1Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.
1Ja sam čovjek što upozna bijedu pod šibom gnjeva njegova.
2Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.
2Mene je odveo i natjerao da hodam u tmini i bez svjetlosti.
3Nur sur min Li turnas Sian manon cxiutage denove.
3I upravo mene bije i udara bez prestanka njegova ruka.
4Li maljunigis mian karnon kaj hauxton, rompis miajn ostojn.
4Iscijedio je moje meso, kožu moju, polomio kosti moje.
5Li konstruis cxirkaux mi, cxirkauxis min per maldolcxajxoj kaj malfacilajxoj.
5Načinio mi jaram, glavu obrubio tegobama.
6En mallumon Li lokis min, kiel porcxiamajn mortintojn.
6Pustio me da živim u tminama kao mrtvaci vječiti.
7Li cxirkauxbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj cxenoj.
7Zazidao me, i ja ne mogu izaći, otežao je moje okove.
8Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaux mia pregxo.
8Kada sam vikao i zapomagao, molitvu je moju odbijao.
9Li baris miajn vojojn per hakitaj sxtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.
9Zazidao mi ceste tesanim kamenom, zakrčio je putove moje.
10Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kasxita loko.
10Meni on bijaše medvjed koji vreba, lav u zasjedi.
11Li depusxis min de miaj vojoj, kaj dissxiris min; Li faris min objekto de teruro.
11U bespuća me vodio, razdirao, ostavljao me da umirem.
12Li strecxis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.
12Napinjao je luk svoj i gađao me kao metu za svoje strelice.
13En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.
13U slabine mi sasuo strelice, sinove svoga tobolca.
14Mi farigxis mokatajxo por mia tuta popolo, ilia cxiutaga rekantajxo.
14Postao sam smiješan svome narodu, rugalica svakidašnja.
15Li satigis min per maldolcxajxo, trinkoplenigis min per vermuto.
15Gorčinom me hranio, pelinom me napajao.
16Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpusxis min en cindron.
16Puštao me da zube kršim kamen grizući, zakapao me u pepeo.
17Mia animo estas forpusxita for de paco; bonstaton mi forgesis.
17Duši je mojoj oduzet mir i više ne znam što je sreća!
18Kaj mi diris:Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.
18Rekoh: Dotrajao je život moj i nada koja mi od Jahve dolazi.
19La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.
19Spomeni se bijede moje i stradanja, pelina i otrova!
20Konstante rememorante tion, senfortigxas en mi mia animo.
20Bez prestanka na to misli i sahne duša u meni.
21Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:
21To nosim u srcu i gojim nadu u sebi.
22GXi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; cxar Lia kompatemeco ne finigxis,
22Dobrota Jahvina nije nestala, milosrđe njegovo nije presušilo.
23Sed cxiumatene gxi renovigxas; granda estas Via fideleco.
23Oni se obnavljaju svako jutro: tvoja je vjernost velika!
24Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.
24"Jahve je dio moj", veli mi duša, "i zato se u nj pouzdajem."
25La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu sercxas Lin.
25Dobar je Jahve onom koji se u nj pouzdaje, duši koja ga traži.
26Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.
26Dobro je u miru čekati spasenje Jahvino!
27Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;
27Dobro je čovjeku da nosi jaram za svoje mladosti.
28Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas sxargxita;
28Neka sjedi u samoći i šuti, jer mu On to nametnu;
29Li metas sian busxon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;
29neka usne priljubi uz prašinu, možda još ima nade!
30Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.
30Neka pruži obraz onome koji ga bije, neka se zasiti porugom.
31CXar ne por eterne forlasas la Sinjoro;
31Jer Gospod ne odbacuje nikoga zauvijek:
32Se Li iun suferigas, Li ankaux kompatas pro Sia granda favorkoreco;
32jer ako i rastuži, on se smiluje po svojoj velikoj ljubavi.
33CXar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.
33Jer samo nerado on ponižava i rascvili sinove čovjeka.
34Kiam oni premas sub siaj piedoj cxiujn malliberulojn de la tero,
34Kad se gaze nogama svi zemaljski sužnjevi,
35Kiam oni forklinas la rajton de homo antaux la vizagxo de la Plejaltulo,
35kad se izvrće pravica čovjeku pred licem Svevišnjeg,
36Kiam oni estas maljusta kontraux homo en lia jugxa afero-CXu la Sinjoro tion ne vidas?
