¹Al la hxorestro. De la sklavo de la Eternulo, David, kiu eldiris al la Eternulo la vortojn de cxi tiu kanto, kiam la Eternulo lin savis el la manoj de cxiuj liaj malamikoj kaj el la mano de Saul. Kaj li diris: Mi varmege Vin amas, ho Eternulo, mia forteco!

¹Til sangmesteren; av Herrens tjener David, som talte denne sangs ord til Herren den dag da Herren hadde utfridd ham av alle hans fienders hånd og av Sauls hånd.

²La Eternulo estas mia Roko, kaj mia fortikajxo, kaj mia Savanto, Mia Dio, mia forta Roko, kiun mi fidas, Mia sxildo kaj la korno de mia savo, mia rifugxejo.

²Og han sa: Herre, jeg har dig hjertelig kjær, min styrke!

³Mi vokas al la Eternulo, la glorinda; Kaj mi savigxas de miaj malamikoj.

³Herren er min klippe og min festning og min frelser; min Gud er min klippe, som jeg setter min lit til, mitt skjold og min frelses horn, min borg.

⁴CXirkauxis min la ondoj de la morto, Kaj torentoj pereigaj min teruris;

⁴Jeg påkaller den Høilovede, Herren, og blir frelst fra mine fiender.

⁵La sxnuroj de SXeol min cxirkauxis, La retoj de la morto min atingis.

⁵Dødens rep omspente mig, og fordervelsens strømmer forferdet mig.

⁶En mia premiteco mi vokis la Eternulon, Kaj al mia Dio mi kriis; El Sia templo Li auxdis mian vocxon, Kaj mia krio al Li atingis Liajn orelojn.

⁶Dødsrikets rep omgav mig, dødens snarer overfalt mig.

⁷Ektremis kaj ekskuigxis la tero, La fundamentoj de la montoj ekmovigxis Kaj eksxanceligxis, cxar Li koleris.

⁷I min trengsel påkalte jeg Herren, og jeg ropte til min Gud; han hørte fra sitt tempel min røst, og mitt skrik kom for ham, til hans ører.

⁸Levigxis fumo el Lia nazo, Kaj ekstermanta fajro el Lia busxo; Karboj ekflamis de gxi.

⁸Da rystet og bevet jorden, og fjellenes grunnvoller skalv, og de rystet, for hans vrede var optendt.

⁹Li klinis la cxielon kaj iris malsupren; Kaj densa mallumo estis sub Liaj piedoj.

⁹Det steg røk op av hans nese, og fortærende ild fra hans munn; glør brente ut av ham.

¹⁰Kaj Li ekrajdis sur kerubo kaj ekflugis, Kaj Li portigxis sur la flugiloj de la vento.

¹⁰Og han bøide himmelen og steg ned, og det var mørke under hans føtter.

¹¹El la mallumo Li faris al Si kovron, Tendon Li faris cxirkaux Si el la mallumo de la akvo, densaj nuboj.

¹¹Og han fór på kjeruber og fløi, og han fór hastig frem på vindens vinger.

¹²De la brilo antaux Li, tra Liaj densaj nuboj, Flugis hajlo kaj brulantaj karboj.

¹²Han gjorde mørke til sitt dekke, rundt omkring sig til sitt skjul, mørke vann, tykke skyer.

¹³Kaj la Eternulo ektondris en la cxielo, Kaj la Plejaltulo auxdigis Sian vocxon; Hajlon kaj brulantajn karbojn.

¹³Frem av glansen foran ham fór hans skyer frem, hagl og gloende kull.

¹⁴Li jxetis Siajn sagojn, kaj dispelis ilin; JXetis multajn fulmojn, kaj konfuzis ilin.

¹⁴Og Herren tordnet i himmelen, den Høieste lot sin røst høre, hagl og gloende kull.

¹⁵Kaj malkovrigxis la kusxujoj de la akvoj, Kaj nudigxis la fundamentoj de la universo, De Via minaca vocxo, ho Eternulo, De la kolera spirado de Via nazo.

