¹Aleph. Ik ben de man, die ellende gezien heeft door de roede Zijner verbolgenheid.

¹Unë jam njeriu që pa hidhërimin nën thuprën e tërbimit të tij.

²Aleph. Hij heeft mij geleid en gevoerd in de duisternis, en niet in het licht.

²Ai më ka udhëhequr dhe më ka bërë të eci nëpër terr dhe jo në dritë.

³Aleph. Hij heeft Zich immers tegen mij gewend, Hij heeft Zijn hand den gansen dag veranderd.

³Po, kundër meje ai ka kthyer disa herë dorën e tij tërë ditën.

⁴Beth. Hij heeft mijn vlees en mijn huid oud gemaakt, Hij heeft mijn beenderen gebroken.

⁴Ai ka konsumuar mishin tim dhe lëkurën time, ka coptuar kockat e mia.

⁵Beth. Hij heeft tegen mij gebouwd, en Hij heeft mij met galle en moeite omringd.

⁵Ka ndërtuar fortesa kundër meje, më ka rrethuar me hidhërim dhe me ankth.

⁶Beth. Hij heeft mij gezet in duistere plaatsen, als degenen, die over lang dood zijn.

⁶Ka bërë që unë të banoj në vende plot errësirë, ashtu si të vdekurit prej shumë kohe.

⁷Gimel. Hij heeft mij toegemuurd, dat ik er niet uit gaan kan; Hij heeft mijn koperen boeien verzwaard.

⁷Më ka ndërtuar një mur rreth e qark, me qëllim që unë të mos dal; e ka bërë të rëndë zinxhirin tim.

⁸Gimel. Ook wanneer ik roep en schreeuw, sluit Hij de oren voor mijn gebed.

⁸Edhe kur bërtas dhe kërkoj ndihmë me zë të lartë, ai nuk pranon të dëgjojë lutjen time.

⁹Gimel. Hij heeft mij wegen toegemuurd met uitgehouwen stenen, Hij heeft mijn paden verkeerd.

⁹Ai i ka mbyllur rrugët e mia me gurë të prerë, i ka bërë shtigjet e mia plot me prita.

¹⁰Daleth. Hij is mij een loerende beer, een leeuw in verborgen plaatsen.

¹⁰Ai ka qenë për mua si një ari në pritë, si një luan në vende të fshehta.

¹¹Daleth. Hij heeft mijn wegen afgewend; en Hij heeft mij in stukken gebroken; Hij heeft mij woest gemaakt.

¹¹Ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.

¹²Daleth. Hij heeft Zijn boog gespannen, en Hij heeft mij den pijl als ten doel gesteld.

¹²Ka nderur harkun e tij dhe më ka bërë objekt të shigjetave të tij.

¹³He. Hij heeft Zijn pijlen in mijn nieren doen ingaan.

¹³Ka bërë të depërtojnë në zemrën time shigjetat e kukurës së tij.

¹⁴He. Ik ben al mijn volk tot belaching geworden, hun snarenspel den gansen dag.

¹⁴Jam bërë tallja e tërë popullit tim, kënga e tij e tërë ditës.

¹⁵He. Hij heeft mij met bitterheden verzadigd, Hij heeft mij met alsem dronken gemaakt.

¹⁵Më ka ngopur me hidhërim, më ka bërë të pij pelin.

¹⁶Vau. Hij heeft mijn tanden met zandsteentjes verbrijzeld, Hij heeft mij in de as nedergedrukt.

¹⁶Më ka coptuar dhëmbët me zall, më ka mbuluar me hi.

¹⁷Vau. En Gij hebt mijn ziel verre van den vrede verstoten, ik heb het goede vergeten.

¹⁷Ke larguar shpirtin tim nga paqja, kam harruar mirëqënien.

¹⁸Vau. Toen zeide ik: Mijn sterkte is vergaan, en mijn hoop van den HEERE.

¹⁸Kam thënë: "Éshtë zhdukur besimi im dhe shpresa ime tek Zoti".

¹⁹Zain. Gedenk aan mijn ellende en aan mijn ballingschap, aan den alsem en galle.

¹⁹Kujtohu për pikëllimin dhe për endjen time, për pelinin dhe hidhërimin.

²⁰Zain. Mijn ziel gedenkt er wel terdege aan, en zij bukt zich neder in mij.

²⁰Shpirti im kujtohet gjithnjë për këtë dhe është i rrëzuar brenda meje.

²¹Zain. Dit zal ik mij ter harte nemen, daarom zal ik hopen;

²¹Këtë dua ta sjell në mëndje dhe prandaj dua të shpresoj.

²²Cheth. Het zijn de goedertierenheden des HEEREN, dat wij niet vernield zijn, dat Zijn barmhartigheden geen einde hebben;

²²Éshtë një hir i Zotit që nuk jemi shkatërruar plotësisht, sepse mëshirat e tij nuk janë mbaruar plotësisht.

