1Kanto de suprenirado. Kiam la Eternulo revenigis la forkaptitojn al Cion, Tiam ni estis kiel songxantoj.
1Matkalaulu. Kun Herra käänsi Siionin kohtalon, se oli meille kuin unta.
2Tiam nia busxo estis plena de gajeco, Kaj nia lango plena de kantado; Tiam oni diris inter la popoloj: Ion grandan la Eternulo faris por cxi tiuj.
2Silloin suumme hersyi naurua ja riemu kajahti huuliltamme. Silloin sanoivat vieraat kansat: "Suuret ovat Israelin Herran teot!"
3Ion grandan la Eternulo faris por ni: Ni gxojas.
3Totta! Suuret ovat meidän Herramme teot, niistä me saamme iloita.
4Revenigu, ho Eternulo, niajn forkaptitojn, Kiel riveretojn en sudan landon.
4Herra, käännä jälleen meidän kohtalomme niin kuin aina tuot vedet Negevin kuiviin uomiin.
5Kiuj semas kun larmoj, Tiuj rikoltos kun kanto.
5Jotka kyynelin kylvävät, ne riemuiten korjaavat.
6Iras kaj ploras la portanto de semotajxo; Venos kun kanto la portanto de siaj garboj.
6Jotka itkien menevät kylvämään vakkaansa kantaen, ne riemuiten palaavat kotiin lyhteet sylissään.