1Kanto de suprenirado. Rememoru, ho Eternulo, Davidon kaj cxiujn liajn suferojn;
1Viešpatie, atsimink Dovydą ir visą jo vargą.
2Ke li jxuris al la Eternulo, Kaj donis sanktan promeson al la Potenculo de Jakob:
2Jis priesaiką Viešpačiui davė ir įžadą Jokūbo Galingajam:
3Mi ne eniros en la sxirmejon de mia domo, Mi ne supreniros sur la liton, pretigitan por mi;
3“Aš neįžengsiu savo pastogėn, lovon negulsiu ilsėtis,
4Mi ne donos dormon al miaj okuloj, Nek dormeton al miaj palpebroj,
4akims miegoti neleisiu, vokams užsimerkti,
5GXis mi trovos lokon por la Eternulo, Logxejon por la Potenculo de Jakob.
5kol nesurasiu Viešpačiui vietos, buveinės Jokūbo Galingajam!”
6Jen ni auxdis, ke gxi estas en Efrata; Ni gxin trovis sur arbara kampo.
6Štai mes išgirdome ją esant Efratoje, suradome Jaaro laukuose.
7Ni iru en Lian logxejon, Ni klinigxu antaux la benketo de Liaj piedoj.
7Įeikime į Jo palapines, parpulkime prie Jo kojų pakojo!
8Levigxu, ho Eternulo, en Vian ripozejon, Vi kaj la kesto de Via potenco.
8Viešpatie, pakilk į savo poilsio vietą, Tu ir Tavo stiprybės skrynia.
9Viaj pastroj vestigxu per justeco, Kaj Viaj fideluloj triumfu.
9Kunigai tegul apsivelka teisumu, o šventieji tešaukia iš džiaugsmo!
10Pro David, Via sklavo, Ne forturnu la vizagxon de Via sanktoleito.
10Dėl savo tarno Dovydo, nenugręžk savo veido nuo savo pateptojo.
11La Eternulo jxuris al David veron, kaj Li ne deklinigxos de gxi: Frukton de via ventro Mi sidigos sur via trono;
11Dovydui Viešpats tiesoje yra prisiekęs, neatšaukiamą priesaiką davęs: “Tavo palikuonį pasodinsiu į tavąjį sostą!
12Se viaj filoj observos Mian interligon kaj Mian legxon, kiun Mi instruos al ili, Tiam ankaux iliaj filoj eterne sidos sur via trono.
12Jei sūnūs tavieji mano sandoros ir mano pamokymų laikysis, jų palikuonys taip pat per amžius sėdės tavo soste”.
13CXar la Eternulo elektis Cionon, Kaj deziris, ke gxi estu logxejo por Li:
13Viešpats pasirinko Siono kalną, čia Jis panoro gyventi.
14CXi tio estas Mia ripozejo por eterne; CXi tie Mi logxos, cxar gxin Mi ekdeziris.
14“Šita yra mano poilsio vieta per amžius. Čia gyvensiu, nes Aš taip panorėjau!
15GXian nutrajxon Mi abunde benos, GXiajn malricxulojn Mi satigos per pano.
15Aš jo maistą palaiminsiu, pasotinsiu vargšus duona.
16Kaj gxiajn pastrojn Mi vestos per savo; Kaj gxiaj fideluloj gxojos kaj triumfos.
16Jo kunigus išgelbėjimo rūbu apvilksiu, šventieji šauks iš džiaugsmo.
17Tie Mi elkreskigos kornon al David, Tie Mi arangxos lumilon por Mia sanktoleito.
17Čia išauginsiu Dovydui ragą, žibintą savo pateptajam paruošiu.
18Liajn malamikojn Mi kovros per honto; Sed sur li brilos lia krono.
18Jo visus priešus sugėdinsiu, o ant jo galvos karūna spindės”.