36kad se krivica nanosi čovjeku u parnici, zar Gospod ne vidi?
37Kiu povas per sia diro atingi, ke io farigxu, se la Sinjoro tion ne ordonis?
37Tko je rekao nešto i zbilo se? Nije li Gospod to zapovjedio?
38CXu ne el la busxo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?
38Ne dolazi li iz usta Svevišnjega i dobro i zlo?
39Kial murmuras homo vivanta? CXiu murmuru kontraux siaj pekoj.
39Na što se tuže živi ljudi? Svatko na svoj grijeh.
40Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;
40Ispitajmo, pretražimo pute svoje i vratimo se Jahvi.
41Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la cxielo.
41Dignimo svoje srce i ruke svoje k Bogu koji je na nebesima.
42Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.
42Da, mi smo se odmetali, bili nepokorni, a ti, ti nisi praštao!
43Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.
43Obastrt gnjevom svojim, gonio si nas, ubijao i nisi štedio.
44Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la pregxo.
44Oblakom si se obastro da molitva ne prodre do tebe.
45Vi faris nin balaindajxo kaj abomenindajxo inter la popoloj.
45Načinio si od nas smeće i odmet među narodima.
46Malfermegis kontraux ni sian busxon cxiuj niaj malamikoj.
46Razjapili usta na nas svi neprijatelji naši.
47Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfelicxo.
47Užas i jama bila nam sudbina, propast i zator!
48Torentojn da akvo versxas mia okulo pri la malfelicxo de la filino de mia popolo.
48Potoci suza teku iz očiju mojih zbog propasti Kćeri naroda mojega.
49Mia okulo fluigas kaj ne cxesas, ne ekzistas por gxi halto,
49Moje oči liju suze bez prestanka, jer prestanka nema
50GXis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la cxielo.
50dok ne pogleda i ne vidi Jahve s nebesa.
51Mia okulo suferigas mian animon pri cxiuj filinoj de mia urbo.
51Moje mi oko bol zadaje zbog kćeri svih mojega grada.
52Senkauxze cxasas min kiel birdon miaj malamikoj;
52Uporno me k'o pticu progone svi što me mrze, a bez razloga.
53Ili pereigas mian vivon en kavo, ili jxetas sur min sxtonojn.
53U jamu baciše moj život i zatrpaše je kamenjem.
54Akvo levigxis kontraux mian kapon, kaj mi diris:Mi tute pereis.
54Voda mi dođe preko glave, rekoh sam sebi: "Pogiboh!"
55Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;
55I tada zazvah ime tvoje, Jahve, iz najdublje jame.
56Vi auxdis mian vocxon; ne kovru Vian orelon antaux mia vokado pri liberigo.
56Ti oču moj glas: "Ne začepljuj uši svoje na vapaje moje."
57Vi alproksimigxis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris:Ne timu.
57Bliz meni bijaše u dan vapaja mog, govoraše: "Ne boj se!"
58Vi, ho Sinjoro, defendis mian jugxaferon; Vi liberigis mian vivon.
58Ti si, Gospode, izborio pravdu za dušu moju, ti si život moj izbavio.
59Vi vidis, ho Eternulo, la maljustajxon, kiun mi suferas; jugxu mian aferon.
59Ti, Jahve, vidje kako me tlače, dosudi mi pravdu.
60Vi vidis ilian tutan vengxon, cxiujn iliajn intencojn kontraux mi.
60Ti vidje svu osvetu njinu, sve podvale protiv mene.
61Vi auxdis ilian insultadon, ho Eternulo, cxiujn iliajn intencojn kontraux mi,
61Čuo si, Jahve, podrugivanje njihovo, sve podvale protiv mene.
62La parolojn de tiuj, kiuj levigxis kontraux min, kaj iliajn pensojn kontraux mi dum la tuta tago.
62Usne protivnika mojih i misli njine protiv mene su cio dan.
63Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili levigxas; mi cxiam estas ilia rekantajxo.
63Kad sjede, kad ustaju, pogledaj samo: ja sam im pjesma-rugalica.
64Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laux la faroj de iliaj manoj.
64Vrati im, Jahve, milo za drago, po djelu ruku njihovih.
65Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.
65Učini da srca im otvrdnu, udari ih prokletstvom svojim.
66Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la cxielo de la Eternulo.
66Goni ih gnjevno i sve ih istrijebi pod nebesima svojim, Jahve!