¹Haleluja! Gloru la Eternulon, cxar Li estas bona; CXar eterna estas Lia boneco.

¹Halleluja! Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.

²Kiu eldiros la potencon de la Eternulo, Auxdigos Lian tutan gloron?

²Hvem kan utsi Herrens veldige gjerninger, forkynne all hans pris?

³Bone estas al tiuj, kiuj observas justecon, Kiuj agas bone en cxiu tempo.

³Salige er de som tar vare på det som rett er, den som gjør rettferdighet til enhver tid.

⁴Memoru min, ho Eternulo, pro favoro al Via popolo; Sendu al mi Vian savon,

⁴Kom mig i hu, Herre, efter din nåde mot ditt folk, se til mig med din frelse,

⁵Por ke mi vidu la bonstaton de Viaj elektitoj, Por ke mi gxoju kun la gxojo de Via popolo, Por ke mi triumfu kun Via heredo.

⁵så jeg kan se på dine utvalgtes lykke, glede mig med ditt folks glede, rose mig med din arv!

⁶Ni pekis kune kun niaj patroj, Ni malbonagis, ni malvirtis.

⁶Vi har syndet med våre fedre, vi har gjort ille, vi har vært ugudelige.

⁷Niaj patroj en Egiptujo ne komprenis Viajn miraklojn, Ne memoris Vian grandan bonecon; Kaj ili ribelis apud la maro, apud la Rugxa Maro.

⁷Våre fedre i Egypten aktet ikke på dine undergjerninger, de kom ikke i hu dine mange nådegjerninger, men var gjenstridige ved havet, ved det Røde Hav.

⁸Sed Li savis ilin pro Sia nomo, Por montri Sian potencon.

⁸Dog frelste han dem for sitt navns skyld, for å kunngjøre sitt velde,

⁹Kaj Li ekkriis al la Rugxa Maro, kaj gxi elsekigxis; Kaj Li kondukis ilin tra la abismoj, kiel tra la dezerto.

⁹og han truet det Røde Hav, og det blev tørt, og han lot dem gå gjennem dypene som i en ørken,

¹⁰Kaj Li savis ilin el la mano de la malamanto, Kaj Li liberigis ilin en la mano de la malamiko.

¹⁰og han frelste dem av hans hånd som hatet dem, og forløste dem av fiendens hånd,

¹¹Kaj la akvo kovris iliajn kontrauxulojn; Ecx unu el ili ne restis.

¹¹og vannet skjulte deres motstandere, det blev ikke én av dem tilbake.

¹²Tiam ili ekkredis al Liaj vortoj, Ili ekkantis Lian gloron.

¹²Da trodde de på hans ord, de sang hans pris.

¹³Sed baldaux ili forgesis Liajn farojn, Ili ne fidis Lian konsilon.

¹³Men snart glemte de hans gjerninger, de bidde ikke på hans råd;

¹⁴Ili fordonis sin al siaj kapricoj en la dezerto, Kaj ili incitis Dion en la stepo.

¹⁴men de blev grepet av begjærlighet i ørkenen, og de fristet Gud på det øde sted.

¹⁵Kaj Li plenumis ilian deziron, Sed Li sendis pereon al iliaj animoj.

¹⁵Da gav han dem det de vilde ha, men sendte tærende sykdom over deres liv.

¹⁶Ili enviis Moseon en la tendaro, Aaronon, sanktulon de la Eternulo.

¹⁶Og de blev avindsyke mot Moses i leiren, mot Aron, Herrens hellige.

¹⁷Malfermigxis la tero kaj englutis Datanon, Kaj kovris la anaron de Abiram.

¹⁷Jorden oplot sig og slukte Datan og skjulte Abirams hop,

¹⁸Kaj ekbrulis fajro en ilia anaro, Flamo forbruligis la malvirtulojn.

¹⁸og en ild satte deres hop i brand, en lue brente op de ugudelige.

¹⁹Ili faris bovidon cxe HXoreb, Kaj adorklinigxis antaux fandajxo.

¹⁹De gjorde en kalv ved Horeb og tilbad et støpt billede,

²⁰Ili sxangxis sian honoron En bildon de bovo, kiu mangxas herbon.

²⁰og de byttet sin ære* mot billedet av en okse, som eter gress. / {* 5MO 10, 21.}

²¹Ili forgesis Dion, sian savanton, Kiu faris grandajn farojn en Egiptujo,

²¹De glemte Gud, sin frelser, som hadde gjort store ting i Egypten,

²²Miraklojn en la lando de HXam, Timindajxojn apud la Rugxa Maro.

²²undergjerninger i Kams land, forferdelige ting ved det Røde Hav.

²³Kaj Li decidis ekstermi ilin; Sed Moseo, Lia elektito, starigxis antaux Li cxe la fendo, Por forklini Lian koleregon, ke Li ilin ne ekstermu.

²³Da sa han at han vilde ødelegge dem, dersom ikke Moses, hans utvalgte, hadde stilt sig i gapet for hans åsyn for å avvende hans vrede fra å ødelegge dem.

²⁴Kaj ili malsxatis la dezirindan landon, Ili ne kredis al Lia vorto.

²⁴Og de foraktet det herlige land, de trodde ikke hans ord,

²⁵Ili murmuris en siaj tendoj, Kaj ne auxskultis la vocxon de la Eternulo.

