¹Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

¹Aš­žmogus, patyręs vargą nuo Jo rūstybės lazdos.

²Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

²Jis atvedė mane į tamsybę, o ne į šviesą.

³Nur sur min Li turnas Sian manon cxiutage denove.

³Jis laiko ištiesęs savo ranką prieš mane visą dieną.

⁴Li maljunigis mian karnon kaj hauxton, rompis miajn ostojn.

⁴Jis pasendino mano kūną ir odą, sulaužė kaulus.

⁵Li konstruis cxirkaux mi, cxirkauxis min per maldolcxajxoj kaj malfacilajxoj.

⁵Jis apsupo mane kartybe ir vargu,

⁶En mallumon Li lokis min, kiel porcxiamajn mortintojn.

⁶perkėlė į tamsą kaip mirusį.

⁷Li cxirkauxbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj cxenoj.

⁷Jis uždarė man duris ir apkalė mane sunkiomis grandinėmis.

⁸Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaux mia pregxo.

⁸Aš šaukiu ir meldžiuosi, bet Jis neatsako į mano maldą.

⁹Li baris miajn vojojn per hakitaj sxtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

⁹Jis užtvėrė mano kelius tašytais akmenimis ir mano takus iškraipė.

¹⁰Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kasxita loko.

¹⁰Jis tykojo manęs kaip lokys, kaip liūtas lindynėje.

¹¹Li depusxis min de miaj vojoj, kaj dissxiris min; Li faris min objekto de teruro.

¹¹Jis mane paklaidino, sudraskė ir paliko vienišą.

¹²Li strecxis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

¹²Įtempęs lanką, Jis pastatė mane taikiniu

¹³En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

¹³ir pervėrė mano širdį strėlėmis.

¹⁴Mi farigxis mokatajxo por mia tuta popolo, ilia cxiutaga rekantajxo.

¹⁴Aš tapau pajuoka visai savo tautai, apie mane jie dainuoja per dieną.

¹⁵Li satigis min per maldolcxajxo, trinkoplenigis min per vermuto.

¹⁵Jis pasotino mane kartybėmis ir girdė metėlėmis.

¹⁶Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpusxis min en cindron.

¹⁶Jis išlaužė mano dantis į žvyrą, užpylė mane pelenais.

¹⁷Mia animo estas forpusxita for de paco; bonstaton mi forgesis.

¹⁷Neturiu ramybės ir nežinau, kas yra gerovė.

¹⁸Kaj mi diris:Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

¹⁸Aš tariau: “Mano stiprybė ir viltis Viešpatyje pražuvo”.

¹⁹La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

¹⁹Atsimink mano vargą, kartybę, metėlę ir tulžį.

²⁰Konstante rememorante tion, senfortigxas en mi mia animo.

²⁰Mano siela nuolat tai atsimena ir yra pažeminta manyje.

²¹Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

²¹Nors aš viso to neužmirštu, visgi dar turiu vilties.

²²GXi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; cxar Lia kompatemeco ne finigxis,

²²Viešpaties malonė nepranyko, Jo gailestingumas dar nepasibaigė.

²³Sed cxiumatene gxi renovigxas; granda estas Via fideleco.

²³Tai atsinaujina kas rytą, ir didelė yra Jo ištikimybė.

²⁴Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

²⁴Viešpats yra mano dalis, todėl vilsiuosi Juo.

²⁵La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu sercxas Lin.

²⁵Viešpats yra geras Jo laukiantiems ir ieškantiems.

²⁶Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

²⁶Gera yra turėti viltį ir kantriai laukti Viešpaties išgelbėjimo,

²⁷Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

²⁷gera žmogui nešti jungą nuo pat jaunystės.

²⁸Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas sxargxita;

²⁸Jis sėdi atsiskyręs ir tyli, nes tai Viešpaties uždėta našta.

²⁹Li metas sian busxon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

²⁹Jis paliečia dulkes savo burna: “Galbūt dar yra vilties”.

³⁰Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

³⁰Jis atsuka skruostą jį mušančiam, sotinasi panieka,

³¹CXar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

³¹nes Viešpats neatstumia amžiams.

³²Se Li iun suferigas, Li ankaux kompatas pro Sia granda favorkoreco;

³²Jis siunčia sielvartą, bet vėl pasigaili dėl savo malonės gausos.

³³CXar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

³³Jis nenori varginti žmonių ir sukelti jiems sielvarto.

³⁴Kiam oni premas sub siaj piedoj cxiujn malliberulojn de la tero,

³⁴Kai mindžioja kojomis belaisvius,

³⁵Kiam oni forklinas la rajton de homo antaux la vizagxo de la Plejaltulo,

³⁵kai Aukščiausiojo akivaizdoje pamina žmogaus teises,

³⁶Kiam oni estas maljusta kontraux homo en lia jugxa afero-CXu la Sinjoro tion ne vidas?

³⁶kai iškraipo žmogaus bylą, Viešpats tam nepritaria.

