¹Mina olen mees, kes nägi viletsust tema nuhtluse nuudi all.

¹¶ Ko ahau te tangata kua kite i te pouri, he mea na te rakau o tona riri.

²Ta ajas mind ja pani mind käima pimeduses, mitte valguses.

²I arahina e ia, i meinga kia haere i te pouri, kahore i te marama.

³Tõesti, ta pööras oma käe minu vastu ja tõstab seda minu vastu iga päev.

³He pono kua tahuri mai ia ki ahau, kua anga mai tona ringa ki ahau, a pau noa te ra.

⁴Ta kulutas mu liha ja naha, ta murdis mu luud.

⁴Kua meinga nei e ia oku kikokiko me toku kiri kia rite ki o te koroheke, mangungu kau i a ia oku wheua.

⁵Ta ehitas mu vastu kindluse ja ümbritses mind kibeduse ning vaevaga.

⁵Kua hanga e ia he patu moku; karapotia ana ahau ki te wai kawa, ki te raruraru.

⁶Ta pani mu istuma pimedusse nagu need, kes on ammu surnud.

⁶Kua meinga ahau e ia kia noho ki nga wahi pouri, kia pera me te hunga kua mate noa ake.

⁷Ta tegi mu ümber müüri ja ma ei pääse välja, ta pani mind raskeisse ahelaisse.

⁷Kua oti ahau te taiepa mai e ia, te puta atu ahau; kua meinga e ia toku mekameka kia taimaha.

⁸Kuigi ma hüüan ja karjun appi, summutab tema mu palved.

⁸Ae ra, i ahau e karanga ana, e hamama ana kia awhinatia, ka araia mai e ia taku inoi.

⁹Ta tegi mu teele tahutud kividest müüri, rikkus mu teerajad.

⁹Kua oti ano oku ara te taiepa mai e ia ki te kohatu tarai, whakakopikopikoa ake e ia oku ara.

¹⁰Ta on mulle varitsevaks karuks, peidus olevaks lõviks.

¹⁰Ko tona rite ki ahau kei te pea e whanga ana, kei te raiona i nga wahi ngaro.

¹¹Ta paiskas segi mu teed, kiskus mind lõhki, tegi mu lagedaks.

¹¹Whakangaua ketia ana e ia oku ara, haehaea putia iho ahau; meinga ana ahau e ia kia noho kau noa iho.

¹²Ta tõmbas oma ammu vinna ja pani mind oma nooltele märgiks.

¹²Kua whakapikoa e ia tana kopere, a whakaturia ake ahau e ia hei koperenga pere.

¹³Ta laskis oma nooled mu neerudesse.

¹³Kua meinga e ia nga pere o tana papa pere kia ngoto ki oku whatumanawa.

¹⁴Ma olen kogu oma rahva naeruks, nende igapäevaseks pilkelauluks.

¹⁴Kua waiho ahau hei katanga ma toku iwi katoa; hei waiata ma ratou a pau noa te ra.

¹⁵Ta toitis mind kibedate taimedega, jootis mind koirohuga.

¹⁵Kua whakakiia ahau e ia ki nga mea kawa, whakainumia rawatia ana ahau e ia ki te taru kawa.

¹⁶Ta vajutas mu põrmu, laskis mu hambad kuluda sõmeras.

¹⁶Kua whatiwhatiia ano hoki e ia oku niho ki te kirikiri, hipokina ana ahau e ia ki te pungarehu.

¹⁷Jah, sina tõukasid mu hinge rahupõlvest välja, ma olen unustanud, mis on õnn.

¹⁷Kua nekehia atu e koe toku wairua kei tata ki te rangimarie; i wareware ahau ki te pai.

¹⁸Ma ütlen: Kadunud on mu jõud ja mu lootus Issanda peale.

¹⁸Ki tonu ake ahau, kua pirau toku kaha, kahore he tumanakohanga maku ki a Ihowa.

¹⁹Mõtle mu viletsusele ja kodutusele, koirohule ja mürgile!

¹⁹Mahara ki toku ngakau mamae, ki toku pouri, ki te taru kawa, ki te wai kawa.

²⁰Sina küll mõtled sellele, et mu hing on rõhutud.

²⁰Maharahara tonu toku wairua ki a ratou, piko tonu iho i roto i ahau.

²¹Seda võtan ma südamesse, sellepärast loodan ma veel:

²¹¶ E whakahokia ake ana tenei e ahau ki toku ngakau, koia i tumanako ai ahau.

²²see on Issanda suur heldus, et me pole otsa saanud, sest tema halastused pole lõppenud:

²²He mahi tohu na Ihowa te poto ai tatou, he kore no ana mahi aroha e mutu.

