¹Te dierzelver tijd hoorde Herodes, de viervorst, het gerucht van Jezus;

¹ДАР он ҳангом овозаи Исо ба гӯши тетрарх Ҳиродус расид,

²En zeide tot zijn knechten: Deze is Johannes de Doper; hij is opgewekt van de doden, en daarom werken die krachten in Hem.

²Ва ба хизматгузорони худ гуфт: «Ин Яҳьёи Таъмиддиҳанда аст; вай аз мурдагон эҳьё шудааст, ва аз ин сабаб ин мӯъҷизот аз вай ба зуҳур меояд».

³Want Herodes had Johannes gevangen genomen, en hem gebonden, en in den kerker gezet, om Herodias' wil, de huisvrouw van Filippus, zijn broeder.

³Зеро ки Ҳиродус Яҳьёро дастгир карда ва баста, ба зиндон андохта буд, ба хотири Ҳиродия, зани Филиппус бародараш;

⁴Want Johannes zeide tot hem: Het is u niet geoorloofd haar te hebben.

⁴Зеро Яҳьё ба вай гуфта буд: «Ба ту раво нест, ки вайро ба занӣ бишрй».

⁵En willende hem doden, vreesde hij het volk, omdat zij hem hielden voor een profeet.

⁵Ва мехост ӯро ба қатл расонад, лекин аз мардум тарсид, чунки ӯро набӣ медонистанд.

⁶Maar als de dag der geboorte van Herodes gehouden werd, danste de dochter van Herodias in het midden van hen, en zij behaagde aan Herodes.

⁶Аммо вақге ки Ҳиродус рӯзи таваллуди худро ҷашн мегирйфт, духтари Ҳиродия дар пеши аҳли базм рақсид, ва ин ба Ҳиродус бисьёр писанд афтод;

⁷Waarom hij haar met ede beloofde te geven, wat zij ook eisen zou.

⁷Аз ин рӯ ба вай қасам ёд карда, ваъда дод, ки ҳар он чи хоҳад, ба вай медиҳад.

⁸En zij, te voren onderricht zijnde van haar moeder, zeide: Geef mij hier in een schotel het hoofd van Johannes den Doper.

⁸Пас вай, бо талқини модари худ, гуфт: «Каллаи Яҳьёи Таъмиддиҳандаро дар ҳамин ҷо дар табақе ба ман ҳадия бикун».

⁹En de koning werd bedroefd; doch om de eden, en degenen, die met hem aanzaten, gebood hij, dat het haar zou gegeven worden;

⁹Подшоҳ ғамгин шуд; лекин барои поси савгандаш ва ба хотири ононе ки ҳамроҳаш нишаста буданд, амр фармуд, ки дода шавад,

¹⁰En zond heen, en onthoofdde Johannes in den kerker.

¹⁰Ва ҷаллодеро фиристод, то дар зиндон каллаи Яҳьёро аз танаш ҷудо кунад.

¹¹En zijn hoofd werd gebracht in een schotel, en het dochtertje gegeven; en zij droeg het tot haar moeder.

¹¹Ва каллаи ӯро дар табақе оварда, ба духтар доданд, ва онро вай ба модари худ бурд.

¹²En zijn discipelen kwamen, en namen het lichaam weg, en begroeven hetzelve; en gingen en boodschapten het Jezus.

¹²Ва шогирдонаш омада, ҷасади вайро бардошта бурданду гӯр карданд; ва рафта, ба Исо хабар доданд.

¹³En als Jezus dit hoorde, vertrok Hij van daar te scheep, naar een woeste plaats alleen; en de scharen, dat horende, zijn Hem te voet gevolgd uit de steden.

¹³Чун Ӯ инро шунид, ба қаиқ савор шуда, аз он ҷо танҳо ба ҷои хилвате рафт; ва мардум, чун шуниданд, аз акиби Ӯ аз шаҳрҳо пиёда равона шуданд.

¹⁴En Jezus uitgaande, zag een grote schare, en werd innerlijk met ontferming over hen bewogen, en genas hun kranken.

¹⁴Ва Исо берун омада, анбӯҳи мардумро дид, ва ба онҳо раҳмаш омад, ва беморони онҳоро шифо дод.

¹⁵En als het nu avond werd, kwamen Zijn discipelen tot Hem, zeggende: Deze plaats is woest, en de tijd is nu voorbijgegaan; laat de scharen van U, opdat zij heengaan in de vlekken en zichzelven spijs kopen.

¹⁵Дар вакти аср шогирдонаш назди Ӯ омада, гуфтанд: «Ин ҷо ҷои хшгват аст, вақт ҳам дер шуд; мардумро ҷавоб деҳ, то ки ба деҳот рафта, барои худ хӯроке бихаранд».

¹⁶Maar Jezus zeide tot hen: Het is hun niet van node heen te gaan, geeft gij hun te eten.

¹⁶Ба онҳо гуфт: «Ҳоҷате нест, ки онҳо бираванд: шумо ба онҳо хӯрок диҳед».

¹⁷Doch zij zeiden tot Hem: Wij hebben hier niet, dan vijf broden en twee vissen.

¹⁷Ба Ӯ гуфтанд: «Мо дар ин ҷо фақат панҷ нон ва ду моҳӣ дорем».

¹⁸En Hij zeide: Brengt Mij dezelve hier.

¹⁸Гуфт: Юнҳоро ин ҷо назди Ман биёред».

