¹Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op Aijeleth hasschachar.

¹Perëndia im, Perëndia im, pse më ke braktisur? Pse më rri kaq larg dhe nuk vjen të më çlirosh, duke dëgjuar fjalët e ofshamës sime?

²Mijn God, mijn God! waarom hebt Gij mij verlaten, verre zijnde van mijn verlossing, van de woorden mijns brullens?

²O Perëndia im, unë bërtas ditën, por ti nuk përgjigjesh, edhe natën unë nuk rri në heshtje.

³Mijn God! Ik roep des daags, maar Gij antwoordt niet; en des nachts, en ik heb geen stilte.

³Megjithatë ti je i Shenjti, që banon në lëvdimet e Izraelit.

⁴Doch Gij zijt heilig, wonende onder de lofzangen Israels.

⁴Etërit tonë kanë pasur besim te ti; kanë pasur besim te ti dhe ti i ke çliruar.

⁵Op U hebben onze vaders vertrouwd; zij hebben vertrouwd, en Gij hebt hen uitgeholpen.

⁵Të klithën ty dhe u çliruan; patën besim te ti dhe nuk u zhgënjyen.

⁶Tot U hebben zij geroepen, en zijn uitgered; op U hebben zij vertrouwd, en zijn niet beschaamd geworden.

⁶Por unë jam një krimb dhe jo një njeri; turpi i njerëzve dhe përçmimi i popullit.

⁷Maar ik ben een worm en geen man, een smaad van mensen, en veracht van het volk.

⁷Tërë ata që më shohin më përqeshin, zgjatin buzën dhe tundin kokën,

⁸Allen, die mij zien, bespotten mij; zij steken de lip uit, zij schudden het hoofd, zeggende:

⁸duke thënë: "Ai i ka besuar Zotiit; le ta çlirojë, pra, ta ndihmojë, mbasi e do".

⁹Hij heeft het op den HEERE gewenteld, dat Hij hem nu uithelpe, dat Hij hem redde, dewijl Hij lust aan hem heeft!

⁹Me siguri ti je ai që më nxori nga barku i nënes; bëre që të kem besim te ti qysh nga koha kur pushoja mbi sisët e nënes sime.

¹⁰Gij zijt het immers, Die mij uit den buik hebt uitgetogen; Die mij hebt doen vertrouwen, zijnde aan mijner moeders borsten.

¹⁰Unë u braktisa te ti qysh nga lindja ime; ti je Perëndia im qysh nga barku i nënes sime.

¹¹Op U ben ik geworpen van de baarmoeder af; van den buik mijner moeder aan zijt Gij mijn God.

¹¹Mos u largo nga unë, sepse ankthi është i afërt, dhe nuk ka asnjë që të më ndihmojë.

¹²Zo wees niet verre van mij, want benauwdheid is nabij; want er is geen helper.

¹²Dema të mëdhenj më kanë rrethuar, dema të fuqishëm të Bashanit më rrinë përqark;

¹³Vele varren hebben mij omsingeld, sterke stieren van Basan hebben mij omringd.

¹³ata hapin gojën e tyre kundër meje, si një luan grabitqar që vrumbullit.

¹⁴Zij hebben hun mond tegen mij opgesperd, als een verscheurende en brullende leeuw.

¹⁴Më derdhin si ujë dhe tërë kockat e mia janë të ndrydhura; zemra ime është si dylli që shkrihet në mes të zorrëve të mia.

¹⁵Ik ben uitgestort als water, en al mijn beenderen hebben zich vaneen gescheiden; mijn hart is als was, het is gesmolten in het midden mijns ingewands.

¹⁵Forca ime është tharë si një enë balte dhe gjuha ime është ngjitur te qiellza; ti më ke vënë në pluhurin e vdekjes.

¹⁶Mijn kracht is verdroogd als een potscherf, en mijn tong kleeft aan mijn gehemelte; en Gij legt mij in het stof des doods.

¹⁶Sepse qentë më kanë rrethuar, një grup keqbërësish më rri rrotull; më kanë shpuar duart dhe këmbët.

¹⁷Want honden hebben mij omsingeld; een vergadering van boosdoeners heeft mij omgeven; zij hebben mijn handen en mijn voeten doorgraven.

¹⁷Unë mund t'i numëroj gjithë kockat e mia; ato më shikojnë dhe më këqyrin.

