¹Jen kun justeco regos regxo, kaj princoj administros lauxlegxe.

¹Se, en Konge skal herske med Retfærd, Fyrster styre med Ret,

²Kaj cxiu estos kiel sxirmilo kontraux vento, kiel rifugxejo kontraux pluvego, kiel torentoj da akvo en la stepo, kiel ombro de peza roko en lando dezerta.

²hver af dem som Læ imod Storm og Ly imod Regnskyl, som Bække i Ørk, som en vældig Klippes Skygge i tørstende Land.

³La okuloj de vidantoj ne estos fermitaj, kaj la oreloj de auxdantoj atentos.

³De seendes Øjne skal ej være blinde, de hørendes Ører skal lytte;

⁴Kaj la koro de senprudentuloj lernos scion, kaj la lango de balbutantoj parolos rapide kaj klare.

⁴letsindiges Hjerte skal nemme Kundskab, stammendes Tunge tale flydende, rent.

⁵Oni ne plu nomos malnoblulon noblulo, kaj pri avarulo oni ne plu diros, ke li estas bonfaranto.

⁵Dåren skal ikke mer kaldes ædel, højsindet ikke Skalken.

⁶CXar malnoblulo parolas malnoblajxon, kaj lia koro faras malbonagojn, agante hipokrite kaj parolante pri la Eternulo malverajxon, senmangxigante la animon de malsatanto kaj forprenante trinkajxon de soifanto.

⁶Thi Dåren taler kun Dårskab, hans Hjerte udtænker Uret for at øve Niddingsværk og prædike Frafald fra HERREN, lade den sultne være tom og den tørstige mangle Vand.

⁷La iloj de malpiulo estas malbonaj; li havas intencojn malvirtajn, por pereigi malricxulojn per vortoj mensogaj, ecx kiam la senhavulo diras pravajxon.

⁷Skalkens Midler er onde, han oplægger lumske Råd for at ødelægge arme med Løgn, skønt Fattigmand godtgør sin Ret.

⁸Sed noblulo havas intencojn noblajn, kaj li restas en nobleco.

⁸Men den ædle har ædelt for og står fast i, hvad ædelt er.

⁹Virinoj senzorgaj, levigxu, auxskultu mian vocxon; filinoj ne pensantaj pri dangxero, atentu miajn vortojn.

⁹Op, hør min Røst, I sorgløse Kvinder, I trygge Døtre, lyt til min Tale!

¹⁰Post tagoj kaj jaro vi ektremos, ho senzorgulinoj; cxar finita estos la vinberrikolto, ne plu estos enkolektado de fruktoj.

¹⁰Om År og Dag skal I trygge skælve, thi med Vinhøst er det ude, der kommer ej Frugthøst.

¹¹Maltrankviligxu, ho senzorgaj; ektremu, ne pensantaj pri dangxero; senvestigu kaj nudigu vin kaj zonu la lumbojn.

¹¹Bæv, I sorgløse, skælv, I trygge, klæd jer af og blot jer, bind Sæk om Lænd;

¹²Oni ploros pri la abundo, pri la cxarmaj kampoj, pri la fruktoricxaj vinbergxardenoj.

¹²slå jer for Brystet og klag over yndige Marker, frugtbare Vinstokke,

¹³Sur la tero de mia popolo kreskos pikarbustoj kaj dornoj, ankaux sur cxiuj domoj de gajeco de la brua urbo.

¹³mit Folks med Tidseltorn dækkede Jord, ja, hvert Glædens Hus, den jublende By!

¹⁴CXar la palacoj estos forlasitaj, la bruo de la urbo malaperos, la fortikajxoj kaj turoj farigxos por cxiam anstatauxajxo de kavernoj, gxojloko por sovagxaj azenoj, pasxtigxejo por brutaroj;

¹⁴Thi Paladset er øde, Bylarmen standset, Ofel med Tårnet en Grushob for evigt, Vildæslers Fryd, en Græsgang for Hjorde -

¹⁵gxis versxigxos sur nin spirito de supre kaj la dezerto farigxos fruktodona kampo kaj la fruktodona kampo estos rigardata kiel arbaro.

¹⁵til Ånd fra det høje udgydes over os. Da bliver Ørkenen til Frugthave, Frugthaven regnes for Skov.

¹⁶Kaj justeco eklogxos en la dezerto, kaj vero sidos sur la fruktodona kampo.

¹⁶Ret fæster Bo i Ørkenen, i Frugthaven dvæler Retfærd;

¹⁷Kaj produkto de justeco estos paco, kaj akiro de justeco estos trankvileco kaj sendangxereco por cxiam.

¹⁷Retfærds Frugt bliver Fred og Rettens Vinding Tryghed for evigt.

¹⁸Kaj mia popolo logxos en logxejo paca kaj en sidejoj sendangxeraj kaj en ripozejoj senzorgaj,

¹⁸Da bor mit Folk i Fredens Hjem, i trygge Boliger, sorgfri Pauluner.

¹⁹kaj dissxutigxos kiel hajlo sur la deklivoj de arbaro, kaj malsupre en la valo etendigxos la urbo.

¹⁹Skoven styrter helt, Byen bøjes dybt.

²⁰Felicxaj estas vi, kiuj semas super cxiu akvo, kiuj lasas en libereco la piedojn de la bovo kaj de la azeno.

²⁰Salige I, som sår ved alle Vande, lader Okse og Æsel frit løbe om!