¹⁹En Hij beval de scharen neder te zitten op het gras, en nam de vijf broden en de twee vissen, en opwaarts ziende naar den hemel, zegende dezelve; en als Hij ze gebroken had, gaf Hij de broden den discipelen, en de discipelen aan de scharen.

¹⁹Ва мардумро фармуд, ки бар сабза биншинанд, ва панҷ нону ду моҳиро гирифта, ба осмон нигаристу баракат дод ва нонро пора карда, ба шогирдон дод, ва шогирдон ба мардум доданд.

²⁰En zij aten allen en werden verzadigd, en zij namen op, het overschot der brokken, twaalf volle korven.

²⁰Ҳама хӯрданду сер шуданд; ва аз пораҳои боқимонда дувоздаҳ сабадро пур карда бардоштанд;

²¹Die nu gegeten hadden, waren omtrent vijf duizend mannen, zonder de vrouwen en kinderen.

²¹Ва хӯрандагон, ба ғаир аз занону бачагон, тақрибан панҷ ҳазор мард буданд.

²²En terstond dwong Jezus Zijn discipelen in het schip te gaan, en voor Hem af te varen naar de andere zijde, terwijl Hij de scharen van Zich zou laten.

²²Дарҳол Исо шогирдони Худро фармуд, ки ба қаиқ савор шуда, пеш аз Ӯ ба соҳили дигар равона шаванд, то Ӯ мардумро ҷавоб диҳад.

²³En als Hij nu de scharen van Zich gelaten had, klom Hij op den berg alleen, om te bidden. En als het nu avond was geworden, zo was Hij daar alleen.

²³Ва чун мардумро ҷавоб дод, барои дуо гуфтан танҳо бар фарози кӯҳебаромад; бегоҳирӯзӣ низ дар он ҷо танҳо буд.

²⁴En het schip was nu midden in de zee, zijnde in nood van de baren; want de wind was hun tegen.

²⁴Ва қаиқ ҳанӯз дар миёнаи баҳр буд ва аз мавҷҳо лат мехӯрд, зеро ки боди мухолиф мевазид.

²⁵Maar ter vierde wake des nachts kwam Jezus af tot hen, wandelende op de zee.

²⁵Ва дар поси чоруми шаб Исо бар баҳр қадам зада, назди онҳо омад.

²⁶En de discipelen, ziende Hem op de zee wandelen, werden ontroerd, zeggende: Het is een spooksel! En zij schreeuwden van vrees.

²⁶Ва шогирдон чун Ӯро диданд, ки бар баҳр қадам мезанад, дар изтироб афтода, гуфтанд: «Ин шабаҳ аст!» Ва аз тарс фарьёд заданд.

²⁷Maar terstond sprak Jezus hen aan, zeggende: Zijt goedsmoeds, Ik ben het, vreest niet.

²⁷Лекин Исо дарҳол ба онҳо хитоб карда, гуфт: «Ором бошед; ин Манам, ҳаросон нашавед».

²⁸En Petrus antwoordde Hem, en zeide: Heere! indien Gij het zijt, zo gebied mij tot U te komen op het water.

²⁸Петрус дар ҷавоби Ӯгуфт: «Худовандо! Агар ин Туӣ, ба ман амр деҳ, то ки бар рӯи об назди Ту биеям».

²⁹En Hij zeide: Kom. En Petrus klom neder van het schip, en wandelde op het water, om tot Jezus te komen.

²⁹Гуфт: «Биё». Ва Петрус аз қаиқ баромада, бар рӯи об равона пгуд, то ки назди Исо биёяд;

³⁰Maar ziende den sterken wind, werd hij bevreesd, en als hij begon neder te zinken, riep hij, zeggende: Heere, behoud mij!

³⁰Лекин чун боди шадидро дид, ҳаросон шуд ва дар ҳолате ки ғарқ мепгуд, фарьёд кашид: «Худовандо! Маро халос кун».

³¹En Jezus, terstond de hand uitstekende, greep hem aan, en zeide tot hem: Gij kleingelovige! waarom hebt gij gewankeld?

³¹Исо фавран дасташро дароз карда, вайро нигоҳ дошт ва гуфт: «Эй сустимон! Чаро шубҳа кардӣ?»

³²En als zij in het schip geklommen waren, stilde de wind.

³²Вақте ки ба қаиқ даромаданд, бод сокит шуд.

³³Die nu in het schip waren, kwamen en aanbaden Hem, zeggende: Waarlijk, Gij zijt Gods Zoon!

³³Онҳое ки дар қаиқ буданд. назди Ӯ омада, саҷда карданд ва гуфтанд: «Ҳақиқатан Ту Писари Худо ҳастй».

³⁴En overgevaren zijnde, kwamen zij in het land Gennesaret.

³⁴Ва аз баҳр гузашта, ба сарзамини Чднесор омаданд.

³⁵En als de mannen van die plaats Hem werden kennende, zonden zij in dat gehele omliggende land, en brachten tot Hem allen, die kwalijk gesteld waren;

³⁵Ва сокинони он мавзеъӮро шинохтанд ва ба тамоми музофот касонеро фиристода, ҳамаи беморонро назди Ӯ оварданд,

³⁶En baden Hem, dat zij alleenlijk den zoom Zijns kleeds zouden mogen aanraken; en zovelen als Hem aanraakten, werden gezond.

³⁶Ва аз Ӯ илтимос менамуданд, ки фақат домани ҷомаи Ӯро ламс кунанд; ва ҳар кӣ ламс кард, шифо ёфт.