¹Poste Ijob malfermis sian busxon, kaj malbenis sian tagon.

¹Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:

²Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

³‹‹Doğduğum gün yok olsun,‹Bir oğul doğdu› denen gece yok olsun!

³Pereu la tago, en kiu mi naskigxis, Kaj la nokto, kiu diris:Embriigxis homo.

⁴Karanlığa bürünsün o gün,Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin,Üzerine ışık doğmasın.

⁴Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu gxin, Neniu lumo ekbrilu super gxi.

⁵Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne,Bulut çöksün üzerine;Işığını karanlık söndürsün.

⁵Mallumo kaj tomba ombro ekposedu gxin; Nubo gxin kovru; Eklipsoj de tago faru gxin terura.

⁶Zifiri karanlık yutsun o geceyi,Yılın günleri arasında sayılmasın,Aylardan hiçbirine girmesin.

⁶Tiun nokton prenu mallumego; GXi ne alkalkuligxu al la tagoj de la jaro, GXi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

⁷Kısır olsun o gece,Sevinç sesi duyulmasın içinde.

⁷Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu gxojkrio auxdigxu en gxi.

⁸Günleri lanetleyenler,Livyatanı uyandırmaya hazır olanlar,O günü lanetlesin.

⁸Malbenu gxin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

⁹Akşamının yıldızları kararsın,Boş yere aydınlığı beklesin,Tan atışını görmesin.

⁹Mallumigxu la steloj de gxia krepusko; GXi atendu lumon, kaj cxi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenrugxo gxi ne ekvidu;

¹⁰Çünkü sıkıntı yüzü görmemem içinAnamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.

¹⁰Pro tio, ke gxi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kasxis per tio la malfelicxon antaux miaj okuloj.

¹¹‹‹Neden doğarken ölmedim,Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?

¹¹Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senvivigxis post la eliro el la ventro?

¹²Neden beni dizler,Emeyim diye memeler karşıladı?

¹²Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi sucxu?

¹³Çünkü şimdi huzur içinde yatmış,Uyuyup dinlenmiş olurdum;

¹³Mi nun kusxus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

¹⁴Yaptırdıkları kentler şimdi viran olanDünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,

¹⁴Kune kun la regxoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

¹⁵Evlerini gümüşle dolduranAltın sahibi önderlerle birlikte.

¹⁵Aux kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per argxento;

¹⁶Neden düşük bir çocuk gibi,Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?

¹⁶Aux kiel abortitajxo kasxita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

¹⁷Orada kötüler kargaşayı bırakır,Yorgunlar rahat eder.

¹⁷Tie la malpiuloj cxesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumigxis.

¹⁸Tutsaklar huzur içinde yaşar,Angaryacının sesini duymazlar.

¹⁸Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne auxdas la vocxon de premanto.

¹⁹Küçük de büyük de oradadır,Köle efendisinden özgürdür.

¹⁹Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

²⁰‹‹Niçin sıkıntı çekenlere ışık,Acı içindekilere yaşam verilir?

²⁰Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolcxan animon,

²¹Oysa onlar gelmeyen ölümü özler,Onu define arar gibi ararlar;

²¹Kiuj atendas la morton, kaj gxi ne aperas, Kiuj elfosus gxin pli volonte ol trezorojn,

²²Mezara kavuşuncaNeşeden coşar, sevinç bulurlar.

²²Kiuj ekgxojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

²³Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana,Çevresini Tanrının çitle çevirdiği kişiye?

²³Al la homo, kies vojo estas kasxita, Kaj antaux kiu Dio starigis barilon?

²⁴Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor,Su gibi dökülmekte feryadım.

²⁴Antaux ol mi ekmangxas panon, mi devas gxemi, Kaj mia plorkriado versxigxas kiel akvo;

²⁵Korktuğum,Çekindiğim başıma geldi.

²⁵CXar terurajxo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

²⁶Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok,Yalnız kargaşa var.››

²⁶Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.