²³Cheth. Zij zijn allen morgen nieuw, Uw trouw is groot.

²³Përtëriten çdo mëngjes; e madhe është besnikeria jote.

²⁴Cheth. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen.

²⁴"Zoti është pjesa ime", thotë shpirti im, "prandaj do të kem shpresë tek ai.

²⁵Teth. De HEERE is goed dengenen, die Hem verwachten, der ziele, die Hem zoekt.

²⁵Zoti është i mirë me ata që kanë shpresë tek ai, me shpirtin që e kërkon.

²⁶Teth. Het is goed, dat men hope, en stille zij op het heil des HEEREN.

²⁶Gjë e mirë është të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit.

²⁷Teth. Het is goed voor een man, dat hij het juk in zijn jeugd draagt.

²⁷Gjë e mirë është për njeriun të mbajë zgjedhën në rininë e tij.

²⁸Jod. Hij zitte eenzaam, en zwijge stil, omdat Hij het hem opgelegd heeft.

²⁸Le të ulet i vetmuar dhe të qëndrojë në heshtje kur Perëndia ia imponon.

²⁹Jod. Hij steke zijn mond in het stof, zeggende: Misschien is er verwachting.

²⁹Le ta vërë gojën e tij në pluhur, ndofta ka ende shpresë.

³⁰Jod. Hij geve zijn wang dien, die hem slaat, hij worde zat van smaad.

³⁰Le ti japë faqen atij që e godet, të ngopet me fyerje.

³¹Caph. Want de Heere zal niet verstoten in eeuwigheid.

³¹Sepse Zoti nuk hedh poshtë për gjithnjë;

³²Caph. Maar als Hij bedroefd heeft, zo zal Hij Zich ontfermen, naar de grootheid Zijner goedertierenheden.

³²por, në rast se të hidhëron, do ti vijë keq sipas shumicës së zemërmirësive të tij,

³³Caph. Want Hij plaagt of bedroeft des mensenkinderen niet van harte.

³³sepse nuk e bën me kënaqësi poshtërimin dhe hidhërimin e bijve të njerëzve.

³⁴Lamed. Dat men al de gevangenen der aarde onder Zijn voeten verbrijzelt;

³⁴Kur dikush shtyp nën këmbët e tij tërë robërit e dheut,

³⁵Lamed. Dat men het recht eens mans buigt voor het aangezicht des Allerhoogsten;

³⁵kur dikush shtrëmbëron të drejtën e një njeriu në prani të Më të Lartit,

³⁶Lamed. Dat men een mens verongelijkt in zijn twistzaak; zou het de Heere niet zien?

³⁶kur dikujt i bëhet një padrejtësi në çështjen e tij, a nuk e shikon Zoti?

³⁷Mem. Wie zegt wat, hetwelk geschiedt, zo het de Heere niet beveelt?

³⁷Vallë kush thotë diçka që më pas realizohet, në rast se Zoti nuk e ka urdhëruar?

³⁸Mem. Gaat niet uit den mond des Allerhoogsten het kwade en het goede?

³⁸E keqja dhe e mira a nuk vijnë vallë nga goja e Më të Lartit?

³⁹Mem. Wat klaagt dan een levend mens? Een ieder klage vanwege zijn zonden.

³⁹Pse vallë ankohet një njeri i gjallë, një njeri për ndëshkimin e mëkateve të tij?

⁴⁰Nun. Laat ons onze wegen onderzoeken en doorzoeken, en laat ons wederkeren tot den HEERE.

⁴⁰Le të shqyrtojmë rrugët tona, t'i hetojmë dhe të kthehemi tek Zoti.

⁴¹Nun. Laat ons onze harten opheffen, mitsgaders de handen, tot God in den hemel, zeggende:

⁴¹Le të ngremë lart zemrat tona dhe duart tona në drejtim të Perëndisë të qiejve.

⁴²Nun. Wij hebben overtreden, en wij zijn wederspannig geweest, daarom hebt Gij niet gespaard.

⁴²Ne kemi kryer mëkate, kemi qënë rebelë dhe ti nuk na ke falur.

⁴³Samech. Gij hebt ons met toorn bedekt, en Gij hebt ons vervolgd; Gij hebt ons gedood, Gij hebt niet verschoond.

⁴³Je mbështjellë në zëmërimin tënd dhe na ke ndjekur, na ke vrarë pa mëshirë.

⁴⁴Samech. Gij hebt U met een wolk bedekt, zodat er geen gebed doorkwam.

⁴⁴Ti je mbështjellë në një re, në mënyrë që asnjë lutje të mos kalonte dot.

