¹Auxskultu do, Ijob, miajn parolojn, Kaj atentu cxiujn miajn vortojn.

¹Ma pure, ascolta, o Giobbe, il mio dire, porgi orecchio a tutte le mie parole!

²Jen mi malfermis mian busxon, Parolas mia lango en mia gorgxo.

²Ecco, apro la bocca, la lingua parla sotto il mio palato.

³GXuste el mia koro estas miaj paroloj, Kaj puran scion eldiros miaj lipoj.

³Nelle mie parole è la rettitudine del mio cuore; e le mie labbra diran sinceramente quello che so.

⁴La spirito de Dio min kreis, Kaj la spiro de la Plejpotenculo min vivigas.

⁴Lo spirito di Dio mi ha creato, e il soffio dell’Onnipotente mi dà la vita.

⁵Se vi povas, respondu al mi; Armu vin kontraux mi, kaj starigxu.

⁵Se puoi, rispondimi; prepara le tue ragioni, fatti avanti!

⁶Jen mi simile al vi estas de Dio; Mi ankaux estas farita el argilo.

⁶Ecco, io sono uguale a te davanti a Dio; anch’io, fui tratto dall’argilla.

⁷Vidu, vi ne bezonas timi min, Kaj mia sxargxo ne pezos sur vi.

⁷Spavento di me non potrà quindi sgomentarti, e il peso della mia autorità non ti potrà schiacciare.

⁸Vi parolis antaux miaj oreloj, Kaj mi auxdis la sonon de tiaj vortoj:

⁸Davanti a me tu dunque hai detto (e ho bene udito il suono delle tue parole):

⁹Mi estas pura, sen malbonagoj; Senkulpa, mi ne havas pekon;

⁹"Io sono puro, senza peccato; sono innocente, non c’è iniquità in me;

¹⁰Jen Li trovis ion riprocxindan en mi, Li rigardas min kiel Lian malamikon;

¹⁰ma Dio trova contro me degli appigli ostili, mi tiene per suo nemico;

¹¹Li metis miajn piedojn en sxtipon; Li observas cxiujn miajn vojojn.

¹¹mi mette i piedi nei ceppi, spia tutti i miei movimenti".

¹²Sed en tio vi ne estas prava, mi respondas al vi; CXar Dio estas pli granda ol homo.

¹²E io ti rispondo: In questo non hai ragione; giacché Dio è più grande dell’uomo.

¹³Kial vi havas pretendon kontraux Li pro tio, Ke Li ne donas al vi kalkulraporton pri cxiuj Siaj faroj?

¹³Perché contendi con lui? poich’egli non rende conto d’alcuno dei suoi atti.

¹⁴Cetere Dio parolas en unu maniero kaj en alia maniero, Sed oni tion ne rimarkas.

¹⁴Iddio parla, bensì, una volta ed anche due, ma l’uomo non ci bada;

¹⁵En songxo, en nokta vizio, Kiam sur la homojn falis dormo, Kiam ili dormas sur la lito,

¹⁵parla per via di sogni, di visioni notturne, quando un sonno profondo cade sui mortali, quando sui loro letti essi giacciono assopiti;

¹⁶Tiam Li malfermas la orelon de la homoj, Kaj, doninte instruon, sigelas gxin,

¹⁶allora egli apre i loro orecchi e dà loro in segreto degli ammonimenti,

¹⁷Por deturni homon de ia faro Kaj gardi viron kontraux fiereco,

¹⁷per distoglier l’uomo dal suo modo d’agire e tener lungi da lui la superbia;

¹⁸Por sxirmi lian animon kontraux pereo Kaj lian vivon kontraux falo sub glavon.

¹⁸per salvargli l’anima dalla fossa, la vita dal dardo mortale.

¹⁹Ankaux per malsano sur lia lito Li avertas lin, Kiam cxiuj liaj ostoj estas ankoraux fortaj.

¹⁹L’uomo è anche ammonito sul suo letto, dal dolore, dall’agitazione incessante delle sue ossa;

²⁰Kaj abomenata farigxas por li en lia vivo la mangxajxo, Kaj por lia animo la frandajxo.

²⁰quand’egli ha in avversione il pane, e l’anima sua schifa i cibi più squisiti;

²¹Lia karno konsumigxas tiel, ke oni gxin jam ne vidas; Kaj elstaras liaj ostoj, kiuj antauxe estis nevideblaj.

²¹la carne gli si consuma, e sparisce, mentre le ossa, prima invisibili, gli escon fuori,

²²Kaj lia animo alproksimigxas al la pereo, Kaj lia vivo al la mortigo.

²²l’anima sua si avvicina alla fossa, e la sua vita a quelli che dànno la morte.

²³Sed se li havas por si angxelon proparolanton, Kvankam unu el mil, Kiu elmontrus pri la homo lian pravecon,

²³Ma se, presso a lui, v’è un angelo, un interprete, uno solo fra i mille, che mostri all’uomo il suo dovere,

²⁴Tiam Li indulgas lin, kaj diras: Liberigu lin, ke li ne malsupreniru en la tombon, CXar Mi trovis pardonigon.

²⁴Iddio ha pietà di lui e dice: "Risparmialo, che non scenda nella fossa! Ho trovato il suo riscatto".

²⁵Tiam lia korpo farigxas denove fresxa, kiel en la juneco; Li revenas al la tagoj de sia knabeco.

²⁵Allora la sua carne divien fresca più di quella d’un bimbo; egli torna ai giorni della sua giovinezza;

²⁶Li pregxas al Dio, Kaj cxi Tiu korfavoras lin, Kaj montras al li Sian vizagxon kun gxojo, Kaj rekompencas la homon laux lia virteco.

²⁶implora Dio, e Dio gli è propizio; gli dà di contemplare il suo volto con giubilo, e lo considera di nuovo come giusto.

²⁷Li rigardas la homojn, kaj diras: Mi pekis, la veron mi kripligis, Kaj Li ne repagis al mi;

²⁷Ed egli va cantando fra la gente e dice: "Avevo peccato, pervertito la giustizia, e non sono stato punito come meritavo.

²⁸Li liberigis mian animon, ke gxi ne iru en pereon, Kaj mia vivo vidas la lumon.

²⁸Iddio ha riscattato l’anima mia, onde non scendesse nella fossa e la mia vita si schiude alla luce!"

²⁹CXion cxi tion Dio faras Du aux tri fojojn kun homo,

²⁹Ecco, tutto questo Iddio lo fa due, tre volte, all’uomo,

³⁰Por deturni lian animon de pereo Kaj prilumi lin per la lumo de vivo.

³⁰per ritrarre l’anima di lui dalla fossa, perché su di lei splenda la luce della vita.

³¹Atentu, Ijob, auxskultu min; Silentu, kaj mi parolos.

³¹Sta’ attento, Giobbe, dammi ascolto; taci, ed io parlerò.

³²Se vi havas, kion diri, respondu al mi; Parolu, cxar mi dezirus, ke vi montrigxu prava.

³²Se hai qualcosa da dire, rispondimi, parla, ché io vorrei poterti dar ragione.

³³Se ne, tiam auxskultu min; Silentu, kaj mi instruos al vi sagxon.

³³Se no, tu dammi ascolto, taci, e t’insegnerò la saviezza".