1Kanto de suprenirado. Kiam la Eternulo revenigis la forkaptitojn al Cion, Tiam ni estis kiel songxantoj.
1 Zijiyaŋ dooni no. Saaya kaŋ Rabbi ye ka kande Sihiyona izey kaŋ koy tamtaray, Iri ciya sanda boro kaŋ goono ga hindiri.
2Tiam nia busxo estis plena de gajeco, Kaj nia lango plena de kantado; Tiam oni diris inter la popoloj: Ion grandan la Eternulo faris por cxi tiuj.
2 Alwaato din no iri meyey ga to da haari, Iri deeney mo gonda farhã baytuyaŋ. Kala dumi cindey game ra i ne: «Rabbi na muraadu beeriyaŋ te i se.»
3Ion grandan la Eternulo faris por ni: Ni gxojas.
3 Lalle, muraaduyaŋ kaŋ ga beeri no Rabbi te iri se, Iri mo, iri goono ga maa kaani.
4Revenigu, ho Eternulo, niajn forkaptitojn, Kiel riveretojn en sudan landon.
4 Ya Rabbi, ma ye ka kande iri, iri ma fun tamtaray, Sanda Negeb* goorey hari zurey cine.
5Kiuj semas kun larmoj, Tiuj rikoltos kun kanto.
5 Borey kaŋ ga duma nda mundi ga wi da farhã.
6Iras kaj ploras la portanto de semotajxo; Venos kun kanto la portanto de siaj garboj.
6 Bora kaŋ goono ga dira, a ga hẽ, A dumayaŋ gaaso go a se ga jare, A ga ye ka kaa da farhã kuuwayaŋ, A go ga kande nga bokey.