¹Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.

¹YO soy el hombre que ha visto aflicción en la vara de su enojo.

²Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.

²Guióme y llevóme en tinieblas, mas no en luz.

³Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.

³Ciertamente contra mí volvió y revolvió su mano todo el día.

⁴Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.

⁴Hizo envejecer mi carne y mi piel; quebrantó mis huesos.

⁵Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.

⁵Edificó contra mí, y cercóme de tósigo y de trabajo.

⁶Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.

⁶Asentóme en oscuridades, como los ya muertos de mucho tiempo.

⁷Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.

⁷Cercóme por todos lados, y no puedo salir; agravó mis grillos.

⁸Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.

⁸Aun cuando clamé y dí voces, cerro los oídos a mi oración.

⁹Gimel. Hij heeft mij wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.

⁹Cercó mis caminos con piedra tajada, torció mis senderos.

¹⁰Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.

¹⁰Como oso que acecha fué para mí, como león en escondrijos.

¹¹Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.

¹¹Torció mis caminos, y depedazóme; tornóme asolado.

¹²Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.

¹²Su arco entesó, y púsome como blanco a la saeta.

¹³He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.

¹³Hizo entrar en mis riñones las saetas de su aljaba.

¹⁴He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.

¹⁴Fuí escarnio á todo mi pueblo, canción de ellos todos los días.

¹⁵He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.

¹⁵Hartóme de amarguras, embriagóme de ajenjos.

¹⁶Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.

¹⁶Quebróme los dientes con cascajo, cubrióme de ceniza.

¹⁷Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.

¹⁷Y mi alma se alejó de la paz, olvidéme del bien.

¹⁸Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.

¹⁸Y dije: Pereció mi fortaleza, y mi esperanza de Jehová.

¹⁹Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.

¹⁹Acuérdate de mi aflicción y de mi abatimiento, del ajenjo y de la hiel.

²⁰Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.

²⁰Tendrálo aún en memoria mi alma, porque en mí está humillada.

²¹Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;

²¹Esto reduciré á mi corazón, por lo cual esperaré.

²²Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;

²²Es por la misericordia de Jehová que no somos consumidos, porque nunca decayeron sus misericordias.

²³Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.

²³Nuevas son cada mañana; grande es tu fidelidad.

²⁴Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.

²⁴Mi parte es Jehová, dijo mi alma; por tanto en él esperaré.

²⁵Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.

²⁵Bueno es Jehová á los que en él esperan, al alma que le buscare.

²⁶Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.

²⁶Bueno es esperar callando en la salud de Jehová.

²⁷Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.

²⁷Bueno es al hombre, si llevare el yugo desde su mocedad.

²⁸Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.

²⁸Sentaráse solo, y callará, porque lo llevó sobre sí.

²⁹Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.

²⁹Pondrá su boca en el polvo, por si quizá hay esperanza.

³⁰Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.

³⁰Dará la mejilla al que le hiriere; hartaráse de afrenta.

³¹Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.

³¹Porque el Señor no desechará para siempre:

³²Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.

³²Antes si afligiere, también se compadecerá según la multitud de sus misericordias.

³³Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensenkinderen niet van harte.

³³Porque no aflige ni congoja de su corazón á los hijos de los hombres.

³⁴Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;

³⁴Desmenuzar bajo de sus pies todos los encarcelados de la tierra,

³⁵Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;

³⁵Hacer apartar el derecho del hombre ante la presencia del Altísimo,

³⁶Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?

³⁶Trastornar al hombre en su causa, el Señor no lo sabe.

³⁷Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?

³⁷¿Quién será aquel que diga, que vino algo que el Señor no mandó?

³⁸Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?

³⁸¿De la boca del Altísimo no saldrá malo y bueno?

³⁹Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.

³⁹¿Por qué murmura el hombre viviente, el hombre en su pecado?

⁴⁰Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.

⁴⁰Escudriñemos nuestros caminos, y busquemos, y volvámonos a Jehová.

⁴¹Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:

⁴¹Levantemos nuestros corazones con las manos a Dios en los cielos.

⁴²Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.

⁴²Nosotros nos hemos rebelado, y fuimos desleales; tú no perdonaste.

⁴³Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood, Gij hebt niet verschoond.

⁴³Desplegaste la ira, y nos perseguiste; mataste, no perdonaste.

⁴⁴Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.

⁴⁴Te cubriste de nube, porque no pasase la oración nuestra.

⁴⁵Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.

⁴⁵Raedura y abominación nos tornaste en medio de los pueblos.

⁴⁶Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.

⁴⁶Todos nuestros enemigos abrieron sobre nosotros su boca.

⁴⁷Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.

⁴⁷Temor y lazo fué para nosotros, asolamiento y quebrantamiento.

⁴⁸Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.

⁴⁸Ríos de aguas echan mis ojos, por el quebrantamiento de la hija de mi pueblo.

⁴⁹Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;

⁴⁹Mis ojos destilan, y no cesan, porque no hay alivio,

⁵⁰Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.

⁵⁰Hasta que Jehová mire y vea desde los cielos.

⁵¹Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.

⁵¹Mis ojos contristaron mi alma, por todas las hijas de mi ciudad.

⁵²Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.

⁵²Mis enemigos me dieron caza como á ave, sin por qué.

⁵³Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.

⁵³Ataron mi vida en mazmorra, pusieron piedra sobre mí.

⁵⁴Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!

⁵⁴Aguas de avenida vinieron sobre mi cabeza; yo dije: Muerto soy.

⁵⁵Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.

⁵⁵Invoqué tu nombre, oh Jehová, desde la cárcel profunda.

⁵⁶Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.

⁵⁶Oiste mi voz; no escondas tu oído á mi clamor, para mi respiro

⁵⁷Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!

⁵⁷Acercástete el día que te invoqué: dijiste: No temas.

⁵⁸Resch. Heere! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.

⁵⁸Abogaste, Señor, la causa de mi alma; redimiste mi vida.

⁵⁹Resch. Heere! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.

⁵⁹Tú has visto, oh Jehová, mi agravio; defiende mi causa.

⁶⁰Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.

⁶⁰Tú has visto toda su venganza; todos sus pensamientos contra mí.

⁶¹Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;

⁶¹Tú has oído el oprobio de ellos, oh Jehová, todas sus maquinaciones contra mí;

⁶²Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.

⁶²Los dichos de los que contra mí se levantaron, y su designio contra mí todo el día.

⁶³Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.

⁶³Su sentarse, y su levantarse mira: yo soy su canción.

⁶⁴Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.

⁶⁴Dales el pago, oh Jehová, según la obra de sus manos.

⁶⁵Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!

⁶⁵Dales ansia de corazón, tu maldición á ellos.

⁶⁶Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.

⁶⁶Persíguelos en tu furor, y quebrántalos de debajo de los cielos, oh Jehová.