¹Ja Mooses koos Iisraeli vanematega andis rahvale käsu, öeldes: 'Pidage kõiki käske, mis ma täna teile annan!

¹Jeźli pilnie słuchać będziesz głosu Pana, Boga twego, strzegąc i czyniąc wszystkie przykazania jego, które ja dziś przykazuję tobie, tedy cię Pan, Bóg twój, wywyższy nad wszystkie narody ziemi.

²Sel päeval, mil te lähete üle Jordani maale, mille Issand, su Jumal, sinule annab, püstita enesele suured kivid ja võõpa need lubjaga!

²I przyjdą na cię te wszystkie błogosławieóstwa, i trzymać się ciebie będą, jeźli będziesz posłusznym głosu Pana, Boga twego.

³Ja kirjuta nende peale kõik selle Seaduse sõnad, kui sa oled läinud üle jõe, et jõuda maale, mille Issand, su Jumal, sinule annab, maa, mis piima ja mett voolab, nagu Issand, su vanemate Jumal, sinule on öelnud.

³Błogosławiony będziesz w mieście, błogosławiony będziesz i na polu;

⁴Ja kui te olete läinud üle Jordani, siis püstitage Eebali mäele need kivid, nagu ma täna teid olen käskinud, ja võõbake need lubjaga!

⁴Błogosławiony owoc żywota twego, i owoc ziemi twojej, i owoc bydła twego, płód rogatego bydła twego, i trzody drobnego bydła twego.

⁵Ja ehita sinna altar Issandale, oma Jumalale, altar kividest, mille külge sa ei tohi panna raudriista!

⁵Błogosławiony kosz twój, i dzieża twoja.

⁶Tahumata kividest ehita Issanda, oma Jumala altar ja ohverda sellel põletusohvreid Issandale, oma Jumalale!

⁶Błogosławiony będziesz wchodząc, błogosławiony i wychodząc.

⁷Ja tapa tänuohvreid, söö seal ja ole rõõmus Issanda, oma Jumala ees!

⁷Sprawi Pan, że nieprzyjaciele twoi, którzy powstawają przeciwko tobie, będą porażeni przed obliczem twojem; drogą jedną wyciągną przeciwko tobie, a siedmią dróg uciekać będą przed obliczem twojem.

⁸Ja kirjuta kivide peale kõik selle Seaduse sõnad hästi selgesti!'

⁸Przykaże Pan błogosławieóstwu swemu, aby z tobą było w szpiżarniach twoich, i we wszystkiem, do czego byś ściągnął rękę twoję, i będzieć błogosławił w ziemi, którą Pan, Bóg twój dawa tobie.

⁹Ja Mooses ja leviitpreestrid rääkisid kogu Iisraeliga, öeldes: 'Vaiki ja kuule, Iisrael! Täna oled sa saanud Issanda, oma Jumala rahvaks.

⁹Wystawi cię Pan sobie za lud święty, jakoć przysiągł, jeźli przestrzegać będziesz przykazaó Pana, Boga twego, i będziesz chodził drogami jego.

¹⁰Kuule siis Issanda, oma Jumala häält ja tee tema käskude ja seaduste järgi, mis ma täna sinule annan!'

¹⁰I obaczą wszystkie narody ziemi, że imię Paóskie wzywane jest nad tobą, a będą się ciebie lękać.

¹¹Ja Mooses andis sel päeval rahvale käsu, öeldes:

¹¹I sprawi Pan, że będziesz obfitował w dobrem, w owocu żywota twego, i w owocu bydła twego, i w owocu pola twego, w ziemi, o którą przysiągł Pan ojcom twoim, że ją tobie da.

¹²'Kui te olete läinud üle Jordani, siis seisku need rahva õnnistamiseks Gerisimi mäel: Siimeon, Leevi, Juuda, Issaskar, Joosep ja Benjamin.

¹²Otworzyć Pan skarb swój wyborny, niebiosa, aby wydawały deszcz ziemi twojej czasu swego, i pobłogosławi wszelkiej sprawie rąk twoich, i będziesz pożyczał wielom narodom, a sam nie będziesz pożyczał.

¹³Ja need seisku needmiseks Eebali mäel: Ruuben, Gaad, Aaser, Sebulon, Daan ja Naftali.

¹³I uczyni cię Pan przedniejszym, a nie pośledniejszym; i będziesz tylko wyższy, a nie będziesz niższy, jeźli posłusznym będziesz przykazaniom Pana, Boga twego, które ja dziś rozkazuję tobie, abyś ich strzegł, i czynił je.

