1Auxskultu do, Ijob, miajn parolojn, Kaj atentu cxiujn miajn vortojn.
1 Kulu nda yaadin, ya nin Ayuba, Ay ga ni ŋwaaray ma maa ay sanney sohõ, Ma hanga jeeri ay sanney kulu se.
2Jen mi malfermis mian busxon, Parolas mia lango en mia gorgxo.
2 Guna, sohõ ay n'ay meyo feeri, Ay deena ga salaŋ ay daana ra.
3GXuste el mia koro estas miaj paroloj, Kaj puran scion eldiros miaj lipoj.
3 Ay sanno g'ay bine cimo bangandi. Ay meyo ga bayray toonante salaŋ.
4La spirito de Dio min kreis, Kaj la spiro de la Plejpotenculo min vivigas.
4 Irikoy Biya no k'ay te, Hina-Kulu-Koyo fulanzama no k'ay no fundi.
5Se vi povas, respondu al mi; Armu vin kontraux mi, kaj starigxu.
5 Da ni ga hin, kala ma tu ay se. Ma tun ka kay ka ni sanno soola ay jine.
6Jen mi simile al vi estas de Dio; Mi ankaux estas farita el argilo.
6 Guna, Irikoy do ay ya ni cine no. Ay mo, laabo ra no i n'ay sambu, k'ay cina.
7Vidu, vi ne bezonas timi min, Kaj mia sxargxo ne pezos sur vi.
7 Guna, ay manti boro kaŋ ga humburandi, Sanku fa ya ni humburandi. Ay si ni naan da tiŋay mo.
8Vi parolis antaux miaj oreloj, Kaj mi auxdis la sonon de tiaj vortoj:
8 Daahir ni ci, ay maa mo. Ay maa ni sanno jinda mo, kaŋ ni ne
9Mi estas pura, sen malbonagoj; Senkulpa, mi ne havas pekon;
9 ni ya hanante no kaŋ sinda hartayaŋ, Kaŋ sinda taali no, Laala fo mo si ni gaa.
10Jen Li trovis ion riprocxindan en mi, Li rigardas min kiel Lian malamikon;
10 Irikoy goono ga kobay ceeci ni gaa, A na ni ciya nga ibare.
11Li metis miajn piedojn en sxtipon; Li observas cxiujn miajn vojojn.
11 A ga ni cey daŋ bundu baka* ra, A ga ni fondey kulu batandi mo.
12Sed en tio vi ne estas prava, mi respondas al vi; CXar Dio estas pli granda ol homo.
12 Woodin ra binde ni sinda cimi. Guna, ay ga tu ni se, Zama Irikoy bisa boro beeray.
13Kial vi havas pretendon kontraux Li pro tio, Ke Li ne donas al vi kalkulraporton pri cxiuj Siaj faroj?
13 Ifo se no ni ga kakaw d'a? Zama se a si nga muraadey lasaabuyaŋ no, wala?
14Cetere Dio parolas en unu maniero kaj en alia maniero, Sed oni tion ne rimarkas.
14 Zama Irikoy ga salaŋ sorro folloŋ, Oho, hala sorro hinka zaati, Amma boro kulu si ga saal a.
15En songxo, en nokta vizio, Kiam sur la homojn falis dormo, Kiam ili dormas sur la lito,
15 Hindiri ra, wala cin bangandi ra, Waati kaŋ jirbi tiŋo ga borey di, Waati kaŋ i ga hahaabiya ngey daarey boŋ,
16Tiam Li malfermas la orelon de la homoj, Kaj, doninte instruon, sigelas gxin,
16 Alwaato din no a ga borey hangey fiti, A ga nga seeda daŋ goojiyaŋ kaŋ a te i se din gaa,
17Por deturni homon de ia faro Kaj gardi viron kontraux fiereco,
17 Zama nga ma boro candi a ma fay da nga miila, A ma boro ganji boŋbeeray mo.
18Por sxirmi lian animon kontraux pereo Kaj lian vivon kontraux falo sub glavon.
