¹Kanto de suprenirado. Kiam la Eternulo revenigis la forkaptitojn al Cion, Tiam ni estis kiel songxantoj.

¹Kai Siono belaisvius vedė Viešpats namo, buvome tarsi sapne.

²Tiam nia busxo estis plena de gajeco, Kaj nia lango plena de kantado; Tiam oni diris inter la popoloj: Ion grandan la Eternulo faris por cxi tiuj.

²Mūsų burnos buvo pilnos juoko, liežuviai­giedojimo. Pagonys kalbėjo: “Jiems Viešpats didelių dalykų padarė”.

³Ion grandan la Eternulo faris por ni: Ni gxojas.

³Viešpats didelių dalykų mums padarė, todėl mes džiaugiamės.

⁴Revenigu, ho Eternulo, niajn forkaptitojn, Kiel riveretojn en sudan landon.

⁴Parvesk, Viešpatie, mūsų ištremtuosius kaip upelius pietuose.

⁵Kiuj semas kun larmoj, Tiuj rikoltos kun kanto.

⁵Kurie ašarodami sėja, tie su džiaugsmu pjaus.

⁶Iras kaj ploras la portanto de semotajxo; Venos kun kanto la portanto de siaj garboj.

⁶Verkia žmogus, į dirvą berdamas sėklą, bet su džiaugsmu grįžta, nešdamas pėdus.