijn vijanden met schaamte bekleden; maar op hem zal zijn kroon bloeien.

¹⁸Sovražnike njegove ogrnem s sramoto, nad njim pa bo cvetel venec njegov.