¹Sentencoj de Salomono, filo de David, regxo de Izrael:

¹Ordsprog af Salomo, Davids Søn, Israels Konge.

²Por scii sagxon kaj moralinstruon; Por kompreni parolojn de prudento;

²Af dem skal man lære Visdom forstandig Tale,

³Por ricevi instruon pri sagxo, Vero, justo, kaj honesto;

³tage mod Tugt, som gør klog, mod Retfærdighed, Ret og Retsind;

⁴Por doni al la malkleruloj spriton, Al la junulo scion kaj singardemon.

⁴de skal give tankeløse Klogskab, ungdommen Kundskab og Kløgt;

⁵Sagxulo auxdu kaj plimultigu sian scion, Kaj prudentulo akiros gvidajn kapablojn,

⁵den vise høre og øge sin Viden, den forstandige vinde sig Levekunst;

⁶Por kompreni sentencon kaj retorajxon, La vortojn de sagxuloj kaj iliajn enigmojn.

⁶de skal lære at tyde Ordsprog og Billeder, de vises Ord og Gåder.

⁷La timo antaux la Eternulo estas la komenco de sciado. Sagxon kaj instruon malpiuloj malestimas.

⁷HERRENs Frygt er Kundskabs begyndelse, Dårer ringeagter Visdom og Tugt.

⁸Auxskultu, mia filo, la instruon de via patro, Kaj ne forjxetu la ordonon de via patrino;

⁸Hør, min Søn, på din Faders Tugt, opgiv ikke din Moders Belæring.

⁹CXar ili estas bela krono por via kapo, Kaj ornamo por via kolo.

⁹thi begge er en yndig Krans til dit Hoved og Kæder til din Hals.

¹⁰Mia filo, se pekuloj vin logos, Ne sekvu ilin.

¹⁰Min Søn, sig nej, når Syndere lokker!

¹¹Se ili diros:Iru kun ni, Ni embuskos por mortigi, Ni senkauxze insidos senkulpulojn;

¹¹Siger de: "Kom med, lad os lure på den fromme, lægge Baghold for sagesløs, skyldfri Mand!

¹²Kiel SXeol ni englutos ilin vivajn, Kaj la piulojn kiel irantajn en la tombon;

¹²Som Dødsriget sluger vi dem levende, med Hud og Hår, som for de i Graven.

¹³Ni trovos diversajn grandvalorajxojn, Ni plenigos niajn domojn per rabajxo;

¹³Vi vinder os Gods og Guld, vi fylder vore Huse med Rov.

¹⁴Vi lotos meze inter ni, Unu monujo estos por ni cxiuj:

¹⁴Gør fælles Sag med os; vi har alle fælles Pung!"

¹⁵Mia filo, ne iru la vojon kune kun ili; Gardu vian piedon de ilia vojstreko,

¹⁵- min Søn, gå da ikke med dem, hold din Fod fra deres Sti;

¹⁶CXar iliaj piedoj kuras al malbono, Kaj rapidas, por versxi sangon.

¹⁶thi deres Fødder løber efter ondt, de haster for at udgyde Blod.

¹⁷CXar vane estas metata reto Antaux la okuloj de cxiu birdo.

¹⁷Thi det er unyttigt at udspænde Garnet for alle Fugles Øjne;

¹⁸Kaj ili embuskas sian propran sangon, Ili insidas siajn proprajn animojn.

¹⁸de lurer på eget Blod, lægger Baghold for eget Liv.

¹⁹Tiaj estas la vojoj de cxiu, kiu avidas rabakiron; GXi forprenas la vivon de sia posedanto.

¹⁹Så går det enhver, der attrår Rov, det tager sin Herres Liv.

²⁰La sagxo krias sur la strato; GXi auxdigas sian vocxon sur la placoj;

²⁰Visdommen råber på Gaden, på Torvene løfter den Røsten;

²¹GXi vokas en la cxefaj kunvenejoj, cxe la pordegaj enirejoj; En la urbo gxi diras siajn parolojn.

²¹oppe på Murene kalder den, tager til Orde i Byen ved Portindgangene:

²²GXis kiam, ho malkleruloj, vi amos nescion? Kaj al blasfemantoj placxos blasfemado, Kaj senprudentuloj malamos scion?

²²Hvor længe vil I tankeløse elske Tankeløshed, Spotterne finde deres Glæde i Spot og Dårerne hade kundskab?

²³Returnu vin al mia predikado; Jen mi eligos al vi mian spiriton, Mi sciigos al vi miajn vortojn.

²³Vend eder til min Revselse! Se, jeg lader min Ånd udvælde for eder, jeg kundgør eder mine Ord:

²⁴CXar mi vokis, kaj vi rifuzis; Mi etendis mian manon, kaj neniu atentis;

²⁴Fordi jeg råbte og I stod imod, jeg vinked og ingen ænsed det,

²⁵Kaj vi forjxetis cxiujn miajn konsilojn, Kaj miajn predikojn vi ne deziris:

²⁵men I lod hånt om alt mit Råd og tog ikke min Revselse til jer,

²⁶Tial ankaux mi ridos cxe via malfelicxo; Mi mokos, kiam timo vin atakos.

²⁶derfor ler jeg ved eders Ulykke, spotter, når det, I frygter, kommer,

²⁷Kiam la timo atakos vin kiel uragano, Kaj via malfelicxo venos kiel ventego, Kiam venos al vi mizero kaj sufero:

²⁷når det, I frygter, kommer som Uvejr, når eders Ulykke kommer som Storm, når Trængsel og Nød kommer over jer.

²⁸Tiam ili min vokos, sed mi ne respondos; Ili min sercxos, sed min ne trovos.

²⁸Da svarer jeg ej, når de kalder, de søger mig uden at finde,

²⁹Tial ke ili malamis scion, Kaj timon antaux la Eternulo ili ne deziris havi,

²⁹fordi de hadede Kundskab og ikke valgte HERRENs Frygt;

³⁰Ili ne deziris miajn konsilojn, Ili malestimis cxiujn miajn predikojn:

³⁰mit Råd tog de ikke til sig, men lod hånt om al min Revselse.

³¹Ili mangxu la fruktojn de sia agado, Kaj ili satigxu de siaj pripensoj.

³¹Frugt af deres Færd skal de nyde og mættes med egne Råd;

³²CXar la kapricoj de la malsagxuloj ilin mortigas, Kaj la senzorgeco de la senorduloj ilin pereigas.

³²thi tankeløses Egensind bliver deres Død, Tåbers Sorgløshed bliver deres Undergang;

³³Sed kiu min auxskultas, tiu logxos sendangxere, Kaj estos trankvila, kaj ne timos malbonon.

³³men den, der adlyder mig, bor trygt, sikret mod Ulykkens Rædsel.