¹⁵Og han utsendte sine piler og spredte dem* omkring - lyn i mengde og forvirret dem. / {* fiendene.}

¹⁶Li etendas el supre la brakon, kaj prenas min; Li eltiras min el grandaj akvoj;

¹⁶Da kom vannenes strømmer til syne, og jordens grunnvoller blev avdekket ved din trusel, Herre, for din neses åndepust.

¹⁷Li savas min de mia potenca malamiko, Kaj de miaj malamantoj, cxar ili estas pli fortaj ol mi.

¹⁷Han rakte sin hånd ut fra det høie, han grep mig; han drog mig op av store vann.

¹⁸Ili atingis min en la tago de mia malfelicxo; Sed la Eternulo farigxis mia subteno.

¹⁸Han fridde mig ut fra min sterke fiende og fra mine avindsmenn; for de var mig for mektige.

¹⁹Kaj Li elkondukis min en vastan lokon; Li liberigis min, cxar Li estas favora al mi.

¹⁹De overfalt mig på min motgangs dag; men Herren blev min støtte.

²⁰La Eternulo rekompencas min laux mia justeco; Laux la pureco de miaj manoj Li repagas al mi.

²⁰Og han førte mig ut i fritt rum; han frelste mig, for han hadde behag i mig.

²¹CXar mi min tenis je la vojoj de la Eternulo, Kaj mi ne faris malbonon antaux mia Dio.

²¹Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, han betalte mig efter mine henders renhet.

²²CXar cxiuj Liaj legxoj estis antaux mi, Kaj Liajn ordonojn mi ne forigis de mi.

²²For jeg tok vare på Herrens veier og vek ikke i ondskap fra min Gud.

²³Mi estis senkulpa antaux Li, Kaj mi gardis min, ke mi ne peku.

²³For alle hans lover hadde jeg for øie, og hans bud lot jeg ikke vike fra mig.

²⁴Kaj la Eternulo rekompencis min laux mia justeco, Laux la pureco de miaj manoj antaux Liaj okuloj.

²⁴Og jeg var ulastelig for ham og voktet mig vel for min synd.

²⁵Kun favorkorulo Vi estas favorkora, Kun piulo Vi estas pia,

²⁵Og Herren gjengjeldte mig efter min rettferdighet, efter mine henders renhet for hans øine.

²⁶Kun purulo Vi agas laux lia pureco, Kaj kun maliculo laux lia maliceco.

²⁶Mot den fromme viser du dig from, mot den rettvise mann viser du dig rettvis,

²⁷CXar humilan popolon Vi helpas, Sed altajn okulojn Vi malaltigas.

²⁷mot den rene viser du dig ren, mot den forvendte viser du dig vrang.

²⁸CXar Vi lumigas mian lumilon; La Eternulo, mia Dio, lumigas mian mallumon.

²⁸For du frelser elendige folk, og du fornedrer høie øine.

²⁹CXar kun Vi mi forkurigas militistaron, Kaj kun mia Dio mi transsaltas muron.

²⁹For du lar min lampe skinne; Herren min Gud opklarer mitt mørke.

³⁰La vojo de Dio estas perfekta; La parolo de la Eternulo estas tute pura; Li estas sxildo por cxiuj, kiuj Lin fidas.

³⁰For ved dig stormer jeg løs på fiendeskarer, og ved min Gud springer jeg over murer.

³¹CXar kiu estas Dio, krom la Eternulo? Kaj kiu estas Roko, krom nia Dio?

³¹Gud, hans vei er fullkommen; Herrens ord er rent, han er et skjold for alle dem som setter sin lit til ham.

³²Tiu Dio, kiu cxirkauxzonas min per forto Kaj perfektigas mian vojon;

³²For hvem er Gud foruten Herren, og hvem er en klippe, uten vår Gud?

³³Kiu similigas miajn piedojn al cervaj, Kaj starigas min sur miaj altajxoj;

³³Den Gud som omgjorder mig med kraft og gjør min vei fri for støt,

³⁴Kiu instruas mian manon militi, Kaj miajn brakojn strecxi kupran pafarkon.