⁴⁵Samech. Gij hebt ons tot een uitvaagsel en wegwerpsel gesteld, in het midden der volken.

⁴⁵Na ke bërë plehra dhe mbeturina në mes të popujve.

⁴⁶Pe. Al onze vijanden hebben hun mond tegen ons opgesperd.

⁴⁶Tërë armiqtë tanë kanë hapur gojën kundër nesh.

⁴⁷Pe. De vreze en de kuil zijn over ons gekomen, de verwoesting en de verbreking.

⁴⁷Na ka rënë mbi trup tmerri, laku, dëshpërimi i thellë dhe shkatërrimi.

⁴⁸Pe. Met waterbeken loopt mijn oog neder, vanwege de breuk der dochter mijns volks.

⁴⁸Rrëke uji rrjedhin nga sytë e mi për shkatërrimin e bijës së popullit tim.

⁴⁹Ain. Mijn oog vliet, en kan niet ophouden, omdat er geen rust is;

⁴⁹Syri im derdh lot pa pushim, pa ndërprerje,

⁵⁰Ain. Totdat het de HEERE van den hemel aanschouwe, en het zie.

⁵⁰deri sa Zoti të mos vështrojë nga qielli dhe të mos shikojë.

⁵¹Ain. Mijn oog doet mijn ziele moeite aan, vanwege al de dochteren mijner stad.

⁵¹Syri im i sjell dhembje shpirtit tim për të gjitha bijat e qytetit tim.

⁵²Tsade. Die mijn vijanden zijn zonder oorzaak, hebben mij als een vogeltje dapperlijk gejaagd.

⁵²Ata që më urrejnë pa shkak më kanë gjuajtur si të isha zog.

⁵³Tsade. Zij hebben mijn leven in een kuil uitgeroeid, en zij hebben een steen op mij geworpen.

⁵³Kanë shkatërruar jetën time në gropë, më kanë hedhur gurë.

⁵⁴Tsade. De wateren zwommen over mijn hoofd; ik zeide: Ik ben afgesneden!

⁵⁴Ujrat rrjedhin mbi kokën time, unë thoja: "Ka marrë fund për mua".

⁵⁵Koph. HEERE! Ik heb Uw Naam aangeroepen uit den ondersten kuil.

⁵⁵Përmenda emrin tënd, o Zot, nga thellësia e gropës.

⁵⁶Koph. Gij hebt mijn stem gehoord, verberg Uw oor niet voor mijn zuchten, voor mijn roepen.

⁵⁶Ti e dëgjove zërin tim; mos ia fshih veshin tënd psherëtimës sime, thirrjes time për ndihmë.

⁵⁷Koph. Gij hebt U genaderd ten dage, als ik U aanriep; Gij hebt gezegd: Vrees niet!

⁵⁷Kur të kam thirrur ti je afruar; ke thënë: "Mos ki frikë!"

⁵⁸Resch. Heere! Gij hebt de twistzaken mijner ziel getwist, Gij hebt mijn leven verlost.

⁵⁸O Zot ti ke mbrojtur çështjen e shpirtit tim, ti ke çliruar jetën time.

⁵⁹Resch. Heere! Gij hebt gezien de verkeerdheid, die men mij aangedaan heeft, oordeel mijn rechtzaak.

⁵⁹O Zot, ti ke parë dëmin që kam pësuar, prandaj mbro çështjen time!

⁶⁰Resch. Gij hebt al hun wraak gezien, al hun gedachten tegen mij.

⁶⁰Ti ke parë tërë frymën e tyre të hakmarrjes, intrigat e tyre kundër meje.

⁶¹Schin. HEERE! Gij hebt hun smaden gehoord, en al hun gedachten tegen mij;

⁶¹Ti ke dëgjuar fyerjet e tyre, o Zot, tërë intrigat e tyre kundër meje,

⁶²Schin. De lippen dergenen, die tegen mij opstaan, en hun dichten tegen mij den gansen dag.

⁶²fjalimet e tyre që ngrihen kundër meje, atë që mendojnë kundër meje tërë ditën.

⁶³Schin. Aanschouw hun zitten en opstaan; ik ben hun snarenspel.

⁶³Vër re kur ulen dhe kur ngrihen, unë jam kënga e tyre.

⁶⁴Thau. HEERE! geef hun weder die vergelding, naar het werk hunner handen.

⁶⁴Shpërbleji, o Zot, sipas veprës së duarve të tyre.

⁶⁵Thau. Geef hun een deksel des harten; Uw vloek zij over hen!

⁶⁵Bëji zemërgur, mallkimi yt qoftë mbi ta.

⁶⁶Thau. Vervolg ze met toorn, en verdelg ze van onder den hemel des HEEREN.

⁶⁶Ndiqi në zemërimin tënd dhe shkatërroi poshtë qiejve të Zotit.