¹Huuda sinä vain! Mutta vastaako sinulle kukaan? Kuka on se pyhä, jonka puoleen voisit kääntyä?

¹"Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t'i drejtohesh?

²Tyhmyri tukehtuu omaan raivoonsa, typeryksen surmaa oma vimma.

²Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë.

³Olen nähnyt, kuinka tyhmyrin käy: vaikka hän juurtuu lujasti maahan, hänet repäistään äkkiä irti.

³E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij.

⁴Hänen lapsensa jäävät apua vaille, heidän oikeutensa poljetaan maahan kaupungin portissa, eikä kukaan puolusta heitä.

⁴Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t'i mbrojë.

⁵Hänen maansa sadon syövät nälkäänsä toiset, kahmivat sen vaikka okaiden keskeltä ja käyvät ahnaasti kiinni hänen omaisuuteensa.

⁵I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij.

⁶Onnettomuus ei idä mullassa, eivätkä vastoinkäymiset verso maan tomusta.

⁶Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka;

⁷Ihminen on syntynyt vaivaan niin kuin säkenet ovat syntyneet kohoamaan korkealle.

⁷por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t'u ngjitur lart.

⁸Sinun sijassasi minä vetoaisin Jumalaan ja esittäisin asiani hänelle,

⁸Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t'i besoja çështjen time,

⁹hänelle, joka tekee suuria tekoja, meille tutkimattomia, tekee lukemattomia ihmetekoja.

⁹atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta,

¹⁰Hän antaa maalle sateen, hän lähettää pelloille veden,

¹⁰që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat;

¹¹alhaiset hän korottaa, murheiset saavat pelastuksen riemun.

¹¹që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë.

¹²Mutta vehkeilijöiden hankkeet hän murskaa, heidän toimensa eivät menesty,

¹²I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre;

¹³viekkaat hän vangitsee heidän omiin juoniinsa, kavalien aikeet raukenevat tyhjiin.

¹³i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym.

¹⁴Keskellä kirkasta päivää heidät yllättää pimeys, he hapuilevat kuin yöllä, vaikka on keskipäivä.

¹⁴Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë;

¹⁵Hän pelastaa köyhän heidän miekaltaan, kurjan hän pelastaa vahvan vallasta.

¹⁵por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre.

¹⁶Niin saa toivoton toivon ja pahan täytyy sulkea suunsa.

¹⁶Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij.

¹⁷Hyvä on sen osa, jota Jumala ojentaa. Älä väheksy Kaikkivaltiaan kuritusta!

¹⁷Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit;

¹⁸Hän haavoittaa, mutta hän myös sitoo, hänen kätensä lyö, mutta se myös parantaa.

¹⁸sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë.

¹⁹Kuudesta ahdingosta hän sinut auttaa, seitsemästi pääset pälkähästä,

¹⁹Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë.

²⁰nälänhädässäkin hän pelastaa sinut kuolemalta, sodassa miekan terältä.

²⁰Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës.

²¹Parjauksen ruoska ei sinua tavoita, onnettomuuden uhka ei pelota sinua.

²¹Do t'i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi.

²²Sodalle ja nälälle sinä naurat, et pelkää metsän petoja,

²²Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut;

²³sinä elät sovussa pellon kivien kanssa ja rauhassa villieläinten kanssa.

²³sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty.

²⁴Sinun asuinsijasi on rauhan paikka. Kun tarkastat talosi ja tiluksesi, näet, että mitään ei puutu.

²⁴Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë.

²⁵Näet, että siemenestäsi kasvaa runsas sato, sinun jälkeläisesi nousevat kuin ruoho maasta.

²⁵Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave.

²⁶Ja kun olet elämästä kylläsi saanut, otat paikkasi haudassa, niin kuin lyhde saa paikkansa korjuun aikana.

²⁶Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh.

²⁷Me olemme tarkoin tutkineet tätä kaikkea, Job, kuuntele siis ja ota opiksi, sillä näin asia on.

²⁷Ja ç'kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito".