¹Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

¹En Job ging voort zijn spreuk op te heffen, en zeide:

²Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antauxaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

²Och, of ik ware, gelijk in de vorige maanden, gelijk in de dagen, toen God mij bewaarde!

³Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

³Toen Hij Zijn lamp deed schijnen over mijn hoofd, en ik bij Zijn licht de duisternis doorwandelde;

⁴Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la sxirmado de Dio estis super mia tendo;

⁴Gelijk als ik was in de dagen mijner jonkheid, toen Gods verborgenheid over mijn tent was;

⁵Kiam la Plejpotenculo estis ankoraux kun mi, Kaj cxirkaux mi estis miaj infanoj;

⁵Toen de Almachtige nog met mij was, en mijn jongens rondom mij;

⁶Kiam miaj pasxoj lavigxadis en butero, Kaj la roko versxadis al mi fluojn da oleo!

⁶Toen ik mijn gangen wies in boter, en de rots bij mij oliebeken uitgoot;

⁷Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj arangxis al mi sidon sur la placo,

⁷Toen ik uitging naar de poort door de stad, toen ik mijn stoel op de straat liet bereiden.

⁸Vidis min junuloj kaj kasxis sin, Kaj maljunuloj levigxis kaj staris;

⁸De jongens zagen mij, en verstaken zich, en de stokouden rezen op en stonden.

⁹Eminentuloj cxesis paroli Kaj metis la manon sur sian busxon;

⁹De oversten hielden de woorden in, en leiden de hand op hun mond.

¹⁰La vocxo de altranguloj sin kasxis, Kaj ilia lango algluigxis al ilia palato.

¹⁰De stem der vorsten verstak zich, en hun tong kleefde aan hun gehemelte.

¹¹Kiam orelo auxdis, gxi nomis min felicxa; Kiam okulo vidis, gxi gloris min;

¹¹Als een oor mij hoorde, zo hield het mij gelukzalig; als mij een oog zag, zo getuigde het van mij.

¹²CXar mi savadis kriantan malricxulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

¹²Want ik bevrijdde den ellendige, die riep, en den wees, die geen helper had.

¹³Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis gxojigata de mi.

¹³De zegen desgenen, die verloren ging, kwam op mij; en het hart der weduwe deed ik vrolijk zingen.

¹⁴Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

¹⁴Ik bekleedde mij met gerechtigheid, en zij bekleedde mij; mijn oordeel was als een mantel en vorstelijke hoed.

¹⁵Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

¹⁵Den blinden was ik tot ogen, en den kreupelen was ik tot voeten.

¹⁶Mi estis patro por la malricxuloj, Kaj jugxan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

¹⁶Ik was den nooddruftigen een vader; en het geschil, dat ik niet wist, dat onderzocht ik.

¹⁷Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elsxiradis la kaptitajxon.

¹⁷En ik verbrak de baktanden des verkeerden, en wierp den roof uit zijn tanden.

¹⁸Kaj mi pensis:En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

¹⁸En ik zeide: Ik zal in mijn nest den geest geven, en ik zal de dagen vermenigvuldigen als het zand.

¹⁹Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj brancxoj.

¹⁹Mijn wortel was uitgebreid aan het water, en dauw vernachtte op mijn tak.

²⁰Mia gloro estas cxiam nova, Kaj mia pafarko cxiam refortigxas en mia mano.

²⁰Mijn heerlijkheid was nieuw bij mij, en mijn boog veranderde zich in mijn hand.

²¹Oni auxskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

²¹Zij hoorden mij aan, en wachtten, en zwegen op mijn raad.

²²Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

²²Na mijn woord spraken zij niet weder, en mijn rede drupte op hen.

²³Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian busxon, kiel por malfrua pluvo.

²³Want zij wachtten naar mij, gelijk naar den regen, en sperden hun mond open, als naar den spaden regen.

²⁴Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizagxo ne falis.

²⁴Lachte ik hun toe, zij geloofden het niet; en het licht mijns aangezichts deden zij niet nedervallen.

²⁵Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la cxefa loko; Mi logxis kiel regxo inter tacxmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.

²⁵Verkoos ik hun weg, zo zat ik bovenaan, en woonde als een koning onder de benden, als een, die treurigen vertroost.