¹Apud la riveroj de Babel Ni sidis kaj ploris, Rememorante Cionon.

¹Babil ırmakları kıyısında oturupSiyonu andıkça ağladık;

²Sur la salikoj tie Ni pendigis niajn harpojn.

²Çevredeki kavaklaraLirlerimizi astık.

³CXar tie niaj kaptintoj postulis de ni kantojn, Kaj niaj mokantoj gxojon, dirante: Kantu al ni el la kantoj de Cion.

³Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler,Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor,‹‹Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!›› diyorlardı.

⁴Kiel ni kantos sur fremda tero La kanton de la Eternulo?

⁴Nasıl okuyabiliriz RABbin ezgisiniEl toprağında?

⁵Se mi forgesos vin, ho Jerusalem, Tiam forgesigxu mia dekstra mano;

⁵Ey Yeruşalim, seni unutursam,Sağ elim kurusun.

⁶Algluigxu mia lango al mia palato, Se mi vin ne memoros, Se mi ne levos Jerusalemon en la supron de miaj gxojoj.

⁶Seni anmaz,Yeruşalimi en büyük sevincimden üstün tutmazsam,Dilim damağıma yapışsın!

⁷Rememorigu, ho Eternulo, al la filoj de Edom La tagon de Jerusalem, kiam ili diris: Detruu, detruu gxis gxia fundamento.

⁷Yeruşalimin düştüğü gün,‹‹Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!››Diyen Edomluların tavrını anımsa, ya RAB.

⁸Ho ruinigema filino de Babel! Bone estos al tiu, Kiu repagos al vi por la faro, kiun vi faris al ni.

⁸Ey sen, yıkılası Babil kızı,Bize yaptıklarınıSana ödetecek olana ne mutlu!

⁹Bone estos al tiu, Kiu prenos kaj frakasos viajn infanetojn sur sxtono.

⁹Ne mutlu senin yavrularını tutupKayalarda parçalayacak insana!