¹Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.

¹ACUÉRDATE, oh Jehová, de lo que nos ha sucedido: Ve y mira nuestro oprobio.

²Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.

²Nuestra heredad se ha vuelto á extraños, Nuestras casas á forasteros.

³Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.

³Huérfanos somos sin padre, Nuestras madres como viudas.

⁴Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.

⁴Nuestra agua bebemos por dinero; Nuestra leña por precio compramos.

⁵Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.

⁵Persecución padecemos sobre nuestra cerviz: Nos cansamos, y no hay para nosotros reposo.

⁶Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.

⁶Al Egipcio y al Asirio dimos la mano, para saciarnos de pan.

⁷Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.

⁷Nuestros padres pecaron, y son muertos; Y nosotros llevamos sus castigos.

⁸Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.

⁸Siervos se enseñorearon de nosotros; No hubo quien de su mano nos librase.

⁹Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.

⁹Con peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan Delante del cuchillo del desierto.

¹⁰Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.

¹⁰Nuestra piel se ennegreció como un horno A causa del ardor del hambre.

¹¹Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.

¹¹Violaron á las mujeres en Sión, A las vírgenes en las ciudades de Judá.

¹²De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.

¹²A los príncipes colgaron por su mano; No respetaron el rostro de los viejos.

¹³Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.

¹³Llevaron los mozos á moler, Y los muchachos desfallecieron en la leña.

¹⁴De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.

¹⁴Los ancianos cesaron de la puerta, Los mancebos de sus canciones.

¹⁵De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.

¹⁵Cesó el gozo de nuestro corazón; Nuestro corro se tornó en luto.

¹⁶De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!

¹⁶Cayó la corona de nuestra cabeza: ­Ay ahora de nosotros! porque pecamos.

¹⁷Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.

¹⁷Por esto fué entristecido nuestro corazón, Por esto se entenebrecieron nuestro ojos:

¹⁸Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.

¹⁸Por el monte de Sión que está asolado; Zorras andan en él.

¹⁹Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.

¹⁹Mas tú, Jehová, permanecerás para siempre: Tu trono de generación en generación.

²⁰Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?

²⁰¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros, Y nos dejarás por largos días?

²¹HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.

²¹Vuélvenos, oh Jehová, á ti, y nos volveremos: Renueva nuestros días como al principio.

²²Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?

²²Porque repeliendo nos has desechado; Te has airado contra nosotros en gran manera.