1Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!
1En sang, en salme av Asaf.
2CXar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.
2Gud, ti ikke! Vær ikke stille og hold dig ikke rolig, Gud!
3Kontraux Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiligxas kontraux Viaj gardatoj.
3For se, dine fiender larmer, og de som hater dig, løfter hodet.
4Ili diris:Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.
4Mot ditt folk legger de med svik hemmelige råd, og de rådslår mot dem du verner.
5CXar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraux Vi:
5De sier: Kom og la oss utslette dem, så de ikke mere er et folk, og Israels navn skal ikke mere kommes i hu.
6La tendoj de Edom kaj la Isxmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,
6For de har av hjertet rådslått med hverandre; mot dig inngår de pakt,
7Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filisxtoj kun la logxantoj de Tiro;
7Edoms telt og ismaelittene, Moab og hagarenene,
8Ankaux Asirio aligxis al ili Kaj farigxis helpo al la idoj de Lot. Sela.
8Gebal og Ammon og Amalek, Filistea tillikemed innbyggerne av Tyrus.
9Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin cxe la torento Kisxon,
9Også Assur har gitt sig i lag med dem, de er blitt Lots barns arm. Sela.
10Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj farigxis sterko por la tero.
10Gjør med dem som med Midian, som med Sisera, som med Jabin ved bekken Kison!
11Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun cxiuj iliaj estroj kiel kun Zebahx kaj Calmuna,
11De blev ødelagt ved En-Dor, de blev til gjødsel for jorden.
12Kiuj diris:Ni ekposedu la logxejon de Dio!
12La det gå dem, deres ypperste menn, som Oreb og som Se'eb, og alle deres fyrster som Sebah og som Salmunna,
13Ho mia Dio, similigu ilin al turnigxanta polvo, Al pajlrestajxo antaux vento.
13dem som sier: Vi vil ta oss Guds boliger til eie!
14Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,
14Min Gud, gjør dem som en støvhvirvel, som agner for vinden!
15Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.
15Som en ild som tender en skog, og som en lue som setter fjell i brand,
16Plenigu ilian vizagxon per malhonoro, Por ke ili turnigxu al Via nomo, ho Eternulo.
16således forfølge du dem med din storm og forferde du dem med ditt stormvær!
17Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por cxiam, Ili malhonorigxu kaj pereu.
17Fyll deres åsyn med skam, så de søker ditt navn, Herre!
18Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.
18La dem blues og forferdes til evig tid, la dem bli til skamme og gå under!
19Og la dem kjenne at du alene har navnet Herre, den Høieste over all jorden!