³⁷Kiu povas per sia diro atingi, ke io farigxu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

³⁷Kas gali sakyti, kad įvyksta ir tai, ko Viešpats neįsako?

³⁸CXu ne el la busxo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

³⁸Ar ne iš Aukščiausiojo burnos ateina, kas gera ir kas pikta?

³⁹Kial murmuras homo vivanta? CXiu murmuru kontraux siaj pekoj.

³⁹Kodėl žmogus skundžiasi, baudžiamas dėl savo nuodėmių?

⁴⁰Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

⁴⁰Patikrinkime savo kelius ir grįžkime prie Viešpaties.

⁴¹Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la cxielo.

⁴¹Kelkime savo širdis ir rankas į Dievą danguose.

⁴²Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

⁴²Mes nusikaltome ir maištavome, ir Tu mums neatleidai.

⁴³Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

⁴³Tu apsisiautei rūstybe ir persekiojai mus, Tu žudei mus nesigailėdamas.

⁴⁴Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la pregxo.

⁴⁴Tu apsigaubei debesiu taip, kad maldos nepasiektų Tavęs.

⁴⁵Vi faris nin balaindajxo kaj abomenindajxo inter la popoloj.

⁴⁵Tu padarei mus sąšlavomis ir atmatomis tarp tautų.

⁴⁶Malfermegis kontraux ni sian busxon cxiuj niaj malamikoj.

⁴⁶Mūsų priešai atvėrė savo burnas prieš mus.

⁴⁷Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfelicxo.

⁴⁷Baimė ir žabangai užgriuvo mus, griovimas ir sunaikinimas.

⁴⁸Torentojn da akvo versxas mia okulo pri la malfelicxo de la filino de mia popolo.

⁴⁸Mano akys pasruvo ašaromis dėl tautos sunaikinimo.

⁴⁹Mia okulo fluigas kaj ne cxesas, ne ekzistas por gxi halto,

⁴⁹Mano ašaros plūs nesulaikomai, be perstojo,

⁵⁰GXis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la cxielo.

⁵⁰kol Viešpats pažvelgs iš dangaus į mus.

⁵¹Mia okulo suferigas mian animon pri cxiuj filinoj de mia urbo.

⁵¹Aš liūdžiu dėl savo miesto dukterų.

⁵²Senkauxze cxasas min kiel birdon miaj malamikoj;

⁵²Priešai pagavo mane kaip paukštį be priežasties,

⁵³Ili pereigas mian vivon en kavo, ili jxetas sur min sxtonojn.

⁵³įmetė mane gyvą į duobę, mėtė akmenimis.

⁵⁴Akvo levigxis kontraux mian kapon, kaj mi diris:Mi tute pereis.

⁵⁴Vanduo pakilo iki mano galvos; maniau, esu žuvęs.

⁵⁵Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

⁵⁵Viešpatie, iš duobės gilybės šaukiausi Tavęs.

⁵⁶Vi auxdis mian vocxon; ne kovru Vian orelon antaux mia vokado pri liberigo.

⁵⁶Tu išgirdai mano balsą. Nenukreipk savo ausies nuo mano šauksmo.

⁵⁷Vi alproksimigxis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris:Ne timu.

⁵⁷Tu priartėjai, kai šaukiausi Tavo pagalbos, ir tarei: “Nebijok”.

⁵⁸Vi, ho Sinjoro, defendis mian jugxaferon; Vi liberigis mian vivon.

⁵⁸Viešpatie, Tu atėjai man į pagalbą ir išgelbėjai mano gyvybę.

⁵⁹Vi vidis, ho Eternulo, la maljustajxon, kiun mi suferas; jugxu mian aferon.

⁵⁹Viešpatie, Tu matei man daromą skriaudą, išspręsk mano bylą.

⁶⁰Vi vidis ilian tutan vengxon, cxiujn iliajn intencojn kontraux mi.

⁶⁰Tu matei jų įniršį ir visus jų sumanymus prieš mane;

⁶¹Vi auxdis ilian insultadon, ho Eternulo, cxiujn iliajn intencojn kontraux mi,

⁶¹Tu girdėjai jų patyčias ir visus jų sumanymus prieš mane.

⁶²La parolojn de tiuj, kiuj levigxis kontraux min, kaj iliajn pensojn kontraux mi dum la tuta tago.

⁶²Mano priešininkų lūpos visą laiką planuoja pikta prieš mane.

⁶³Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili levigxas; mi cxiam estas ilia rekantajxo.

⁶³Ar jie sėdi, ar keliasi, aš esu jų daina.

⁶⁴Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laux la faroj de iliaj manoj.

⁶⁴Viešpatie, atlygink jiems pagal jų darbus.

⁶⁵Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

⁶⁵Suteik jų širdims skausmo. Prakeikimas tekrinta ant jų.

⁶⁶Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la cxielo de la Eternulo.

⁶⁶Viešpatie, persekiok juos ir nušluok nuo žemės paviršiaus.