¹⁴Ja leviidid võtku sõna ning öelgu kõigile Iisraeli meestele valju häälega:

¹⁴A nie ustąpisz od żadnego słowa, które ja wam przykazuję dzisiaj, ani na prawo ani na lewo, idąc za bogami cudzymi, abyś im służył.

¹⁵'Neetud olgu igaüks, kes valmistab nikerdatud või valatud kuju jäleduseks Issandale, sepa kätetöö, ja seab selle üles salaja!' Ja kogu rahvas kostku ning öelgu: 'Aamen!'

¹⁵Lecz jeźli posłuszny nie będziesz głosu Pana, Boga twego, abyś strzegł i czynił wszystkie przykazania jego i ustawy jego, które ja przykazuję tobie dziś, tedy przyjdą na cię wszystkie te przeklęstwa, i ogarną cię.

¹⁶'Neetud olgu, kes põlgab oma isa ja ema!' Ja kogu rahvas öelgu: 'Aamen!'

¹⁶Przeklętym będziesz w mieście, przeklętym i na polu.

¹⁷'Neetud olgu, kes nihutab paigast oma ligimese piirimärgi!' Ja kogu rahvas öelgu: 'Aamen!'

¹⁷Przeklęty kosz twój, i dzieża twoja.

¹⁸'Neetud olgu, kes eksitab pimeda teelt!' Ja kogu rahvas öelgu: 'Aamen!'

¹⁸Przeklęty owoc żywota twego, i owoc ziemi twojej, płód rogatego bydła twego, i trzody drobnego bydła twego.

¹⁹'Neetud olgu, kes väänab võõra, vaeslapse ja lesknaise õigust!' Ja kogu rahvas öelgu: 'Aamen!'

¹⁹Przeklętym będziesz wchodząc, przeklętym i wychodząc.

²⁰'Neetud olgu, kes magab oma isa naise juures, sest ta tõstab üles oma isa hõlma!' Ja kogu rahvas öelgu: 'Aamen!'

²⁰I pośle Pan na cię przeklęstwo, trwogę, i zgubę we wszystkiem, do czego ściągniesz rękę twoję, i co czynić będziesz; aż cię wygładzi, i aż zaginiesz nagle dla złości spraw twoich, któremiś mię odstąpił.

²¹'Neetud olgu, kes ühtib mõne loomaga!' Ja kogu rahvas öelgu: 'Aamen!'

²¹Przepuści Pan na cię morowe powietrze, aż cię wyniszczy z ziemi, do której idziesz, abyś ją posiadł.

²²'Neetud olgu, kes magab oma õe, oma isa tütre või oma ema tütre juures!' Ja kogu rahvas öelgu: 'Aamen!'

²²Uderzy cię Pan suchotami, i zimnicą, i gorączką, i upaleniem, i mieczem, i suszą, i rdzą, i będą cię doganiać, aż wyginiesz.

²³'Neetud olgu, kes magab oma ämma juures!' Ja kogu rahvas öelgu: 'Aamen!'

²³I będzie niebo twoje, które jest nad głową twoją, miedzianem, i ziemia, która jest pod tobą, żelazną.

²⁴'Neetud olgu, kes oma ligimese salaja maha lööb!' Ja kogu rahvas öelgu: 'Aamen!'

²⁴Da Pan za deszcz ziemi twojej proch i popiół, a ten z nieba padać będzie na cię, aż zniszczejesz.

²⁵'Neetud olgu, kes võtab meelehead inimese mahalöömiseks, süütu vere valamiseks!' Ja kogu rahvas öelgu: 'Aamen!'

²⁵Poda cię Pan na upadek przed nieprzyjacioły twymi; drogą jedną wynijdziesz przeciwko nim, a siedmią dróg będziesz uciekał przed twarzą ich, i będziesz ku wzruszeniu wszystkim królestwom ziemi.

²⁶'Neetud olgu, kes ei pea selle Seaduse sõnu ega tee nende järgi!' Ja kogu rahvas öelgu: 'Aamen!'

²⁶A będą trupy twoje pokarmem wszelkiemu ptastwu powietrznemu, i zwierzowi ziemskiemu, a nie będzie, kto by ich odpędził.

²⁷Zarazi cię Pan wrzodem Egipskim, i niemocą zadnicy, i krostami, i świerzbem, a nie będziesz mógł być uleczony.

²⁸Zarazi cię Pan szaleóstwem, i ślepotą, i zdrętwiałością serca.

