¹Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.

¹Kujto, o Zot, atë që na ka ndodhur, shiko dhe vër re turpin tonë.

²Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.

²Trashëgimia jonë u ka kaluar të huajve, shtëpitë tona njerëzve që nuk janë tanët.

³Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.

³Ne u bëmë jetimë, pa etër, nënat tona janë si të veja.

⁴Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.

⁴Duhet të paguajmë për ujët që pimë, drutë tona i kemi vetëm me pagesë.

⁵Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.

⁵Na ndjekin me një zgjedhë mbi qafë, jemi të rraskapitur dhe nuk kemi fare pushim.

⁶Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.

⁶I kemi shtrirë dorën Egjiptit dhe Asirisë për t'u ngopur me bukë.

⁷Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.

⁷Etërit tanë kanë mëkatuar dhe nuk janë më, dhe ne mbajmë ndëshkimin për paudhësitë e tyre.

⁸Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.

⁸Skllevërit sundojnë mbi ne, askush nuk mund të na çlirojë nga duart e tyre.

⁹Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.

⁹E nxjerrim bukën duke rrezikuar jetën tonë, përpara shpatës së shkretëtirës.

¹⁰Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.

¹⁰Lëkura jonë është ngrohur si në një furrë për shkak të valës së urisë.

¹¹Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.

¹¹Kanë dhunuar gratë në Sion, virgjëreshat në qytetet e Judës.

¹²De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.

¹²Krerët janë varur nga duart e tyre, personi i pleqëve nuk është respektuar.

¹³Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.

¹³Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjëlit u rrëzuan nën barrën e druve.

¹⁴De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.

¹⁴Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.

¹⁵De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.

¹⁵Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.

¹⁶De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!

¹⁶Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!

¹⁷Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.

¹⁷Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:

¹⁸Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.

¹⁸për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.

¹⁹Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.

¹⁹Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.

²⁰Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?

²⁰Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?

²¹HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.

²¹Na bëj që të rikthehemi te ti, o Zot, dhe ne do të kthehemi; rivendos ditët tona si në të kaluarën.

²²Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?

²²Mos vallë na hodhe poshtë fare apo je zemëruar me të madhe kundër nesh?