¹Kaj respondante, Jesuo denove parolis al ili parabole, dirante:

¹E Gesù prese di nuovo a parlar loro in parabole dicendo:

²La regno de la cxielo similas al unu regxo, kiu faris edzigxan feston por sia filo,

²Il regno de’ cieli è simile ad un re, il quale fece le nozze del suo figliuolo.

³kaj sendis siajn sklavojn, por voki la invititojn al la edzigxa festo; kaj ili ne volis veni.

³E mandò i suoi servitori a chiamare gl’invitati alle nozze; ma questi non vollero venire.

⁴Poste li sendis aliajn sklavojn, dirante:Diru al la invititoj:Jen mi preparis la mangxon; miaj bovoj kaj miaj grasigitaj brutoj estas bucxitaj, kaj cxio estas preta; venu al la edzigxa festo.

⁴Di nuovo mandò degli altri servitori, dicendo: Dite agli invitati: Ecco, io ho preparato il mio pranzo; i miei buoi ed i miei animali ingrassati sono ammazzati, e tutto è pronto; venite alle nozze.

⁵Sed ili malatentis, kaj foriris, unu al sia bieno, alia al sia komercado;

⁵Ma quelli, non curandosene, se n’andarono, chi al suo campo, chi al suo traffico;

⁶kaj la ceteraj, kaptinte liajn sklavojn, perfortis kaj mortigis ilin.

⁶gli altri poi, presi i suoi servitori, li oltraggiarono e li uccisero.

⁷Kaj la regxo koleris; kaj sendinte siajn armeojn, li pereigis tiujn mortigintojn kaj bruligis ilian urbon.

⁷Allora il re s’adirò, e mandò le sue truppe a sterminare quegli omicidi e ad ardere la loro città.

⁸Tiam li diris al siaj sklavoj:La edzigxa festo estas preta, sed la invititoj ne estis indaj.

⁸Quindi disse ai suoi servitori: Le nozze, si, sono pronte; ma gl’invitati non ne erano degni.

⁹Iru do al la disirejoj de la vojoj, kaj cxiujn, kiujn vi trovos, invitu al la edzigxa festo.

⁹Andate dunque sui crocicchi delle strade e chiamate alle nozze quanti troverete.

¹⁰Kaj tiuj sklavoj, elirinte sur la vojojn, kunvenigis cxiujn, kiujn ili trovis, malbonajn kaj bonajn; kaj la edzigxa festo plenigxis de gastoj.

¹⁰E quei servitori, usciti per le strade, raunarono tutti quelli che trovarono, cattivi e buoni; e la sala delle nozze fu ripiena di commensali.

¹¹Sed la regxo, enveninte por rigardi la gastojn, tie vidis viron, kiu ne havis sur si edzigxofestan veston;

¹¹Or il re, entrato per vedere quelli che erano a tavola, notò quivi un uomo che non vestiva l’abito di nozze.

¹²kaj li diris al li:Amiko, kiel vi envenis cxi tien, ne havante edzigxofestan veston? Kaj li silentadis.

¹²E gli disse: Amico, come sei entrato qua senza aver un abito da nozze? E colui ebbe la bocca chiusa.

¹³Tiam la regxo diris al siaj servantoj:Ligu lin mane kaj piede, kaj eljxetu lin en la eksteran mallumon; tie estos la plorado kaj la grincado de dentoj.

¹³Allora il re disse ai servitori: Legatelo mani e piedi e gettatelo nelle tenebre di fuori. Ivi sarà il pianto e lo stridor de’ denti.

¹⁴CXar multaj estas vokitaj, sed malmultaj estas elektitaj.

¹⁴Poiché molti son chiamati, ma pochi eletti.

¹⁵Tiam iris la Fariseoj, kaj konsiligxis, kiel ili povos impliki lin per interparolado.

¹⁵Allora i Farisei, ritiratisi, tennero consiglio per veder di coglierlo in fallo nelle sue parole.

¹⁶Kaj ili sendis al li siajn discxiplojn kun la Herodanoj, por diri:Majstro, ni scias, ke vi estas verama, kaj instruas laux vero la vojon de Dio, kaj ne zorgas pri iu ajn; cxar vi ne favoras la personon de homoj.

¹⁶E gli mandarono i loro discepoli con gli Erodiani a dirgli: Maestro, noi sappiamo che sei verace e insegni la via di Dio secondo verità, e non ti curi d’alcuno, perché non guardi all’apparenza delle persone.

¹⁷Diru do al ni, kiel sxajnas al vi? cxu konvenas doni tributon al Cezaro, aux ne?

¹⁷Dicci dunque: Che te ne pare? E’ egli lecito pagare il tributo a Cesare, o no?

¹⁸Sed Jesuo, sciante ilian ruzecon, diris:Kial vi min provas, hipokrituloj?

¹⁸Ma Gesù, conosciuta la loro malizia, disse: Perché mi tentate, ipocriti?

¹⁹Montru al mi la tributan moneron. Kaj ili alportis al li denaron.

¹⁹Mostratemi la moneta del tributo. Ed essi gli porsero un denaro. Ed egli domandò loro:

²⁰Kaj li diris al ili:Kies estas cxi tiu bildo kaj la surskribajxo?

²⁰Di chi è questa effigie e questa iscrizione?

²¹Ili diris al li:De Cezaro. Tiam li diris al ili:Redonu do al Cezaro la proprajxon de Cezaro, kaj al Dio la proprajxon de Dio.

²¹Gli risposero: Di Cesare. Allora egli disse loro: Rendete dunque a Cesare quel ch’è di Cesare, e a Dio quel ch’è di Dio.

