1Pregxo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elversxas antaux la Eternulo sian malgxojon. Ho Eternulo, auxskultu mian pregxon; Kaj mia krio venu al Vi.
1Preghiera dell’afflitto quand’è abbattuto e spande il suo lamento dinanzi all’Eterno. Deh ascolta la mia preghiera, o Eterno, e venga fino a te il mio grido!
2Ne kasxu antaux mi Vian vizagxon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide auxskultu min.
2Non mi nasconder la tua faccia nel dì della mia distretta; inclina a me il tuo orecchio; nel giorno che io grido, affrettati a rispondermi.
3CXar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj cxirkauxbrulis kiel en forno.
3Poiché i miei giorni svaniscono come fumo, e le mie ossa si consumano come un tizzone.
4Falcxigxis kiel herbo kaj sekigxis mia koro, CXar mi forgesis mangxi mian panon.
4Colpito è il mio cuore come l’erba, e si è seccato; perché ho dimenticato perfino di mangiare il mio pane.
5De la vocxo de mia plorado Algluigxis miaj ostoj al mia karno.
5A cagion della voce dei miei gemiti, le mie ossa s’attaccano alla mia carne.
6Mi similigxis al pelikano en la dezerto, Mi farigxis kiel noktuo en ruinoj.
6Son simile al pellicano del deserto, son come il gufo de’ luoghi desolati.
7Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
7Io veglio, e sono come il passero solitario sul tetto.
8CXiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj jxuras per mi.
8I miei nemici m’oltraggiano ogni giorno; quelli che son furibondi contro di me si servon del mio nome per imprecare.
9CXar cindron mi mangxis kiel panon, Kaj mian trinkajxon mi miksis kun larmoj,
9Poiché io mangio cenere come fosse pane, e mescolo con lagrime la mia bevanda,
10Kauxze de Via kolero kaj indigno; CXar Vi min levis kaj jxetis.
10a cagione della tua indignazione e del tuo cruccio; poiché m’hai levato in alto e gettato via.
11Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekigxas kiel herbo.
11I miei giorni son come l’ombra che s’allunga, e io son disseccato come l’erba.
12Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
12Ma tu, o Eterno, dimori in perpetuo, e la tua memoria dura per ogni età.
13Vi levigxos, Vi korfavoros Cionon; CXar estas tempo por gxin kompati, cxar venis la tempo.
13Tu ti leverai ed avrai compassione di Sion, poiché è tempo d’averne pietà; il tempo fissato è giunto.
14CXar Viaj sklavoj ekamis gxiajn sxtonojn, CXarma estas por ili gxia polvo.
14Perché i tuoi servitori hanno affezione alle sue pietre, ed hanno pietà della sua polvere.
15Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj cxiuj regxoj de la tero Vian gloron.
15Allora le nazioni temeranno il nome dell’Eterno, e tutti i re della terra la tua gloria,
16CXar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
16quando l’Eterno avrà riedificata Sion, sarà apparso nella sua gloria,
17Li Sin turnis al la pregxo de la forlasitoj, Kaj ne forpusxis ilian petegon.
17avrà avuto riguardo alla preghiera dei desolati, e non avrà sprezzato la loro supplicazione.
18CXi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
18Questo sarà scritto per l’età a venire, e il popolo che sarà creato loderà l’Eterno,
19CXar Li rigardis malsupren el Sia sankta altajxo, El la cxielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
19perch’egli avrà guardato dall’alto del suo santuario; dal cielo l’Eterno avrà mirato la terra
20Por auxdi la gxemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
20per udire i gemiti de’ prigionieri, per liberare i condannati a morte,
21Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
21affinché pubblichino il nome dell’Eterno in Sion e la sua lode in Gerusalemme,
22Kiam kolektigxos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
22quando i popoli e i regni si raduneranno insieme per servire l’Eterno.
23Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
23Egli ha abbattuto le mie forze durante il mio cammino; ha accorciato i miei giorni.
24Mi diras:Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
24Io ho detto: Dio mio, non mi portar via nel mezzo dei miei giorni; i tuoi anni durano per ogni età.
25En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la cxielo estas la faro de Viaj manoj.
25Tu fondasti ab antico la terra, e i cieli son l’opera delle tue mani.
26Ili pereos, sed Vi restos; Kaj cxiuj ili eluzigxos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin sxangxos, kaj ili sxangxigxos.
26Essi periranno, ma tu rimani; tutti quanti si logoreranno come un vestito; tu li muterai come una veste e saranno mutati.
27Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finigxos.
27Ma tu sei sempre lo stesso, e gli anni tuoi non avranno mai fine.
28La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikigxos antaux Vi.
28I figliuoli de’ tuoi servitori avranno una dimora, e la loro progenie sarà stabilita nel tuo cospetto.