¹Kanto de suprenirado. De David. Mi ekgxojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

¹Ako'y natutuwa nang kanilang sabihin sa akin, tayo'y magsiparoon sa bahay ng Panginoon.

²Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

²Ang mga paa natin ay nagsisitayo sa loob ng iyong mga pintuang-bayan, Oh Jerusalem;

³Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu cxio kunigxis.

³Jerusalem, na natayo na parang bayang siksikan:

⁴Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laux la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

⁴Na inaahon ng mga lipi, sa makatuwid baga'y ng mga lipi ng Panginoon, na pinaka patotoo sa Israel, upang magpasalamat sa pangalan ng Panginoon.

⁵CXar tie staris tronoj de jugxo, Tronoj de la domo de David.

⁵Sapagka't doo'y nalagay ang mga luklukan na ukol sa kahatulan, ang mga luklukan ng sangbahayan ni David.

⁶Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

⁶Idalangin ninyo ang kapayapaan ng Jerusalem: sila'y magsisiginhawa na nagsisiibig sa iyo.

⁷Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

⁷Kapayapaan nawa ang sumaloob ng inyong mga kuta, at kaginhawahan sa loob ng iyong mga palasio.

⁸Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

⁸Dahil sa aking mga kapatid at aking mga kasama, aking sasabihin ngayon, kapayapaan ang sumaiyong loob.

⁹Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

⁹Dahil sa bahay ng Panginoon nating Dios. Hahanapin ko ang iyong buti.