1Kanto de suprenirado. Al Vi mi levas miajn okulojn, Ho Vi, kiu sidas en la cxielo!
1Cantique des degrés, Je lève mes yeux vers toi, Qui sièges dans les cieux.
2Jen kiel la okuloj de sklavoj estas direktitaj al la mano de iliaj sinjoroj, Kiel la okuloj de sklavino al la mano de sxia sinjorino, Tiel niaj okuloj estas direktitaj al la Eternulo, nia Dio, GXis Li korfavoros nin.
2Voici, comme les yeux des serviteurs sont fixés sur la main de leurs maîtres, Et les yeux de la servante sur la main de sa maîtresse, Ainsi nos yeux se tournent vers l'Eternel, notre Dieu, Jusqu'à ce qu'il ait pitié de nous.
3Korfavoru nin, ho Eternulo, korfavoru nin; CXar ni suferis suficxe da malestimo.
3Aie pitié de nous, Eternel, aie pitié de nous! Car nous sommes assez rassasiés de mépris;
4Tute plenigxis nia animo De la insultado de arogantuloj, De la malhonorado de fieruloj.
4Notre âme est assez rassasiée Des moqueries des orgueilleux, du mépris des hautains.