³⁴som gir mig føtter likesom hindene og stiller mig på mine høider,

³⁵Vi donis al mi la sxildon de Via savo; Kaj Via dekstra mano subtenas min, Kaj Via favoro min grandigas.

³⁵som oplærer mine hender til krig, så mine armer spenner kobberbuen.

³⁶Vi largxigas mian pasxon sub mi, Por ke ne sxanceligxu miaj piedoj.

³⁶Og du gir mig din frelse til skjold, og din høire hånd støtter mig, og din mildhet gjør mig stor.

³⁷Mi persekutas miajn malamikojn, kaj mi atingas ilin; Kaj mi ne revenas, gxis mi ilin pereigas.

³⁷Du gjør rummet vidt for mine skritt under mig, og mine ankler vakler ikke.

³⁸Mi ilin frakasas, ke ili ne povas plu levigxi; Ili falas sub miajn piedojn.

³⁸Jeg forfølger mine fiender og når dem, og jeg vender ikke tilbake før jeg har gjort ende på dem.

³⁹Vi cxirkauxzonas min per forto por la milito; Miajn atakintojn Vi jxetas sub min.

³⁹Jeg knuser dem, så de ikke makter å reise sig; de faller under mine føtter.

⁴⁰Vi forkurigas de mi miajn malamikojn, Kaj miajn malamantojn mi ekstermas.

⁴⁰Og du omgjorder mig med kraft til krig, du bøier mine motstandere under mig.

⁴¹Ili krias, sed ne venas helpanto; Al la Eternulo, sed Li ne respondas al ili.

⁴¹Og mine fiender lar du vende mig ryggen, og mine avindsmenn utrydder jeg.

⁴²Mi disflugigas ilin, kiel polvon laux la vento; Kiel stratan koton mi ilin forjxetas.

⁴²De roper, men der er ingen frelser - til Herren, men han svarer dem ikke.

⁴³Vi savas min de popola tumulto; Vi faras min cxefo de la nacioj; Popolo, kiun mi ne konas, servas min.

⁴³Og jeg knuser dem som støv for vinden, jeg tømmer dem ut som søle på gatene.

⁴⁴Per atentaj oreloj ili obeas min; Aligentuloj respektegas min.

⁴⁴Du redder mig fra folkekamper, du setter mig til hode for hedninger; folkeferd som jeg ikke kjenmer, tjener mig.

⁴⁵Aligentuloj senfortigxas, Kaj kuras terurite el siaj fortikajxoj.

⁴⁵Bare de hører om mig, blir de mig lydige; fremmede kryper for mig.

⁴⁶Vivas la Eternulo; kaj benata estu mia Roko; Kaj alte glorata estu la Dio de mia savo:

⁴⁶Fremmede visner bort og går bevende ut av sine borger.

⁴⁷Tiu Dio, kiu donas al mi vengxon Kaj submetas al mi popolojn,

⁴⁷Herren lever, og priset er min klippe, og ophøiet er min frelses Gud,

⁴⁸Kiu savas min de miaj malamikoj, Altigas min super miaj atakintoj, Kaj savas min de perfortulo.

⁴⁸den Gud som gir mig hevn og legger folkeferd under mig,

⁴⁹Tial mi gloras Vin, ho Eternulo, inter la popoloj, Kaj pri Via nomo mi kantas.

⁴⁹som frir mig ut fra mine fiender; ja, over mine motstandere ophøier du mig, fra voldsmannen redder du mig.

⁵⁰Li donas grandan helpon al Sia regxo, Kaj faras favorajxon al Sia sanktoleito, Al David kaj al lia idaro, por eterne.

⁵⁰Derfor vil jeg prise dig iblandt hedningene, Herre, og lovsynge ditt navn.

⁵¹Han gjør frelsen stor for sin konge, han gjør miskunnhet mot sin salvede, mot David og mot hans ætt til evig tid.