²³need on igal hommikul uued - sinu ustavus on suur!

²³E hou tonu ana ratou i tenei ata, i tenei ata; he nui tou pono.

²⁴Issand on mu osa, ütleb mu hing, seepärast loodan ma tema peale.

²⁴Ko Ihowa te wahi moku, e ai ta toku wairua; no reira ka tumanako ahau ki a ia.

²⁵Issand on hea neile, kes teda ootavad, hingele, kes teda otsib.

²⁵He pai a Ihowa ki te hunga e tumanako ana ki a ia, ki te wairua e rapu ana i a ia.

²⁶Hea on oodata kannatlikult Issanda päästet.

²⁶He pai ano kia tumanako te tangata, kia tatari marie hoki ki ta Ihowa whakaora.

²⁷Hea on mehele, kui ta kannab iket oma nooruses.

²⁷He pai ano mo te tangata kia amohia e ia te ioka i tona tamarikitanga.

²⁸Ta istugu üksi ja vakka, kui see on pandud ta peale!

²⁸Me noho ia, tona kotahi, me whakarongo puku hoki, no te mea nana i uta ki a ia.

²⁹Ta pistku oma suu põrmu - võib-olla on veel lootust!

²⁹Me tuku e ia tona mangai ki te puehu; mehemea pea tera he tumanakohanga.

³⁰Ta andku oma põsk sellele, kes teda lööb, et ta oleks küllalt teotatud!

³⁰Me hoatu e ia tona paparinga ki te tangata e papaki ana i a ia: kia ki tonu ia i te tawai.

³¹Sest Issand ei tõuka ära igaveseks.

³¹E kore hoki e mau tonu ta Ihowa panga:

³²Kui ta on kurvastanud, siis ta ka halastab oma suure helduse pärast.

³²Ahakoa whakapouri ia, ka aroha ano ia, ka rite ki te nui o tana mahi tohu.

³³Sest ta ei alanda ega kurvasta inimlapsi mitte südamest.

³³Kahore hoki ona ngakau whiu, whakapouri ranei, i nga tama a te tangata.

³⁴Kui jalge alla tallatakse kõik vangid maal,

³⁴Ko te kuru i nga herehere katoa o te whenua ki raro i ona waewae;

³⁵kui väänatakse mehe õigust Kõigekõrgema palge ees,

³⁵Ko te whakapeau ke i te tika o te tangata ina whakawakia i te aroaro o te Runga Rawa;

³⁶kui inimesele tehakse ülekohut tema riiuasjas - kas Issand seda ei näe?

³⁶Ko te whakariro ke i ta te tangata ina totohe, e kore tena e whakapaingia e te Ariki.

³⁷Kes ütleb, et midagi sünnib, ilma et Issand oleks seda käskinud?

³⁷¶ Ko wai tenei hei ki mai, a ka oti, i te mea kihai i whakahaua e te Ariki?

³⁸Eks tule Kõigekõrgema suust niihästi kuri kui hea?

³⁸He teka ianei e puta mai ana te kino me te pai i roto i te mangai o te Runga Rawa?

³⁹Miks inimesed elus nurisevad? Igaüks nurisegu omaenese patu pärast!

³⁹He aha te tangata ora i amuamu ai, te tangata ina whiua mo ona hara?

⁴⁰Uurigem ja proovigem oma teid ja pöördugem tagasi Issanda juurde!

⁴⁰E rapu tatou, e kimi i o tatou ara, a ka tahuri ano ki a Ihowa.

⁴¹Tõstkem oma südamed ja käed Jumala poole taevas!

⁴¹Kia ara atu o tatou ngakau me o tatou ringa ki te Atua i te rangi.

⁴²Me oleme üleastujad ja vastuhakkajad, sina ei andnudki meile andeks.

⁴²¶ I he matou, i whakakeke; kihai ano koe i muru i to matou he.

⁴³Sa oled peitunud vihasse, oled meid jälitanud, armuta surmanud.

⁴³Kua hipokina nei e koe ki te riri, tukinotia ana matou e koe: tukitukia ana e koe, kihai ano i tohungia e koe.

⁴⁴Sa oled peitunud pilvesse, et palved ei pääseks läbi.

⁴⁴Hipokina ana e koe he kapua ki a koe, kei puta atu ta matou inoi.

⁴⁵Sa oled teinud meid pühkmeiks ja jätisteks rahvaste seas.

⁴⁵Kua meinga matou e koe hei paru tahinga, hei mea akiri i waenga i nga iwi.

