¹Jakobo, servisto de Dio kaj de la Sinjoro Jesuo Kristo, al la dek du triboj, kiuj estas dispelitaj:Saluton!

¹JACOBO, siervo de Dios y del Señor Jesucristo, á las doce tribus que están esparcidas, salud.

²Rigardu cxion kiel gxojigan, miaj fratoj, kiam vi falas en diversajn tentojn,

²Hermanos míos, tened por sumo gozo cuando cayereis en diversas tentaciones;

³sciante, ke la provado de via fido faras paciencon.

³Sabiendo que la prueba de vuestra fe obra paciencia.

⁴Kaj la pacienco havu sian perfektan faradon, por ke vi estu perfektaj kaj kompletaj, ne havante mankon.

⁴Mas tenga la paciencia perfecta su obra, para que seáis perfectos y cabales, sin faltar en alguna cosa.

⁵Sed se al iu el vi mankas sagxeco, li petu Dion, kiu donacas al cxiuj malavare kaj ne riprocxas, kaj gxi estos al li donata.

⁵Y si alguno de vosotros tiene falta de sabiduría, demándela á Dios, el cual da á todos abundantemente, y no zahiere; y le será dada.

⁶Sed li petu en fido, neniel dubante; cxar la dubanto similas ondon de la maro, ventopelatan kaj skuatan.

⁶Pero pida en fe, no dudando nada: porque el que duda es semejante á la onda de la mar, que es movida del viento, y echada de una parte á otra.

⁷CXar tiu homo ne pensu, ke li ricevos ion de la Sinjoro-

⁷No piense pues el tal hombre que recibirá ninguna cosa del Señor.

⁸duoblanima homo, sxanceligxa en cxiuj siaj vojoj.

⁸El hombre de doblado ánimo es inconstante en todos sus caminos.

⁹Sed la malaltranga frato gxoju pri sia alteco;

⁹El hermano que es de baja suerte, gloríese en su alteza:

¹⁰kaj la ricxulo pri sia humiligxo; cxar kiel floro de herbo li forpasos.

¹⁰Mas el que es rico, en su bajeza; porque él se pasará como la flor de la hierba.

¹¹CXar la suno levigxas kun la brulvento kaj sekigas la herbon, kaj gxia floro falas, kaj la gracio de gxia formo pereas; tiel ankaux la ricxulo velkos en siaj vojoj.

¹¹Porque salido el sol con ardor, la hierba se secó, y su flor se cayó, y pereció su hermosa apariencia: así también se marchitará el rico en todos sus caminos.

¹²Felicxa estas la homo, kiu elportas tenton; cxar kiam li estos elprovita, li ricevos la kronon de vivo, kiun la Sinjoro promesis al tiuj, kiuj lin amas.

¹²Bienaventurado el varón que sufre la tentación; porque cuando fuere probado, recibirá la corona de vida, que Dios ha prometido á los que le aman.

¹³Neniu diru, kiam li estas tentata:Mi estas tentata de Dio; cxar Dio ne estas tentebla de malbono, kaj Li mem tentas neniun;

¹³Cuando alguno es tentado, no diga que es tentado de Dios: porque Dios no puede ser tentado de los malos, ni él tienta á alguno:

¹⁴sed cxiu estas tentata, kiam li estas fortirata de sia dezirado, kaj delogata.

¹⁴Sino que cada uno es tentado, cuando de su propia concupiscencia es atraído, y cebado.

¹⁵Tiam la dezirado, gravedigxinte, naskas pekon; kaj la peko, maturigxinte, naskas morton.

¹⁵Y la concupiscencia, después que ha concebido, pare el pecado: y el pecado, siendo cumplido, engendra muerte.

¹⁶Ne trompigxu, miaj amataj fratoj.

¹⁶Amados hermanos míos, no erréis.

¹⁷CXiu bona donajxo kaj cxiu perfekta donaco estas de supre, malsuprenvenante de la Patro de lumoj, cxe kiu ne povas ekzisti sxangxo, nek ombro de sinturnado.

¹⁷Toda buena dádiva y todo don perfecto es de lo alto, que desciende del Padre de las luces, en el cual no hay mudanza, ni sombra de variación.

¹⁸Laux Sia propra volo Li naskis nin per la vorto de la vero, por ke ni estu kvazaux unuaajxo de Liaj kreitajxoj.

¹⁸El, de su voluntad nos ha engendrado por la palabra de verdad, para que seamos primicias de sus criaturas.

¹⁹Tion vi scias, miaj amataj fratoj. Sed cxiu rapidu auxdi, malrapidu paroli, malrapidu koleri;

¹⁹Por esto, mis amados hermanos, todo hombre sea pronto para oir, tardío para hablar, tardío para airarse:

²⁰cxar la kolero de homo ne efektivigas la justecon de Dio.

²⁰Porque la ira del hombre no obra la justicia de Dios.

²¹Tial, formetinte cxian malpurecon kaj superfluon de malico, akceptu kun humileco la enplantitan vorton, kiu povas savi viajn animojn.

²¹Por lo cual, dejando toda inmundicia y superfluidad de malicia, recibid con mansedumbre la palabra ingerida, la cual puede hacer salvas vuestras almas.

²²Sed estu plenumantoj de la vorto, kaj ne nur auxskultantoj, trompantaj vin mem.

²²Mas sed hacedores de la palabra, y no tan solamente oidores, engañándoos á vosotros mismos.

²³CXar se iu estas auxskultanto de la vorto, kaj ne plenumanto, li similas iun, kiu rigardas sian naturan vizagxon en spegulo;

²³Porque si alguno oye la palabra, y no la pone por obra, este tal es semejante al hombre que considera en un espejo su rostro natural.

²⁴cxar li sin rigardas kaj foriras, kaj tuj forgesas, kia li estis.

²⁴Porque él se consideró á sí mismo, y se fué, y luego se olvidó qué tal era.

²⁵Sed tiu, kiu fikse rigardas en la perfektan legxon, la legxon de libereco, kaj tiel restas, ne estante auxskultanto, kiu forgesas, sed plenumanto, kiu energias, tiu estos benata en sia faro.

²⁵Mas el que hubiere mirado atentamente en la perfecta ley, que es la de la libertad, y perseverado en ella, no siendo oidor olvidadizo, sino hacedor de la obra, este tal será bienaventurado en su hecho.

²⁶Se iu sxajnas al si religia, ne bridante sian langon, sed trompante sian koron, ties religio estas vanta.

²⁶Si alguno piensa ser religioso entre vosotros, y no refrena su lengua, sino engañando su corazón, la religión del tal es vana.

²⁷Religio pura kaj senmakula antaux nia Dio kaj Patro estas jena:viziti orfojn kaj vidvinojn en ilia mizero, kaj sin gardi sen malpurigxo de la mondo.

²⁷La religión pura y sin mácula delante de Dios y Padre es esta: Visitar los huérfanos y las viudas en sus tribulaciones, y guardarse sin mancha de este mundo.