¹Rememoru, ho Eternulo, kio farigxis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

¹Spomeni se, Jahve, što nas je snašlo, pogledaj, vidi sramotu našu!

²Nia heredajxo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

²Baština naša pade u ruke strancima, domovi naši pripadoše tuđincima.

³Ni farigxis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

³Siročad smo: oca nemamo, majke su nam kao udovice.

⁴Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

⁴Vodu što pijemo plaćamo novcem, i za drvo valja nam platiti.

⁵Oni pelas nin je nia kolo; Ni lacigxis, sed oni ne permesas al ni ripozi.

⁵Jaram nam je o vratu, gone nas, iscrpljeni smo, ne daju nam predahnuti.

⁶Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satigxi per pano.

⁶Pružamo ruke k Egiptu i Asiriji da se kruha nasitimo.

⁷Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

⁷Oci naši zgriješiše i više ih nema, a mi nosimo krivice njihove.

⁸Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

⁸Robovi nama zapovijedaju, a nitko da nas izbavi iz ruku njihovih.

⁹Kun dangxero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

⁹Kruh svoj donosimo izlažući život maču u pustinji.

¹⁰Nia hauxto varmegigxis kiel forno, Por la kruela malsato.

¹⁰Koža nam gori kao peć užarena, ognjicom od plamena gladi.

¹¹La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

¹¹Oskvrnuli su žene na Sionu i djevice u gradovima judejskim.

¹²La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

¹²Svojim su rukama vješali knezove, ni lica staračka nisu poštivali.

¹³La junuloj devas porti muelsxtonojn; La knaboj falas sub la lignosxargxoj.

¹³Mladići su nosili žrvnjeve, djeca padala pod bremenom drva.

¹⁴La maljunuloj jam ne sidas cxe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

¹⁴Starci su ostavili vrata, mladići više ne sviraju na lirama.

¹⁵Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformigxis en funebron.

¹⁵Radosti nesta iz naših srdaca, naš ples se pretvori u tugovanje.

¹⁶Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

¹⁶Pao je vijenac s naše glave, jao nama što zgriješismo!

¹⁷Pro tio senfortigxis nia koro, Pro tio senlumigxis niaj okuloj:

¹⁷Evo zašto nam srce boluje, evo zašto nam oči se zastiru:

¹⁸Pro la monto Cion, ke gxi farigxis dezerta, Ke vulpoj vagas sur gxi.

¹⁸zato što Gora sionska opustje i po njoj se šuljaju šakali.

¹⁹Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

¹⁹Ali ti, Jahve, ostaješ zauvijek, tvoj je prijesto od koljena do koljena.

²⁰Kial Vi forgesis nin kvazaux por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

²⁰Zašto da nas zaboraviš zauvijek, da nas ostaviš za mnoge dane?

²¹Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antauxa.

²¹Vrati nas k sebi, Jahve, obratit ćemo se, obnovi dane naše kao što nekoć bijahu.

²²CXar cxu Vi nin tute forpusxis? Vi tre forte ekkoleris kontraux ni.

²²Il' nas hoćeš sasvim zabaciti i na nas se beskrajno srditi?