¹Waarom woeden de heidenen, en bedenken de volken ijdelheid?

¹Pse ziejnë kombet dhe pse popujt kurdisin gjëra të kota?

²De koningen der aarde stellen zich op, en de vorsten beraadslagen te zamen tegen den HEERE, en tegen Zijn Gezalfde, zeggende:

²Mbretërit e dheut mblidhen dhe princat këshillohen bashkë kundër Zotit dhe të vajosurit të tij,

³Laat ons hun banden verscheuren, en hun touwen van ons werpen.

³duke thënë: "Le t'i këputim prangat e tyre dhe t'i heqim qafe litarët e tyre".

⁴Die in den hemel woont, zal lachen; de HEERE zal hen bespotten.

⁴Ai që ulet në qiejtë do të qeshë, Zoti do të tallet me ta.

⁵Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn, en in Zijn grimmigheid zal Hij hen verschrikken.

⁵Atëherë do t'u flasë në zemërimin e tij dhe do t'i trembë në indinjatën e tij të madhe,

⁶Ik toch heb Mijn Koning gezalfd over Sion, den berg Mijner heiligheid.

⁶dhe do të thotë: "E vendosa mbretin tim mbi Sion, malin tim të shenjtë.

⁷Ik zal van het besluit verhalen: de HEERE heeft tot Mij gezegd: Gij zijt Mijn Zoon, heden heb Ik U gegenereerd.

⁷Do të shpallë dekretin e Zotit. Ai më ka thënë: "Ti je biri im, sot më linde.

⁸Eis van Mij, en Ik zal de heidenen geven tot Uw erfdeel, en de einden der aarde tot Uw bezitting.

⁸Më kërko dhe unë do të jap kombet si trashëgimi për ty dhe mbarë dheun si zotërim tëndin.

⁹Gij zult hen verpletteren met een ijzeren scepter; Gij zult hen in stukken slaan als een pottenbakkersvat.

⁹Ti do t'i copëtosh me një shufër hekuri, do t'i bësh copë-copë si një enë prej argjile"".

¹⁰Nu dan, gij koningen, handelt verstandiglijk; laat u tuchtigen, gij rechters der aarde!

¹⁰Tani, pra, o mbretër, tregohuni të urtë; pranoni ndreqjen, o gjyqtarë të dheut.

¹¹Dient den HEERE met vreze, en verheugt u met beving.

¹¹Shërbeni me frikë Zotin dhe gëzohuni me drithma.

¹²Kust den Zoon, opdat Hij niet toorne, en gij op den weg vergaat, wanneer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden. Welgelukzalig zijn allen, die op Hem betrouwen.

¹²Nënshtrohuni Birit, që të mos zemërohet dhe të mos vdisni rrugës, sepse zemërimi i tij mund të ndizet në një çast. Lum ata që gjejnë strehë tek ai.