¹Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!

¹(O cîntare. Un psalm al lui Asaf.) Dumnezeule, nu tăcea! Nu tăcea, şi nu Te odihni, Dumnezeule!

²CXar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.

²Căci iată că vrăjmaşii Tăi se frămîntă, şi ceice Te urăsc înalţă capul.

³Kontraux Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiligxas kontraux Viaj gardatoj.

³Fac planuri pline de vicleşug împotriva poporului Tău, şi se sfătuiesc împotriva celor ocrotiţi de Tine.

⁴Ili diris:Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.

⁴,,Veniţi``, zic ei, ,,să -i nimicim din mijlocul neamurilor, ca să nu se mai pomenească numele lui Israel!``

⁵CXar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraux Vi:

⁵Se strîng toţi cu o inimă, fac un legămînt împotriva Ta:

⁶La tendoj de Edom kaj la Isxmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,

⁶corturile lui Edom şi Ismaeliţii, Moabul şi Hagareniţii,

⁷Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filisxtoj kun la logxantoj de Tiro;

⁷Ghebal, Amon, Amalec, Filistenii cu locuitorii Tirului.

⁸Ankaux Asirio aligxis al ili Kaj farigxis helpo al la idoj de Lot. Sela.

⁸Asiria se uneşte şi ea cu ei, şi îşi împrumută braţul ei copiilor lui Lot. -(Oprire).

⁹Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin cxe la torento Kisxon,

⁹Fă-le ca lui Madian, ca lui Sisera, ca lui Iabin la pîrîul Chison,

¹⁰Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj farigxis sterko por la tero.

¹⁰cari au fost nimiciţi la En-Dor, şi au ajuns un gunoi pentru îngrăşarea pămîntului.

¹¹Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun cxiuj iliaj estroj kiel kun Zebahx kaj Calmuna,

¹¹Căpeteniile lor fă-le ca lui Oreb şi Zeeb, şi tuturor domnilor lor ca lui Zebah şi Ţalmuna!

¹²Kiuj diris:Ni ekposedu la logxejon de Dio!

¹²Căci ei zic: ,,Să punem mîna pe locuinţele lui Dumnezeu!``

¹³Ho mia Dio, similigu ilin al turnigxanta polvo, Al pajlrestajxo antaux vento.

¹³Dumnezeule, fă -i ca vîrtejul de praf, ca paiul luat de vînt,

¹⁴Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,

¹⁴Ca focul care arde pădurea, şi ca flacăra, care aprinde munţii!

¹⁵Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.

¹⁵Urmăreşte -i astfel cu furtuna Ta, şi bagă groaza în ei cu vijelia Ta!

¹⁶Plenigu ilian vizagxon per malhonoro, Por ke ili turnigxu al Via nomo, ho Eternulo.

¹⁶Acopere-le faţa de ruşine, ca să caute Numele Tău, Doamne!

¹⁷Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por cxiam, Ili malhonorigxu kaj pereu.

¹⁷Să fie ruşinaţi şi îngroziţi pe vecie, să le roşească obrazul de ruşine şi să piară!

¹⁸Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.

¹⁸Ca să ştie că numai Tu, al cărui Nume este Domnul, Tu eşti Cel Prea Înalt pe tot pămîntul;