²⁹I będziesz macał o południu, jako maca ślepy w ciemności; a nie będąć się szczęściły drogi twoje; do tego też będziesz uciśniony, i szarpany po wszystkie dni, a nie będzie, kto by cię wybawił.

³⁰Żonę sobie poślubisz, a inszy mąż z nią będzie spał; dom zbudujesz a mieszkać w nim nie będziesz; winnicę nasadzisz, a używać jej nie będziesz.

³¹Wołu twego zabiją przed oczyma twemi, a nie będziesz go jadł; osła twego porwą przed twarzą twoją, a nie wrócąć go; trzody twoje podane będą nieprzyjaciołom twoim, a nie będzie, kto by cię ratował.

³²Synowie twoi, córki twoje, narodowi innemu wydane będą, a oczy twoje patrząc na to ustawać będą dla nich przez cały dzieó, a nie będzie siły w ręce twojej.

³³Owoc ziemi twojej, i wszystkę pracę twoję pożre naród, którego ty nie znasz, a nie będziesz jedno uciśniony, i udręczony po wszystkie dni.

³⁴I będziesz jako szalony, widząc to oczyma twemi, na co patrzeć musisz.

³⁵Zarazi cię Pan wrzodem złym na kolanach i na łystach, tak, że nie będziesz mógł być uleczonym, od stopy nogi twojej i aż do wierzchu głowy twojej.

³⁶Zawiedzie Pan ciebie, i króla twego, którego postanowisz nad sobą, do narodu, któregoś nie znał, ty i ojcowie twoi, gdzie będziesz służył bogom obcym, drewnu i kamieniowi.

³⁷I będziesz dziwowiskiem, baśnią, i przysłowiem u wszystkich narodów, do których cię zawiedzie Pan.

³⁸Nasienia wiele wyniesiesz na pole, a mało zbierzesz; bo to pożre szaraócza.

³⁹Winnicę nasadzisz i uprawisz, ale wina nie będziesz pił ani zbierał; bo je pożre robactwo.

⁴⁰Oliwnego drzewa dosyć mieć będziesz po wszystkich granicach twoich, a oliwą mazać się nie będziesz; bo opadają oliwki twoje.

⁴¹Synów i córek napłodzisz, ale nie będą twoje; bo pójdą w niewolą.

⁴²Wszystkie drzewa twoje, i owoc ziemi, szaraócza pożre.

⁴³Cudzoziemiec, który mieszka w pośrodku ciebie, urośnie nad cię znacznie; ale ty wielce poniżonym będziesz.

⁴⁴On będzie pożyczał tobie, a ty mu nie będziesz pożyczał, on będzie przedniejszy, a ty będziesz pośledniejszy.

⁴⁵I przyjdą na cię wszystkie te przeklęstwa, i będą cię goniły i ogarną cię, aż zniszczejesz, ponieważeś nie był posłuszny głosowi Pana, Boga twego, aniś chował przykazania jego, i ustaw jego, któreć przykazał.

⁴⁶A będą te plagi na tobie i na nasieniu twem, za znak i za cud aż na wieki.

⁴⁷Dla tego, żeś nie służył Panu, Bogu twemu, z uciechą, i z weselem serca, mając wszystkiego dostatek.

⁴⁸I będziesz nieprzyjaciołom twoim, które na cię Pan pośle, służył w głodzie, i w pragnieniu, i w nagości, i w niedostatku wszystkiego; i włoży jarzmo żelazne na szyję twoję, aż cię wniwecz obróci.

⁴⁹Przywiedzie Pan na cię naród z daleka, od koóczyn ziemi, który przyleci jako orzeł, naród, którego języka nie zrozumiesz.

⁵⁰Naród srogi, który nie będzie miał względu na starego ani się nad dziecięciem zmiłuje;

⁵¹I pożre owoc bydła twego, i owoc ziemi twojej, aż cię zniszczy; i nie zostawić zboża, moszczu, ani świeżej oliwy, ani stad wołów twoich, ani trzód owiec twoich, aż cię wygubi;

⁵²I oblęże cię we wszystkich bramach twoich, aż upadną mury twe wysokie i obronne, w którycheś ty ufał po wszystkiej ziemi twojej; oblęże cię we wszystkich bramach twoich, po wszystkiej ziemi twojej, którą da Pan, Bóg twój tobie.

⁵³I będziesz jadł płód żywota twego, ciało synów twoich, i córek twoich, któreć dał Pan, Bóg twój, w onem oblężeniu i ściśnieniu, którem cię ściśnie nieprzyjaciel twój.

