¹Loof den HEERE, mijn ziel! O HEERE, mijn God! Gij zijt zeer groot, Gij zijt bekleed met majesteit en heerlijkheid.

¹RABbe övgüler sun, ey gönlüm!Ya RAB Tanrım, ne ulusun!Görkem ve yücelik kuşanmışsın,

²Hij bedekt Zich met het licht, als met een kleed; Hij rekt den hemel uit als een gordijn.

²Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün.Gökleri bir çadır gibi geren,

³Die Zijn opperzalen zoldert in de wateren, Die van de wolken Zijn wagen maakt, Die op de vleugelen des winds wandelt.

³Evini yukarıdaki sular üzerine kuran,Bulutları kendine savaş arabası yapan,Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,

⁴Hij maakt Zijn engelen geesten, Zijn dienaars tot een vlammend vuur.

⁴Rüzgarları kendine haberci,Yıldırımları hizmetkâr eden sensin. eden sensin›› ya da ‹‹Meleklerini rüzgarlar, hizmetkârlarını ateş alevleri yapan sensin››.

⁵Hij heeft de aarde gegrond op haar grondvesten; zij zal nimmermeer noch eeuwiglijk wankelen.

⁵Yeryüzünü temeller üzerine kurdun,Asla sarsılmasın diye.

⁶Gij hadt ze met den afgrond als een kleed overdekt; de wateren stonden boven de bergen.

⁶Engini ona bir giysi gibi giydirdin,Sular dağların üzerinde durdu.

⁷Van Uw schelden vloden zij, zij haastten zich weg voor de stem Uws donders.

⁷Sen kükreyince sular kaçtı,Göğü gürletince hemen çekildi.

⁸De bergen rezen op, de dalen daalden, ter plaatse, die Gij voor hen gegrond hadt.

⁸Dağları aşıp derelere aktı,Onlar için belirlediğin yerlere doğru.

⁹Gij hebt een paal gesteld, dien zij niet overgaan zullen; zij zullen de aarde niet weder bedekken.

⁹Bir sınır koydun önlerine,Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.

¹⁰Die de fonteinen uitzendt door de dalen, dat zij tussen de gebergten henen wandelen.

¹⁰Vadilerde fışkırttığın pınarlar,Dağların arasından akar.

¹¹Zij drenken al het gedierte des velds; de woudezels breken er hun dorst mede.

¹¹Bütün kır hayvanlarını suvarır,Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.

¹²Bij dezelve woont het gevogelte des hemels, een stem gevende van tussen de takken.

¹²Kuşlar yanlarında yuva kurar,Dalların arasında ötüşürler.

¹³Hij drenkt de bergen uit Zijn opperzalen; de aarde wordt verzadigd van de vrucht Uwer werken.

¹³Gökteki evinden dağları sularsın,Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.

¹⁴Hij doet het gras uitspruiten voor de beesten, en het kruid tot dienst des mensen, doende het brood uit de aarde voortkomen.

¹⁴Hayvanlar için ot,İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin;İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,

¹⁵En den wijn, die het hart des mensen verheugt, doende het aangezicht blinken van olie; en het brood, dat het hart des mensen sterkt.

¹⁵Yüreklerini sevindiren şarabı,Yüzlerini güldüren zeytinyağını,Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.

¹⁶De bomen des HEEREN worden verzadigd, de cederbomen van Libanon, die Hij geplant heeft;

¹⁶RABbin ağaçları,Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.

¹⁷Alwaar de vogeltjes nestelen; des ooievaars huis zijn de dennebomen.

¹⁷Kuşlar orada yuva yapar,Leyleğin evi ise çamlardadır.

¹⁸De hoge bergen zijn voor de steenbokken; de steenrotsen zijn een vertrek voor de konijnen.

¹⁸Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı,Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.

¹⁹Hij heeft de maan gemaakt tot de gezette tijden, de zon weet haar ondergang.

¹⁹Mevsimleri göstersin diye ayı,Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.

²⁰Gij beschikt de duisternis, en het wordt nacht, in denwelken al het gedierte des wouds uittreedt:

²⁰Karartırsın ortalığı, gece olur,Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.

²¹De jonge leeuwen, briesende om een roof, en om hun spijs van God te zoeken.

²¹Genç aslan av peşinde kükrer,Tanrıdan yiyecek ister.

²²De zon opgaande, maken zij zich weg, en liggen neder in hun holen.

²²Güneş doğuncaİnlerine çekilir, yatarlar.

²³De mens gaat dan uit tot zijn werk, en naar zijn arbeid tot den avond toe.

²³İnsan işine gider,Akşama dek çalışmak için.

²⁴Hoe groot zijn Uw werken, o HEERE! Gij hebt ze alle met wijsheid gemaakt; het aardrijk is vol van Uw goederen.

²⁴Ya RAB, ne çok eserin var!Hepsini bilgece yaptın;Yeryüzü yarattıklarınla dolu.

²⁵Deze zee, die groot en wijd van ruimte is, daarin is het wriemelende gedierte, en dat zonder getal, kleine gedierten met grote.

²⁵İşte uçsuz bucaksız denizler,İçinde kaynaşan sayısız canlılar,Büyük küçük yaratıklar.

²⁶Daar wandelen de schepen, en de Leviathan, dien Gij geformeerd hebt, om daarin te spelen.

²⁶Orada gemiler dolaşır,İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.

²⁷Zij allen wachten op U, dat Gij hun hun spijze geeft te zijner tijd.

²⁷Hepsi seni bekliyor,Yiyeceklerini zamanında veresin diye.

²⁸Geeft Gij ze hun, zij vergaderen ze; doet Gij Uw hand open, zij worden met goed verzadigd.

²⁸Sen verince onlar toplar,Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.

²⁹Verbergt Gij Uw aangezicht, zij worden verschrikt; neemt Gij hun adem weg, zij sterven, en zij keren weder tot hun stof.

²⁹Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar,Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.

³⁰Zendt Gij Uw Geest uit, zo worden zij geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat des aardrijks.

³⁰Ruhunu gönderince var olurlar,Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.

³¹De heerlijkheid des HEEREN zij tot in der eeuwigheid; de HEERE verblijde Zich in Zijn werken.

³¹RABbin görkemi sonsuza dek sürsün!Sevinsin RAB yaptıklarıyla!

³²Als Hij de aarde aanschouwt, zo beeft zij; als Hij de bergen aanroert, zo roken zij.

³²O bakınca yeryüzü titrer,O dokununca dağlar tüter.

³³Ik zal den HEERE zingen in mijn leven; ik zal mijn God psalmzingen, terwijl ik nog ben.

³³Ömrümce RABbe ezgiler söyleyecek,Var oldukça Tanrımı ilahilerle öveceğim.

³⁴Mijn overdenking van Hem zal zoet zijn; ik zal mij in den HEERE verblijden.

³⁴Düşüncem ona hoş görünsün,Sevincim RAB olsun!

³⁵De zondaars zullen van de aarde verdaan worden, en de goddelozen zullen niet meer zijn. Loof den HEERE, mijn ziel! Hallelujah!

³⁵Tükensin dünyadaki günahlılar,Yok olsun artık kötüler!RAB'be övgüler sun, ey gönlüm!RAB'be övgüler sunun!