¹Al la hxorestro. Psalmo de David. Ho Dio, mia gloro, ne silentu.

¹(Til Sangmesteren. Af David. En Salme.) Du min Lovsangs Gud, vær ej tavs!

²CXar busxon malvirtan kaj busxon malican ili malfermis kontraux mi, Ili parolas kun mi per mensogema lango.

²Thi en gudløs, svigefuld Mund har de åbnet imod mig, taler mig til med Løgntunge,

³Per vortoj de malamo ili min cxirkauxis, Kaj ili militas kontraux mi sen mia kulpo.

³med hadske Ord omringer de mig og strider imod mig uden Grund;

⁴Por mia amo ili min malamas; Sed mi pregxas.

⁴til Løn for min Kærlighed er de mig fjendske, skønt jeg er idel Bøn;

⁵Ili pagas al mi malbonon por bono Kaj malamon por mia amo.

⁵de gør mig ondt for godt, gengælder min Kærlighed med Had.

⁶Metu malvirtulon super lin; Kaj kontrauxulo starigxu cxe lia dekstra mano.

⁶Straf ham for hans Gudløshed, lad en Anklager stå ved hans højre,

⁷Kiam li estos jugxata, li eliru kulpa; Kaj lia pregxo estu peko.

⁷lad ham gå dømt fra Retten, hans Bøn blive regnet for Synd;

⁸Liaj tagoj estu malmultaj; Lian oficon ricevu alia.

⁸hans Livsdage blive kun få, hans Embede tage en anden;

⁹Liaj infanoj estu orfoj, Kaj lia edzino estu vidvino.

⁹hans Børn blive faderløse, hans Hustru vorde Enke;

¹⁰Liaj infanoj vagadu, Kaj ili petu kaj sercxu apud siaj ruinoj.

¹⁰hans Børn flakke om og tigge, drives bort fra et øde Hjem;

¹¹Kreditoro forprenu cxion, kion li havas; Kaj fremduloj disrabu lian laboron.

¹¹Ågerkarlen rage efter alt, hvad han har, og fremmede rane hans Gods;

¹²Neniu faru al li ion bonan; Kaj ne trovigxu kompatanto por liaj orfoj.

¹²ingen være langmodig imod ham, ingen ynke hans faderløse;

¹³Lia idaro estu kondamnita al ekstermo; En la dua generacio elvisxigxu ilia nomo.

¹³hans Afkom gå til Grunde, hans Navn slettes ud i næste Slægt:

¹⁴La malbonago de liaj patroj rememorigxu al la Eternulo, Kaj la peko de lia patrino ne elvisxigxu.

¹⁴lad hans Fædres Skyld ihukommes hos HERREN, lad ikke hans Moders Synd slettes ud,

¹⁵Ili estu cxiam antaux la Eternulo, Kaj Li ekstermu la memoron pri ili de sur la tero.

¹⁵altid være de, HERREN for Øje; hans Minde vorde udryddet af Jorden,

¹⁶Pro tio, ke li ne memoris fari bonfarojn, Kaj ke li persekutis mizerulon kaj malricxulon kaj korsuferanton, Por lin mortigi.

¹⁶fordi det ej faldt ham ind at vise sig god, men han forfulgte den arme og fattige og den, hvis Hjerte var knust til Døde;

¹⁷Li amis malbenon, kaj gxi venis sur lin; Li ne volis benon, kaj gxi malproksimigxis de li.

¹⁷han elsked Forbandelse, så lad den nå ham; Velsignelse yndede han ikke, den blive ham fjern!

¹⁸Li metis sur sin malbenon, kiel veston; Kaj gxi penetris en lian internon, kiel akvo, Kaj en liajn ostojn, kiel oleo.

¹⁸Han tage Forbandelse på som en Klædning, den komme som Vand i hans Bug, som Olie ind i hans Ben;

¹⁹GXi estu por li kiel vesto, per kiu li sin kovras, Kaj kiel zono, kiun li cxiam portas cxirkaux si.

¹⁹den blive en Dragt, han tager på, et Bælte, han altid bærer!

²⁰Tia estas de la Eternulo la agado kontraux miaj kontrauxuloj, Kaj kontraux tiuj, kiuj parolas malbonon kontraux mia animo.

²⁰Det være mine Modstanderes Løn fra HERREN, dem, der taler ondt mod min Sjæl.

²¹Kaj Vi, ho Eternulo, mia Sinjoro, agu kun mi pro Via nomo; CXar bona estas Via favorkoreco, savu min.

²¹Men du, o HERRE, min Herre, gør med mig efter din Godhed og Nåde, frels mig for dit Navns Skyld!

²²CXar mi estas malricxulo kaj mizerulo, Kaj mia koro estas rompita en mia interno.

²²Thi jeg er arm og fattig, mit Hjerte vånder sig i mig;

²³Kiel ombro longigxanta mi malaperas; Oni forskuas min kiel akridon.

²³som Skyggen, der hælder, svinder jeg bort, som Græshopper rystes jeg ud;

²⁴Miaj genuoj senfortigxis de fastado, Kaj mia karno perdis la grason.

²⁴af Faste vakler mine Knæ, mit Kød skrumper ind uden Salve;

²⁵Kaj mi farigxis mokatajxo por ili; Kiam ili vidas min, ili balancas sian kapon.

²⁵til Spot for dem er jeg blevet, de ryster på Hovedet, når de

²⁶Helpu min, ho Eternulo, mia Dio; Savu min laux Via boneco.

²⁶Hjælp mig, HERRE min Gud, frels mig efter din Miskundhed,

²⁷Kaj oni sciu, ke tio estas Via mano; Ke Vi, ho Eternulo, tion faris.

²⁷så de sander, det var din Hånd, dig, HERRE, som gjorde det!

²⁸Ili malbenas, sed Vi benu; Ili levigxis, sed ili estos hontigitaj, kaj Via sklavo gxojos.

²⁸Lad dem forbande, du vil velsigne, mine uvenner vorde til Skamme, din Tjener glæde sig;

²⁹Miaj kontrauxuloj kovrigxu per malhonoro, Kaj ili envolvigxu en sian honton kiel en veston.

²⁹lad mine Fjender klædes i Skændsel, iføres Skam som en Kappe!

³⁰Mi forte gloros la Eternulon per mia busxo, Kaj meze de multaj homoj mi Lin lauxdos.

³⁰Med min Mund vil jeg højlig takke HERREN, prise ham midt i Mængden;

³¹CXar Li staras cxe la dekstra flanko de malricxulo, Por savi lin de tiuj, kiuj jugxas lian animon.

³¹thi han står ved den fattiges højre at fri ham fra dem, der dømmer hans Sjæl.