18 A m'a fundo ganji guusu ra kaŋyaŋ, Yaaji mo s'a fundo halaci.
19Ankaux per malsano sur lia lito Li avertas lin, Kiam cxiuj liaj ostoj estas ankoraux fortaj.
19 A ga boro gooji da doori mo nga daaro boŋ, Da foyrayyaŋ waati kulu nga biriyey ra,
20Kaj abomenata farigxas por li en lia vivo la mangxajxo, Kaj por lia animo la frandajxo.
20 Hal a fundo ga ŋwaari fanta, A bina mo ma wangu ŋwaari kaano.
21Lia karno konsumigxas tiel, ke oni gxin jam ne vidas; Kaj elstaras liaj ostoj, kiuj antauxe estis nevideblaj.
21 A hamo ma soobay ka halaci hal a ma ye ka komso, A biriyey mo kaŋ i si di waato ma fatta.
22Kaj lia animo alproksimigxas al la pereo, Kaj lia vivo al la mortigo.
22 A fundo goono ga maan guuso me gaa, A fundo goono ga maan halacikoy do mo.
23Sed se li havas por si angxelon proparolanton, Kvankam unu el mil, Kiu elmontrus pri la homo lian pravecon,
23 Da malayka go a banda, Sasabandiko mo, afolloŋ zambar game ra, Zama a ma boro cabe haŋ kaŋ ga saba nd'a a se,
24Tiam Li indulgas lin, kaj diras: Liberigu lin, ke li ne malsupreniru en la tombon, CXar Mi trovis pardonigon.
24 Kal a ma gomni te a se ka ne: ‹M'a faaba a ma si gunguray ka koy guuso ra, zama ay du fansa hari!›
25Tiam lia korpo farigxas denove fresxa, kiel en la juneco; Li revenas al la tagoj de sia knabeco.
25 A hamo ma ye ka taji ka bisa zanka wane tajitaray, A ma ye ka kaa nga zankatara gaabo ra.
26Li pregxas al Dio, Kaj cxi Tiu korfavoras lin, Kaj montras al li Sian vizagxon kun gxojo, Kaj rekompencas la homon laux lia virteco.
26 Gaa no a ga adduwa te Irikoy gaa, Nga mo g'a ta da gomni, Hal a ga di Irikoy moyduma da farhã. Nga mo ga ye ka nga adilitara no bora se.
27Li rigardas la homojn, kaj diras: Mi pekis, la veron mi kripligis, Kaj Li ne repagis al mi;
27 Bora ga baytu borey jine mo ka ne: ‹Ay na zunubi te, ay na cimi fonda siirandi, A mana ay nafa mo.
28Li liberigis mian animon, ke gxi ne iru en pereon, Kaj mia vivo vidas la lumon.
28 Irikoy n'ay fundo fansa hal a ma si gunguray ka koy guuso ra, Ay fundo ga di annura mo.›
29CXion cxi tion Dio faras Du aux tri fojojn kun homo,
29 Guna, hayey wo kulu no Irikoy ga goy sorro hinka, Oho, hala sorro hinza zaati boro se,
30Por deturni lian animon de pereo Kaj prilumi lin per la lumo de vivo.
30 Zama a ma ye ka kand'a fundo ka fun d'a guuso ra, Zama a m'a kaarandi mo da fundi kaari.
31Atentu, Ijob, auxskultu min; Silentu, kaj mi parolos.
31 Ya Ayuba, ma laakal ye ka hanga jeeri ay se. Ma dangay, ay mo, ay ma salaŋ.
32Se vi havas, kion diri, respondu al mi; Parolu, cxar mi dezirus, ke vi montrigxu prava.
32 Gaa no da ni gonda hay fo kaŋ ni ga ba ni ma ci, Ma tu ay se. Ni ma salaŋ, zama ay ga ba ay ma ni adilandi*.
33Se ne, tiam auxskultu min; Silentu, kaj mi instruos al vi sagxon.
33 Da manti yaadin no, ma maa ay sanno. Ma dangay, ay mo ga ni dondonandi laakal.»