1Elihu ging nog voort, en zeide:
1Elihu vazhdoi edhe më, duke thënë:
2Verbeid mij een weinig, en ik zal u aanwijzen, dat er nog redenen voor God zijn.
2"Prit edhe pak dhe do të të tregoj që ka ende gjëra për të thënë nga ana e Perëndisë.
3Ik zal mijn gevoelen van verre ophalen, en mijn Schepper gerechtigheid toewijzen.
3Do ta sjell larg atë që di dhe do t'i jap hak atij që më ka krijuar.
4Want voorwaar, mijn woorden zullen geen valsheid zijn; een, die oprecht is van gevoelen, is bij u.
4Sigurisht fjalët e mia nuk janë të rreme; para teje ke një njeri me njohuri të përsosur.
5Zie, God is geweldig, nochtans versmaadt Hij niet; geweldig is Hij in kracht des harten.
5Ja, Perëndia është i fuqishëm, por nuk përçmon njeri; është i fuqishëm në forcën e diturisë së tij.
6Hij laat den goddeloze niet leven, en het recht der ellendigen beschikt Hij.
6Ai nuk e lë të jetojë njeriun e keq dhe u siguron drejtësinë të shtypurve.
7Hij onttrekt Zijn ogen niet van den rechtvaardige, maar met de koningen zijn zij in den troon; daar zet Hij hen voor altoos, en zij worden verheven.
7Nuk i heq sytë nga të drejtët, por bën që të ulen për gjithnjë me mbretërit mbi fronin; kështu ata rrinë lart.
8En zo zij, gebonden zijnde in boeien, vast gehouden worden met banden der ellende;
8Por në rast se janë të lidhur me zinxhira dhe të mbajtur me veriga pikëllimi,
9Dan geeft Hij hun hun werk te kennen, en hun overtredingen, omdat zij de overhand genomen hebben;
9atëherë u tregon veprat e tyre dhe shkeljet e tyre, sepse u është rritur mendja.
10En Hij openbaart het voor hunlieder oor ter tucht, en zegt, dat zij zich van de ongerechtigheid bekeren zouden.
10Kështu ai ua hap veshët për t'u ndrequr dhe i nxit të largohen nga e keqja.
11Indien zij horen, en Hem dienen, zo zullen zij hun dagen eindigen in het goede, en hun jaren in liefelijkheden.
11Në rast se ata e dëgjojnë dhe nënshtrohen, do t'i mbarojnë ditët e tyre në mirëqënie dhe vitet e tyre në gëzime;
12Maar zo zij niet horen, zo gaan zij door het zwaard door, en zij geven den geest zonder kennis.
12por, në rast se nuk e dëgjojnë, do të vdesin nga shpata, do të vdesin pa ardhur në vete.
13En die met het hart huichelachtig zijn, leggen toorn op; zij roepen niet, als Hij hen gebonden heeft.
13Por të pabesët nga zemra mbledhin zemërimin, nuk bërtasin për të kërkuar ndihmë,
14Hun ziel zal in de jonkheid sterven, en hun leven onder de schandjongens.
14kështu ata vdesin ende të rinj, dhe jeta e tyre mbaron midis Sodomitëve.
15Hij zal den ellendige in zijn ellende vrijmaken, en in de onderdrukking zal Hij het voor hunlieder oor openbaren.
15Perëndia çliron të pikëlluarit me anë të pikëllimit të tyre dhe u hap veshët me anë të fatkeqësisë.
16Alzo zou Hij ook u afgekeerd hebben van den mond des angstes tot de ruimte, onder dewelke geen benauwing zou geweest zijn; en het gerecht uwer tafel zou vol vettigheid geweest zijn.
16Ai dëshiron të të largojë edhe ty nga kafshimi i fatkeqësisë, që të të çojë në një vend të gjerë pa kufizim, me një tryezë të shtruar me ushqime të shijshme.
17Maar gij hebt het gericht des goddelozen vervuld; het gericht en het recht houden u vast.
17Por ti je mbushur me mendimin e njeriut të keq, dhe gjykimi e drejtësia do të të kapin.
18Omdat er grimmigheid is, wacht u, dat Hij u misschien niet met een klop wegstote; zodat u een groot rantsoen er niet zou afbrengen.
18Në rast se ekziston zemërimi, ki kujdes që ai të mos të të fshijë me një goditje të vetme, sepse një shumë e madhe parash nuk do të mund të largonte.
19Zou Hij uw rijkdom achten, dat gij niet in benauwdheid zoudt zijn; of enige versterkingen van kracht?
19Vallë a do t'i çmojë pasuritë e tua, kur ai ka ar dhe të gjitha burimet e fuqisë?
20Haak niet naar dien nacht, als de volken van hun plaats opgenomen worden.
20Mos dëshiro natën, gjatë së cilës njerëzia çohet larg nga vendi i saj.
21Wacht u, wend u niet tot ongerechtigheid; overmits gij ze in dezen verkoren heb, uit oorzake van de ellende.
21Ki kujdes të mos anosh nga paudhësia, sepse ti ke preferuar këtë pikëllim.
22Zie, God verhoogt door Zijn kracht; wie is een Leraar, gelijk Hij?
22Ja, Perëndia ka shkëlqyer në fuqinë e tij; kush mund të na mësojë si ai?
23Wie heeft Hem gesteld over Zijn weg? Of wie heeft gezegd: Gij hebt onrecht gedaan?
23Vallë, kush mund t'i imponojë rrugën që duhet ndjekur dhe kush mund t'i thotë: "Ti ke bërë keq"?
24Gedenk, dat gij Zijn werk groot maakt, hetwelk de lieden aanschouwen.
24Kujtohu të lartësosh veprat e tij, që njerëzit i kanë kënduar;
25Alle mensen zien het aan; de mens schouwt het van verre.
25tërë njerëzit i admirojnë, vdekatari mund t'i soditë nga larg.
26Zie, God is groot, en wij begrijpen het niet; er is ook geen onderzoeking van het getal Zijner jaren.
26Po, Perëndia është i madh, por ne nuk e njohim, dhe numri i viteve të tij është i panjohshëm.
27Want Hij trekt de druppelen der wateren op, die den regen na zijn damp uitgieten;
27Ai tërheq atje lart pikat e ujit në formë avulli, i cili dëndësohet pastaj në shi,
28Welke de wolken uitgieten, en over den mens overvloediglijk afdruipen.
28që retë zbrazin dhe lëshojnë mbi njeriun në sasi të madhe.
29Kan men ook verstaan de uitbreidingen der wolken, en de krakingen Zijner hutte?
29Kush mund të kuptojë shtjellimin e reve, shungullimën që shpërthen në çadrën e tij?
30Zie, Hij breidt over hem Zijn licht uit, en de wortelen der zee bedekt Hij.
30Ja, ai përhap rreth vetes dritën e tij dhe mbulon thellësitë e detit.
31Want daardoor richt Hij de volken; Hij geeft spijze ten overvloede.
31Me anë të tyre dënon popujt dhe jep ushqime me shumicë.
32Met handen bedekt Hij het licht, en doet aan hetzelve verbod door dengene, die tussen doorkomt.
32Mbulon duart me rrufetë dhe i urdhëron ato të godasin shenjën.
33Daarvan verkondigt Zijn geklater, en het vee; ook van den opgaanden damp
33Bubullima flet për të, edhe bagëtia e ndjen furtunën që po vjen.