¹⁸Al mijn beenderen zou ik kunnen tellen; zij schouwen het aan, zij zien op mij.

¹⁸Ndajnë midis tyre rrobat e mia dhe hedhin në short tunikën time.

¹⁹Zij delen mijn klederen onder zich, en werpen het lot over mijn gewaad.

¹⁹Por ti, o Zot, mos u largo; ti që je forca ime, nxito të më ndihmosh.

²⁰Maar Gij, HEERE! wees niet verre; mijn Sterkte! haast U tot mijn hulp.

²⁰Çliroje jetën time nga shpata, jetën time të vetme nga këmba e qenit.

²¹Red mijn ziel van het zwaard, mijn eenzame van het geweld des honds.

²¹Shpëtomë nga gryka e luanit dhe nga brirët e buajve. Ti m'u përgjigje.

²²Verlos mij uit des leeuwen muil; en verhoor mij van de hoornen der eenhoornen.

²²Unë do t'u njoftoj emrin tënd vëllezërve të mi, do të të lëvdoj në mes të kuvendit.

²³Zo zal ik Uw Naam mijn broederen vertellen; in het midden der gemeente zal ik U prijzen.

²³Ju që keni frikë nga Zoti, lëvdojeni; dhe ju të gjithë, pasardhës të Jakobit, përlëvdojeni; dhe ju të gjithë, o fis i Izraelit, kini frikë nga ai.

²⁴Gij, die den HEERE vreest! prijst Hem; al gij zaad van Jakob! vereert Hem; en ontziet u voor Hem, al gij zaad van Israel!

²⁴Sepse ai nuk ka përçmuar as nuk ka hedhur poshtë vuajtjen e të pikëlluarit, dhe nuk i ka fshehur fytyrën e tij; por kur i ka klithur atij, ai e ka kënaqur.

²⁵Want Hij heeft niet veracht, noch verfoeid de verdrukking des verdrukten, noch Zijn aangezicht voor hem verborgen; maar Hij heeft gehoord, als die tot Hem riep.

²⁵Shkaku i lëvdimit tim në kuvendin e madh je ti; unë do t'i plotësoj zotimet e mia në prani të të gjithë atyre që kanë frikë nga ti.

²⁶Van U zal mijn lof zijn in een grote gemeente; ik zal mijn geloften betalen in tegenwoordigheid dergenen, die Hem vrezen.

²⁶Nevojtarët do të hanë dhe do të ngopen; ata që kërkojnë Zotin do ta lëvdojnë; zemra juaj do të jetojë përjetë.

²⁷De zachtmoedigen zullen eten en verzadigd worden; zij zullen den HEERE prijzen, die Hem zoeken; ulieder hart zal in eeuwigheid leven.

²⁷Të gjitha skajet e tokës do ta mbajnë mend Zotin dhe do të kthehen tek ai; dhe të gjitha familjet e kombeve do të adhurojnë përpara teje.

²⁸Alle einden der aarde zullen het gedenken, en zich tot den HEERE bekeren; en alle geslachten der heidenen zullen voor Uw aangezicht aanbidden.

²⁸Sepse Zotit i përket mbretëria dhe ai sundon mbi kombet.

²⁹Want het koninkrijk is des HEEREN, en Hij heerst onder de heidenen.

²⁹Gjithë të pasurit e dheut do të hanë dhe do të të adhurojnë; të gjithë ata që zbresin në pluhur dhe që nuk arrijnë të mbahen gjallë do të përkulen para teje.

³⁰Alle vetten op aarde zullen eten, en aanbidden; allen, die in het stof nederdalen, zullen voor Zijn aangezicht nederbukken; en die zijn ziel bij het leven niet kan houden.

³⁰Pasardhësit do t'i shërbejnë; do t'i flitet për Zotin brezit të ardhshëm.

³¹Het zaad zal Hem dienen; het zal den HEERE aangeschreven worden tot in geslachten. [ (Psalms 22:32) Zij zullen aankomen, en Zijn gerechtigheid verkondigen den volke, dat geboren wordt, omdat Hij het gedaan heeft. ]

³¹Ata do të vijnë dhe do t'i shpallin drejtësinë e tij një populli që nuk ka lindur akoma, dhe që ai vetë e ka krijuar.