⁵⁴Mąż pieszczotliwy między wami, i w rozkoszy wychowany, będzie zajrzał bratu swemu, i własnej żonie swej, i ostatkowi synów swych, który pozostanie.

⁵⁵I nie udzieli żadnemu z nich z mięsa synów swych, które jeść będzie, przeto że mu nie zostało nic inszego w oblężeniu i ściśnieniu, którem cię ściśnie nieprzyjaciel twój we wszystkich bramach twoich.

⁵⁶Pieszczotliwa między wami, i w rozkoszy wychowana niewiasta, która ledwie nogą swoją dostępowała ziemi dla pieszczoty i rozkoszy, będzie zajrzała mężowi swemu własnemu i synowi swemu, i córce swojej.

⁵⁷I łożyska swego, które wychodzi z niej przy porodzeniu, i synów swych, które urodzi; bo je poje w niedostatku wszystkiego potajemnie w oblężeniu i ściśnieniu, którem cię ściśnie nieprzyjaciel twój w bramach twoich.

⁵⁸Jeźliże nie będziesz przestrzegał, abyś czynił wszystkie słowa zakonu tego, które napisane są w księgach tych, żebyś się bał tego imienia chwalebnego i strasznego Pana, Boga twego;

⁵⁹Rozmnoży na podziw Pan plagi twoje, i plagi nasienia twego, plagi wielkie i trwałe, także choroby złe i długie;

⁶⁰I obróci na cię wszystkie choroby Egipskie, którycheś się lękał, i chwycą się ciebie.

⁶¹Wszelaką też niemoc, i wszelaką plagę, która nie jest napisana w księgach zakonu tego, przywiedzie Pan na cię, aż cię wytraci.

⁶²I zostanie was bardzo mało, którzyście przedtem byli jako gwiazdy niebieskie przez mnóstwo, ponieważeś nie był posłuszny głosowi Pana, Boga twego,

⁶³I stanie się, że jako się radował Pan nad wami, dobrze wam czyniąc i rozmnażając was, tak się radować będzie Pan nad wami tracąc was, i wygładzając was; i będziecie wykorzenieni z ziemi, do której idziecie, abyście ją posiedli.

⁶⁴I rozproszy cię Pan między wszystkie narody, od koóczyn ziemi i aż do koóczyn ziemi; tamże służyć będziesz bogom cudzym, którycheś nie znał, ty i ojcowie twoi, drewnu i kamieniowi.

⁶⁵A między onymi narodami nie wytchniesz sobie, ani będzie miała odpoczynku stopa nogi twojej, dać też Pan tamże serce lękliwe, i oczy zemdlone, i myśl sfrasowaną.

⁶⁶I będzie żywot twój jakoby zawieszony przed tobą, i będziesz się lękał w nocy i we dnie, i nie będziesz pewien żywota twego.

⁶⁷Rano rzeczesz: Któż mi da wieczór? a w wieczór rzeczesz: Któż mi da zaranie? dla trwogi serca twego, którą się zatrwożysz, i dla tego, na co oczyma twemi patrzeć musisz.

⁶⁸I wróci cię Pan do Egiptu w okrętach, drogą, o którejmci powiedział: Nie oglądasz jej więcej; a tam zaprzedawać się będziecie nieprzyjaciołom swoim za niewolniki, i za niewolnice, a nie będzie kto by was kupił.

⁶⁹Teć są słowa przymierza, które przykazał Pan Mojżeszowi postanowić z synami Izraelskimi w ziemi Moabskiej nad ono przymierze, które postanowił z nimi na Horeb.

⁷⁰Zwołał tedy Mojżesz wszystkiego Izraela, i mówił do nich: Wyście widzieli wszystko, co czynił Pan przed oczyma waszemi w ziemi Egipskiej Faraonowi, i wszystkim sługom jego, i całej ziemi jego;

⁷¹Pokusy wielkie, które widziały oczy twoje, znaki, i cuda one wielkie.

⁷²Ale nie dał wam Pan serca ku zrozumieniu, i oczu ku widzeniu, ani uszu ku słyszeniu, aż do dnia dzisiejszego.

⁷³I prowadziłem was przez czterdzieści lat po puszczy; nie wiotszały szaty wasze na was, i obuwie wasze nie wiotszało na nogach waszych.

⁷⁴Chlebaście nie jedli, i wina, i mocnego napoju nie piliście, abyście wiedzieli żem Ja Pan, Bóg wasz.