²²Kaj auxdinte, ili miris, kaj lin lasis kaj foriris.

²²Ed essi, udito ciò, si maravigliarono; e, lasciatolo, se ne andarono.

²³En tiu sama tago alvenis al li Sadukeoj, kiuj diras, ke ne estas relevigxo; kaj ili demandis lin, dirante:

²³In quell’istesso giorno vennero a lui de’ Sadducei, i quali dicono che non v’è risurrezione, e gli domandarono:

²⁴Majstro, Moseo diris:Se iu mortas, ne havante infanojn, lia frato edzigxu kun lia edzino kaj naskigu idaron al sia frato.

²⁴Maestro, Mosè ha detto: Se uno muore senza figliuoli, il fratel suo sposi la moglie di lui e susciti progenie al suo fratello.

²⁵Estis cxe ni sep fratoj; kaj la unua edzigxis kaj mortis, kaj ne havante idaron, lasis sian edzinon al sia frato;

²⁵Or v’erano fra di noi sette fratelli; e il primo, ammogliatosi, morì; e, non avendo prole, lasciò sua moglie al suo fratello.

²⁶tiel same ankaux la dua, kaj la tria, gxis la sepa.

²⁶Lo stesso fece pure il secondo, poi il terzo, fino al settimo.

²⁷Kaj post cxiuj la virino mortis.

²⁷Infine, dopo tutti, morì anche la donna.

²⁸En la relevigxo do, por kiu el la sep sxi estos edzino? cxar cxiuj sxin havis.

²⁸Alla risurrezione, dunque, di quale dei sette sarà ella moglie? Poiché tutti l’hanno avuta.

²⁹Sed Jesuo responde diris:Vi eraras, ne sciante la Skribojn, nek la potencon de Dio.

²⁹Ma Gesù, rispondendo, disse loro: Voi errate, perché non conoscete le Scritture, né la potenza di Dio.

³⁰CXar en la relevigxo oni nek edzigxas nek edzinigxas, sed estas kiel angxeloj en la cxielo.

³⁰Perché alla risurrezione né si prende né si dà moglie; ma i risorti son come angeli ne’ cieli.

³¹Sed pri la relevigxo el la mortintoj, cxu vi ne legis tion, kio estis dirita al vi de Dio, nome:

³¹Quanto poi alla risurrezione dei morti, non avete voi letto quel che vi fu insegnato da Dio,

³²Mi estas la Dio de Abraham kaj la Dio de Isaak kaj la Dio de Jakob? Dio estas Dio ne de la mortintoj, sed de la vivantoj.

³²quando disse: Io sono l’Iddio di Abramo e l’Iddio d’Isacco e l’Iddio di Giacobbe? Egli non è l’Iddio de’ morti, ma de’ viventi.

³³Kaj kiam la homamaso tion auxdis, ili miregis pro lia instruado.

³³E le turbe, udite queste cose, stupivano della sua dottrina.

³⁴Sed la Fariseoj, auxdinte, ke li silentigis la Sadukeojn, kune kolektigxis.

³⁴Or i Farisei, udito ch’egli avea chiusa la bocca a’ Sadducei, si raunarono insieme;

³⁵Kaj unu el ili, legxisto, demandis lin, provante lin:

³⁵e uno di loro, dottor della legge, gli domandò, per metterlo alla prova:

³⁶Majstro, kiu estas la granda ordono en la legxo?

³⁶Maestro, qual è, nella legge, il gran comandamento?

³⁷Kaj li diris al li:Amu la Eternulon, vian Dion, per via tuta koro kaj per via tuta animo kaj per via tuta menso.

³⁷E Gesù gli disse: Ama il Signore Iddio tuo con tutto il tuo cuore e con tutta l’anima tua e con tutta la mente tua.

³⁸CXi tiu estas la granda kaj la unua ordono.

³⁸Questo è il grande e il primo comandamento.

³⁹Kaj dua estas simila al gxi:Amu vian proksimulon kiel vin mem.

³⁹Il secondo, simile ad esso, è: Ama il tuo prossimo come te stesso.

⁴⁰De cxi tiuj du ordonoj dependas la tuta legxo kaj la profetoj.

⁴⁰Da questi due comandamenti dipendono tutta la legge ed i profeti.

⁴¹Kaj kiam la Fariseoj jam kunvenis, Jesuo ilin demandis,

⁴¹Or essendo i Farisei raunati, Gesù li interrogò dicendo:

⁴²dirante:Kion vi pensas pri la Kristo? kies filo li estas? Ili diris al li:De David.

⁴²Che vi par egli del Cristo? di chi è egli figliuolo? Essi gli risposero: Di Davide.

⁴³Li diris al ili:Kial do David, en la Spirito, lin nomas Sinjoro, dirante:

⁴³Ed egli a loro: Come dunque Davide, parlando per lo Spirito, lo chiama Signore, dicendo:

⁴⁴La Eternulo diris al mia Sinjoro: Sidu dekstre de Mi, GXis Mi faros viajn malamikojn benketo por viaj piedoj?

⁴⁴Il Signore ha detto al mio Signore: Siedi alla mia destra finché io abbia posto i tuoi nemici sotto i tuoi piedi?

⁴⁵Se do David nomas lin Sinjoro, kiel li estas lia filo?

⁴⁵Se dunque Davide lo chiama Signore, com’è egli suo figliuolo?

⁴⁶Kaj neniu povis respondi unu vorton al li, nek iu post tiu tago plu kuragxis fari al li demandon.

⁴⁶E nessuno potea replicargli parola; e da quel giorno nessuno ardì più interrogarlo.