¹Maar Job antwoordde en zeide:

¹Y RESPONDIO Job, y dijo:

²Ik heb vele dergelijke dingen gehoord; gij allen zijt moeilijke vertroosters.

²Muchas veces he oído cosas como estas: Consoladores molestos sois todos vosotros.

³Zal er een einde zijn aan de winderige woorden? Of wat stijft u, dat gij alzo antwoordt?

³¿Tendrán fin las palabras ventosas? O ¿qué te animará á responder?

⁴Zou ik ook, als gijlieden, spreken, indien uw ziel ware in mijner ziele plaats? Zou ik woorden tegen u samenhopen, en zou ik over u met mijn hoofd schudden?

⁴También yo hablaría como vosotros. Ojalá vuestra alma estuviera en lugar de la mía, Que yo os tendría compañía en las palabras, Y sobre vosotros movería mi cabeza.

⁵Ik zou u versterken met mijn mond, en de beweging mijner lippen zou zich inhouden.

⁵Mas yo os alentaría con mis palabras, Y la consolación de mis labios apaciguaría el dolor vuestro.

⁶Zo ik spreek, mijn smart wordt niet ingehouden; en houd ik op, wat gaat er van mij weg?

⁶Si hablo, mi dolor no cesa; Y si dejo de hablar, no se aparta de mí.

⁷Gewisselijk, Hij heeft mij nu vermoeid; Gij hebt mijn ganse vergadering verwoest.

⁷Empero ahora me ha fatigado: Has tú asolado toda mi compañía.

⁸Dat Gij mij rimpelachtig gemaakt hebt, is tot een getuige; en mijn magerheid staat tegen mij op, zij getuigt in mijn aangezicht.

⁸Tú me has arrugado; testigo es mi flacura, Que se levanta contra mí para testificar en mi rostro.

⁹Zijn toorn verscheurt, en Hij haat mij; Hij knerst over mij met Zijn tanden; mijn wederpartijder scherpt zijn ogen tegen mij.

⁹Su furor me destrizó, y me ha sido contrario: Crujió sus dientes contra mí; Contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.

¹⁰Zij gapen met hun mond tegen mij; zij slaan met smaadheid op mijn kinnebakken; zij vervullen zich te zamen aan mij.

¹⁰Abrieron contra mí su boca; Hirieron mis mejillas con afrenta; Contra mí se juntaron todos.

¹¹God heeft mij den verkeerde overgegeven, en heeft mij afgewend in de handen der goddelozen.

¹¹Hame entregado Dios al mentiroso, Y en las manos de los impíos me hizo estremecer.

¹²Ik had rust, maar Hij heeft mij verbroken, en bij mijn nek gegrepen, en mij verpletterd; en Hij heeft mij Zich tot een doelwit opgericht.

¹²Próspero estaba, y desmenuzóme: Y arrebatóme por la cerviz, y despedazóme, Y púsome por blanco suyo.

¹³Zijn schutters hebben mij omringd; Hij heeft mijn nieren doorspleten, en niet gespaard; Hij heeft mijn gal op de aarde uitgegoten.

¹³Cercáronme sus flecheros, Partió mis riñones, y no perdonó: Mi hiel derramó por tierra.

¹⁴Hij heeft mij gebroken met breuk op breuk; Hij is tegen mij aangelopen als een geweldige.

¹⁴Quebrantóme de quebranto sobre quebranto; Corrió contra mí como un gigante.

¹⁵Ik heb een zak over mijn huid genaaid; ik heb mijn hoorn in het stof gedaan.

¹⁵Yo cosí saco sobre mi piel, Y cargué mi cabeza de polvo.

¹⁶Mijn aangezicht is gans bemodderd van wenen, en over mijn oogleden is des doods schaduw.

¹⁶Mi rostro está enlodado con lloro, Y mis párpados entenebrecidos:

¹⁷Daar toch geen wrevel in mijn handen is, en mijn gebed zuiver is.

¹⁷A pesar de no haber iniquidad en mis manos, Y de haber sido mi oración pura.

¹⁸O, aarde! bedek mijn bloed niet; en voor mijn geroep zij geen plaats.

¹⁸Oh tierra! no cubras mi sangre, Y no haya lugar á mi clamor.

¹⁹Ook nu, zie, in den hemel is mijn Getuige, en mijn Getuige in de hoogten.

¹⁹Mas he aquí que en los cielos está mi testigo, Y mi testimonio en las alturas.

²⁰Mijn vrienden zijn mijn bespotters; doch mijn oog druipt tot God.

²⁰Disputadores son mis amigos: Mas á Dios destilarán mis ojos.

²¹Och, mocht men rechten voor een man met God, gelijk een kind des mensen voor zijn vriend.

²¹Ojalá pudiese disputar el hombre con Dios, Como con su prójimo!

²²Want weinige jaren in getal zullen er nog aankomen, en ik zal het pad henengaan, waardoor ik niet zal wederkeren.

²²Mas los años contados vendrán, Y yo iré el camino por donde no volveré.