⁷⁵A gdyście przyszli na to miejsce, wyciągnął Sehon, król Heseboóski, i Og, król Basaóski, przeciwko nam ku bitwie, i poraziliśmy je.

⁷⁶A wziąwszy ziemię ich, podaliśmy ją w dziedzictwo Rubenitom, i Gadytom, i połowie pokolenia Manasesowego.

⁷⁷A tak przestrzegajcież słów przymierza tego, i czyócie je, aby się wam szczęśliwie powodziło, wszystko, co czynić będziecie.

⁷⁸Wy stoicie dziś wszyscy przed Panem, Bogiem waszym, książęta wasze w pokoleniach waszych, starsi wasi, i przełożeni wasi, wszyscy mężowie Izraelscy;

⁷⁹Dziatki wasze, żony wasze, i przychodzieó twój, który mieszka w pośrodku obozu twego, od tego, który drwa rąbie, aż do tego, co wodę czerpie;

⁸⁰Abyś wszedł w przymierze Pana, Boga twego, i w przysięgę jego, którą Pan, Bóg twój, stanowi z tobą dziś;

⁸¹Aby cię sobie dziś wystawił za lud, a sam żeby tobie był za Boga, jakoć powiedział, i jako przysiągł ojcom twoim Abrahamowi, Izaakowi i Jakóbowi.

⁸²A nie tylko z wami samymi ja stanowię to przymierze, i tę przysięgę;

⁸³Ale z każdym, który tu stoi dziś z nami przed Panem, Bogiem naszym, i z każdym, którego tu nie masz z nami dziś.

⁸⁴Wy bowiem wiecie, jakośmy mieszkali w ziemi Egipskiej, i jakośmy przeszli przez pośrodek narodów, któreście przeszli;

⁸⁵I widzieliście obrzydliwości ich, i bałwany ich, drewno i kamieó, srebro i złoto, które są przy nich.

⁸⁶Niechże nie będzie między wami mąż, albo niewiasta, albo dom, albo pokolenie, którego by się dziś serce odwróciło od Pana, Boga naszego, żeby szedł, a służył bogom narodów onych, by snać nie był między wami jaki korzeó, wydawający żółć i piołun;

⁸⁷Bo kto by słuchał słów przeklęstwa tego, a błogosławiłby sobie w sercu swem, mówiąc: Pokój mi będzie, chociaż według zdania serca mego chodzić będę, przydawając pijaną do upragnionej.

⁸⁸Ale Pan nie chce odpuścić takowemu; lecz zaraz zapali się gniew Paóski, a zapalczywość jego przeciwko mężowi temu, i przypadnie naó wszystko przeklęstwo, które jest napisane w tych księgach, i wygładzi Pan imię jego pod niebem;

⁸⁹I wyłączy go Pan na złe jego ze wszystkich pokoleó Izraelskich, według każdego przeklęstwa przymierza napisanego w księgach zakonu tego,

⁹⁰Tak, że rzecze naród potomny, synowie wasi, którzy powstaną po was, i cudzoziemiec, który przyjdzie z ziemi dalekiej (gdy obaczą plagi ziemi tej, i niemoce jej, któremi ją zarazi Pan;

⁹¹Bo siarka i sól wypali tę wszystkę ziemię, że nie będzie osiewana, ani też rodzić będzie, i nie zrośnie na niej żadna trawa, na kształt podwrócenia Sodomy i Gomorry, Adamy i Seboim, które podwrócił Pan w gniewie swym, i w popędliwości swej.)

⁹²Tak rzeką wszyscy narodowie: Przeczże tak Pan uczynił tej ziemi? cóż to za gniew tej wielkiej zapalczywości?

⁹³I odpowiedzą: Przeto, że opuścili przymierze Pana, Boga ojców swych, które postanowił z nimi, gdy je wywiódł z ziemi Egipskiej.

⁹⁴Albowiem poszli, a służyli bogom cudzym, i kłaniali się im; bogom, których oni nie znali, i którzy im nic nie udzielili.

⁹⁵Przetoż zapalił się Pan gniewem przeciwko tej ziemi, aby przywiódł na nie wszelkie przeklęstwo napisane w tych księgach.

⁹⁶I wykorzenił je Pan z ziemi ich w gniewie i w zapalczywości, a w popędliwości wielkiej, i wyrzucił je do ziemi obcej, jako dziś widzicie.

⁹⁷Rzeczy tajemne należą Panu, Bogu naszemu, a jawne nam i synom naszym aż na wieki, abyśmy czynili wszystkie słowa zakonu tego.