⁴⁶Kõik meie vaenlased ajavad oma suu ammuli meie vastu.

⁴⁶Kua hamama mai nga mangai o o matou hoariri katoa ki a matou.

⁴⁷Meile on tulnud hirm ja haud, hävitus ja hukkumine.

⁴⁷Ko te wehi, ko te rua, kua tae mai kei a matou, te whakamoti me te wawahi.

⁴⁸Veeojad voolavad mu silmist mu rahva tütre hävingu pärast.

⁴⁸Kei te tarere nei nga awa wai i toku kanohi, mo te wawahanga o te tamahine a toku iwi.

⁴⁹Mu silmad voolavad lakkamatult, pisaratel ei ole pidamist,

⁴⁹Maturuturu ana te wai i toku kanohi, kahore hoki e mutu, te ai he pariratanga,

⁵⁰kuni Issand vaatab taevast alla ja näeb.

⁵⁰Kia titiro mai ra ano a Ihowa, kia kite mai ra ano ia i runga i te rangi.

⁵¹Mu silm teeb mu hingele valu kõigi mu linna tütarde pärast.

⁵¹E meatia iho ana toku ngakau e toku kanohi, mo nga tamahine katoa o toku pa.

⁵²Tõesti, nagu lindu küttisid mind need, kes põhjuseta on mu vaenlased.

⁵²Kua whaia kinotia ahau ano he manu e ratou, e te hunga e hoariri ana ki ahau, kahore he take.

⁵³Nad tahtsid mu elu kustutada kaevus ja pildusid mu peale kive.

⁵³Ngaro iho i a ratou toku ara i roto i te poka, kua maka e ratou he kohatu ki runga ki ahau.

⁵⁴Vesi tõusis mul üle pea, ma ütlesin: 'Nüüd olen kadunud!'

⁵⁴I rere nga wai i runga i toku mahunga: i mea ahau, kua motuhia ketia ahau.

⁵⁵Ma hüüdsin su nime, Issand, sügavaimast kaevust.

⁵⁵¶ I karanga ahau ki tou ingoa, e Ihowa, i roto i te poka i raro rawa.

⁵⁶Sina kuulsid mu hüüdu: 'Ära peida oma kõrva mu appihüüde eest, et saaksin kergendust!'

⁵⁶I rongo koe ki toku reo; kaua e huna tou taringa ki te tanga o toku manawa, ki taku karanga.

⁵⁷Sa olid ligi, kui ma sind hüüdsin, sa ütlesid: 'Ära karda!'

⁵⁷I whakatata mai koe i te ra i karanga ai ahau ki a koe; i ki mai koe, Kaua e wehi.

⁵⁸Sina, Issand, seletad mu hinge riiuasja, sina lunastad mu elu.

⁵⁸Kua tohea e koe, e te Ariki, nga tohe a toku wairua; kua hokona e koe toku ora.

⁵⁹Sina, Issand, näed mu rõhumist, mõista mulle õigust!

⁵⁹Kua kite koe, e Ihowa, i te he i mahia ki ahau: mau e whakarite taku whakawa.

⁶⁰Sina näed kogu nende kättemaksu, kõiki nende kavatsusi mu vastu.

⁶⁰Kua kite koe i to ratou mauahara katoa, i o ratou whakaaro katoa moku.

⁶¹Sina kuuled nende laimamist, Issand, kõiki nende kavatsusi minu vastu.

⁶¹Kua rongo koe ki ta ratou tawai, e Ihowa, ki o ratou whakaaro katoa moku;

⁶²Mu vastaste huuled ja nende pomin on mu vastu iga päev.

⁶²Ki nga ngutu o te hunga i whakatika mai ki ahau, ki ta ratou tikanga moku, a pau noa te ra.

⁶³Vaata, kas nad istuvad või tõusevad - mina olen nende pilkelaul.

⁶³Tirohia mai to ratou nohoanga iho, to ratou whakatikanga ake; ko ahau te waiatatia nei e ratou.

⁶⁴Maksa neile kätte, Issand, nende kätetööd mööda!

⁶⁴Hoatu he utu ki a ratou, e Ihowa, kia rite ki te mahi a o ratou ringa.

⁶⁵Anna neile paadunud süda, tulgu su sajatus nende peale!

⁶⁵Hoatu ki a ratou he ngakau pakeke, tau kanga ki a ratou.

⁶⁶Aja neid taga raevus ja hävita nad Issanda taeva alt!

⁶⁶Whaia ratou i runga i te riri, whakangaromia atu ratou i raro i nga rangi o Ihowa.