¹Daarna wende ik mij, en zag aan al de onderdrukkingen, die onder de zon geschieden; en ziet, er waren de tranen der verdrukten, en dergenen, die geen trooster hadden; en aan de zijde hunner verdrukkers was macht, zij daarentegen hadden geen vertrooster.

¹Y TORNÉME yo, y vi todas las violencias que se hacen debajo del sol: y he aquí las lágrimas de los oprimidos, y sin tener quien los consuele; y la fuerza estaba en la mano de sus opresores, y para ellos no había consolador.

²Dies prees ik de doden, die alrede gestorven waren, boven de levenden, die tot nog toe levend zijn.

²Y alabé yo los finados que ya murieron, más que los vivientes que hasta ahora están vivos.

³Ja, hij is beter dan die beiden, die nog niet geweest is, die niet gezien heeft het boze werk, dat onder de zon geschiedt.

³Y tuve por mejor que unos y otros al que no ha sido aún, que no ha visto las malas obras que debajo del sol se hacen.

⁴Verder zag ik al den arbeid en alle geschikkelijkheid des werks, dat het den mens nijd van zijn naaste aanbrengt. Dat is ook ijdelheid en kwelling des geestes.

⁴Visto he asimismo que todo trabajo y toda excelencia de obras mueve la envidia del hombre contra su prójimo. También esto es vanidad y aflicción de espíritu.

⁵De zot vouwt zijn handen samen, en eet zijn eigen vlees.

⁵El necio dobla sus manos y come su carne.

⁶Een hand vol met rust is beter, dan beide de vuisten vol met arbeid en kwelling des geestes.

⁶Mas vale el un puño lleno con descanso, que ambos puños llenos con trabajo y aflicción de espíritu.

⁷Ik wendde mij wederom, en ik zag een ijdelheid onder de zon;

⁷Yo me torné otra vez, y vi vanidad debajo del sol.

⁸Daar is er een, en geen tweede; hij heeft ook geen kind, noch broeder; nochtans is van al zijn arbeid geen einde; ook wordt zijn oog niet verzadigd van den rijkdom, en zegt niet: Voor wien arbeide ik toch, en doe mijn ziel gebrek hebben van het goede? Dit is ook ijdelheid, en het is een moeilijke bezigheid.

⁸Está un hombre solo y sin sucesor; que ni tiene hijo ni hermano; mas nunca cesa de trabajar, ni sus ojos se hartan de sus riquezas, ni se pregunta: ¿Para quién trabajo yo, y defraudo mi alma del bien? También esto es vanidad, y duro trabajo.

⁹Twee zijn beter dan een; want zij hebben een goede beloning van hun arbeid;

⁹Mejores son dos que uno; porque tienen mejor paga de su trabajo.

¹⁰Want indien zij vallen, de een richt zijn metgezel op; maar wee den ene, die gevallen is, want er is geen tweede om hem op te helpen.

¹⁰Porque si cayeren, el uno levantará á su compañero: mas ­ay del solo! que cuando cayere, no habrá segundo que lo levante.

¹¹Ook, indien twee te zamen liggen, zo hebben zij warmte; maar hoe zou een alleen warm worden?

¹¹También si dos durmieren juntos, se calentarán; mas ¿cómo se calentará uno solo?

¹²En indien iemand den een mocht overweldigen, zo zullen de twee tegen hem bestaan; en een drievoudig snoer wordt niet haast gebroken.

¹²Y si alguno prevaleciere contra el uno, dos estarán contra él; y cordón de tres dobleces no presto se rompe.

¹³Beter is een arm en wijs jongeling, dan een oud en zot koning, die niet weet van meer vermaand te worden.

¹³Mejor es el muchacho pobre y sabio, que el rey viejo y fatuo que no sabe ser aconsejado.

¹⁴Want een komt uit het gevangenhuis, om koning te zijn; daar ook een, die in zijn koninkrijk geboren is, verarmt.

¹⁴Porque de la cárcel salió para reinar; mientras el nacido en su reino se hizo pobre.

¹⁵Ik zag al de levenden wandelen onder de zon, met de jongeling, den tweede, die in diens plaats staan zal.

¹⁵Vi todos los vivientes debajo del sol caminando con el muchacho, sucesor, que estará en lugar de aquél.

¹⁶Er is geen einde van al het volk, van allen, die voor hen geweest zijn; de nakomelingen zullen zich ook over hem niet verblijden; gewisselijk, dat is ook ijdelheid en kwelling des geestes. [ (Ecclesiastes 4:17) Bewaar uw voet, als gij tot het huis Gods ingaat, en zijt liever nabij om te horen, dan om der zotten slachtoffer te geven; want zij weten niet, dat zij kwaad doen. ]

¹⁶No tiene fin todo el pueblo que fué antes de ellos: tampoco los que vendrán después estarán con él contentos. Y esto es también vanidad y aflicción de espíritu.