¹Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

¹Jeg er den, der så nød ved hans vredes ris,

²Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

²mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,

³Nur sur min Li turnas Sian manon cxiutage denove.

³ja, Hånden vender han mod mig Dagen lang.

⁴Li maljunigis mian karnon kaj hauxton, rompis miajn ostojn.

⁴Mit Bød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,

⁵Li konstruis cxirkaux mi, cxirkauxis min per maldolcxajxoj kaj malfacilajxoj.

⁵han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,

⁶En mallumon Li lokis min, kiel porcxiamajn mortintojn.

⁶lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.

⁷Li cxirkauxbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj cxenoj.

⁷Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.

⁸Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaux mia pregxo.

⁸Om jeg end råber og skriger, min Bøn er stængt ude.

⁹Li baris miajn vojojn per hakitaj sxtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

⁹Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne kroge.

¹⁰Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kasxita loko.

¹⁰Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;

¹¹Li depusxis min de miaj vojoj, kaj dissxiris min; Li faris min objekto de teruro.

¹¹han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;

¹²Li strecxis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

¹²han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.

¹³En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

¹³Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne på mig;

¹⁴Mi farigxis mokatajxo por mia tuta popolo, ilia cxiutaga rekantajxo.

¹⁴hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,

¹⁵Li satigis min per maldolcxajxo, trinkoplenigis min per vermuto.

¹⁵med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.

¹⁶Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpusxis min en cindron.

¹⁶Mine Tænder lod han bide i Flint, han trådte mig i Støvet;

¹⁷Mia animo estas forpusxita for de paco; bonstaton mi forgesis.

¹⁷han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken

¹⁸Kaj mi diris:Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

¹⁸og sagde: "Min Livskraft, mit Håb til HERREN er ude."

¹⁹La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

¹⁹At mindes min Vånde og Flakken er Malurt og Galde;

²⁰Konstante rememorante tion, senfortigxas en mi mia animo.

²⁰min Sjæl, den mindes det grant den grubler betynget.

²¹Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

²¹Det lægger jeg mig på Sinde, derfor vil jeg håbe:

²²GXi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; cxar Lia kompatemeco ne finigxis,

²²HERRENs Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,

²³Sed cxiumatene gxi renovigxas; granda estas Via fideleco.

²³hans Nåde er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.

²⁴Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

²⁴Min Del er HERREN, (siger min Sjæl,) derfor håber jeg på ham.

²⁵La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu sercxas Lin.

²⁵Dem, der bier på HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;

²⁶Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

²⁶det er godt at håbe i Stilhed på HERRENs Frelse,

²⁷Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

²⁷godt for en Mand, at han bærer Åg i sin Ungdom.

²⁸Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas sxargxita;

²⁸Han sidde ensom og tavs, når han lægger det på ham;

²⁹Li metas sian busxon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

²⁹han trykke sin Mund mod Støvet, måske er der Håb.

³⁰Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

³⁰Række Kind til den, der slår ham, mættes med Hån.

³¹CXar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

³¹Thi Herren bortstøder ikke for evigt,

³²Se Li iun suferigas, Li ankaux kompatas pro Sia granda favorkoreco;

³²har han voldt Kvide, så ynkes han, stor er hans Nåde;

³³CXar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

³³ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.

³⁴Kiam oni premas sub siaj piedoj cxiujn malliberulojn de la tero,

³⁴Når Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,

³⁵Kiam oni forklinas la rajton de homo antaux la vizagxo de la Plejaltulo,

³⁵når Mandens Ret for den Højestes Åsyn bøjes,

³⁶Kiam oni estas maljusta kontraux homo en lia jugxa afero-CXu la Sinjoro tion ne vidas?

³⁶når en Mand lider Uret i sin Sag mon Herren ej ser det?

³⁷Kiu povas per sia diro atingi, ke io farigxu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

³⁷Hvo taler vel, så det sker, om ej Herren byder?

³⁸CXu ne el la busxo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

³⁸Kommer ikke både ondt og godt fra den Højestes Mund?

³⁹Kial murmuras homo vivanta? CXiu murmuru kontraux siaj pekoj.

³⁹Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!

⁴⁰Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

⁴⁰Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,

⁴¹Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la cxielo.

⁴¹løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;

⁴²Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

⁴²vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,

⁴³Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

⁴³men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skånsel,

⁴⁴Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la pregxo.

⁴⁴hylled dig i Skyer, så Bønnen ej nåed frem;

⁴⁵Vi faris nin balaindajxo kaj abomenindajxo inter la popoloj.

⁴⁵til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.

⁴⁶Malfermegis kontraux ni sian busxon cxiuj niaj malamikoj.

⁴⁶De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.

⁴⁷Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfelicxo.

⁴⁷Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;

⁴⁸Torentojn da akvo versxas mia okulo pri la malfelicxo de la filino de mia popolo.

⁴⁸Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.

⁴⁹Mia okulo fluigas kaj ne cxesas, ne ekzistas por gxi halto,

⁴⁹Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,

⁵⁰GXis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la cxielo.

⁵⁰før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.

⁵¹Mia okulo suferigas mian animon pri cxiuj filinoj de mia urbo.

⁵¹Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.

⁵²Senkauxze cxasas min kiel birdon miaj malamikoj;

⁵²Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,

⁵³Ili pereigas mian vivon en kavo, ili jxetas sur min sxtonojn.

⁵³de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;

⁵⁴Akvo levigxis kontraux mian kapon, kaj mi diris:Mi tute pereis.

⁵⁴Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: "Fortabt!"

⁵⁵Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

⁵⁵Dit Navn påkaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;

⁵⁶Vi auxdis mian vocxon; ne kovru Vian orelon antaux mia vokado pri liberigo.

⁵⁶du hørte min Røst: "O, gør dig ej døv for mit Skrig!"

⁵⁷Vi alproksimigxis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris:Ne timu.

⁵⁷Nær var du den Dag jeg kaldte, du sagde: "Frygt ikke!"

⁵⁸Vi, ho Sinjoro, defendis mian jugxaferon; Vi liberigis mian vivon.

⁵⁸Du førte min Sag, o Herre, genløste mit Liv;

⁵⁹Vi vidis, ho Eternulo, la maljustajxon, kiun mi suferas; jugxu mian aferon.

⁵⁹HERRE, du ser, jeg lider Uret. skaf mig min Ret!

⁶⁰Vi vidis ilian tutan vengxon, cxiujn iliajn intencojn kontraux mi.

⁶⁰Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,

⁶¹Vi auxdis ilian insultadon, ho Eternulo, cxiujn iliajn intencojn kontraux mi,

⁶¹du hører deres Smædeord HERRE, deres Rænker imod mig,

⁶²La parolojn de tiuj, kiuj levigxis kontraux min, kaj iliajn pensojn kontraux mi dum la tuta tago.

⁶²mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.

⁶³Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili levigxas; mi cxiam estas ilia rekantajxo.

⁶³Se dem, når de sidder eller står, deres Nidvise er jeg.

⁶⁴Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laux la faroj de iliaj manoj.

⁶⁴Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,

⁶⁵Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

⁶⁵gør deres Hjerte forhærdet din Forbandelse over dem!

⁶⁶Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la cxielo de la Eternulo.

⁶⁶forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.