²⁵og de knurret i sine telt, de hørte ikke på Herrens røst.

²⁶Tial Li jxuris al ili per levo de Sia mano, Por faligi ilin en la dezerto,

²⁶Da opløftet han sin hånd og svor at han vilde la dem falle i ørkenen

²⁷Kaj por disfaligi ilian semon inter la popoloj, Kaj disjxeti ilin en la landojn.

²⁷og la deres avkom falle iblandt hedningene og sprede dem i landene.

²⁸Kaj ili aligxis al Baal-Peor, Kaj mangxis oferricevojn de malvivuloj.

²⁸Og de bandt sig til Ba'al-Peor og åt av offere til døde*, / {* d.e. de livløse avgudsbilleder.}

²⁹Kaj ili kolerigis Lin per siaj faroj; Kaj disvastigxis inter ili epidemio.

²⁹og de vakte harme ved sine gjerninger, og en plage brøt inn iblandt dem.

³⁰Kaj starigxis Pinehxas kaj arangxis jugxon; Kaj la epidemio haltis.

³⁰Da stod Pinehas frem og holdt dom, og plagen stanset;

³¹Kaj tio estas kalkulita al li kiel bonfaro, Por cxiuj generacioj kaj eterne.

³¹og det blev regnet ham til rettferdighet fra slekt til slekt evindelig.

³²Kaj ili kolerigis Lin cxe la akvo de Meriba, Kaj pro ili farigxis malbono al Moseo;

³²Og de vakte vrede ved Meribas vann, og det gikk Moses ille for deres skyld;

³³CXar ili maldolcxigis lian spiriton, Kaj li eldiris ion nepripensitan per sia busxo.

³³for de var gjenstridige mot hans* Ånd, og han talte tankeløst med sine leber. / {* d.e. Guds.}

³⁴Ili ne ekstermis la popolojn, Pri kiuj diris al ili la Eternulo;

³⁴De ødela ikke de folk som Herren hadde talt til dem om,

³⁵Sed ili miksigxis kun la popoloj Kaj lernis iliajn farojn;

³⁵men de blandet sig med hedningene og lærte deres gjerninger,

³⁶Ili servis al iliaj idoloj, Kaj cxi tiuj farigxis reto por ili.

³⁶og de tjente deres avguder, og disse blev dem til en snare,

³⁷Kaj ili oferdonis siajn filojn kaj filinojn al demonoj;

³⁷og de ofret sine sønner og sine døtre til maktene*. / {* d.e. avgudene.}

³⁸Kaj ili versxis senkulpan sangon, la sangon de siaj filoj kaj filinoj, Kiujn ili oferportis al la Kanaanaj idoloj; Kaj la tero malpurigxis de sango.

³⁸og de utøste uskyldig blod, sine sønners og sine døtres blod, som de ofret til Kana'ans avguder, og landet blev vanhelliget ved blod.

³⁹Kaj ili malpurigxis per siaj faroj, Kaj malcxastigxis per siaj agoj.

³⁹De blev urene ved sine gjerninger og drev hor ved sin adferd.

⁴⁰Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontraux Lia popolo, Kaj Li abomenis Sian heredon;

⁴⁰Da optendtes Herrens vrede mot hans folk, og han fikk avsky for sin arv.

⁴¹Kaj Li donis ilin en la manojn de idolanoj, Kaj iliaj malamantoj ekregis super ili.

⁴¹Og han gav dem i hedningers hånd, og de som hatet dem, hersket over dem,

⁴²Kaj premis ilin iliaj malamikoj, Kaj sub la manoj de cxi tiuj ili humiligxis.

⁴²og deres fiender trengte dem, og de blev ydmyket under deres hånd.

⁴³Multajn fojojn Li ilin savis; Sed ili ribeladis per siaj entreprenoj, Kaj ili senfortigxis pro sia krimeco.

⁴³Mange ganger utfridde han dem; men de var gjenstridige i sine råd, og de sank ned i usseldom for sin misgjernings skyld.

⁴⁴Sed Li ekrigardis ilian suferon, Kiam Li auxdis ilian kriadon;

⁴⁴Og han så til dem når de var i nød, idet han hørte deres klagerop.

⁴⁵Kaj Li rememoris Sian interligon kun ili, Kaj Li ekbedauxris laux Sia granda favorkoreco;

⁴⁵Og i sin godhet mot dem kom han sin pakt i hu, og det gjorde ham ondt efter hans store miskunnhet,

⁴⁶Kaj Li aperigis kompaton por ili CXe cxiuj iliaj malliberigintoj.

⁴⁶og han lot dem finne barmhjertighet for alle deres åsyn som hadde ført dem i fangenskap.

⁴⁷Savu nin, ho Eternulo, nia Dio, Kaj kolektu nin el inter la popoloj, Por glori Vian sanktan nomon, Por triumfi pro Via gloro.

⁴⁷Frels oss, Herre vår Gud, og samle oss fra hedningene til å love ditt hellige navn, rose oss av å kunne prise dig!

⁴⁸Glorata estu la Eternulo, Dio de Izrael, de eterne gxis eterne. Kaj la tuta popolo diru:Amen. Haleluja!

⁴⁸Lovet være Herren, Israels Gud, fra evighet og til evighet! Og alt folket sier: Amen. Halleluja!